Tijd is oneindig – toen wij er niet waren, was tijd er al; als wij er niet meer zijn, gaat tijd door, – maar als we het uit het oog verliezen is het voor altijd verloren.
Ik weet niet waarom ik dat bovenaan het bericht schreef, maar het kwam zomaar ineens in me op toen ik aan 'tijd' dacht. Dus ja... waarom ook niet?
Enfin, er waren eigenlijk twee hoofdredenen waarom ik dit bericht wilde schrijven: 1) het is al een tijdje geleden, en 2) ik heb werkelijk geen idee waar ik eigenlijk naartoe wil met deze blog. Reden één spreekt voor zich, neem ik aan, maar ik wil wel graag wat verduidelijking geven over reden twee.
Op dit moment heb ik een hoofdpagina en drie andere pagina's – 'Made in Heaven', 'De 25ste Hongerspelen' en 'How To Write A Story' (eerst had ik ook nog 'Lists'), – waarvan één een verhaal is waaraan ik nu bezig ben in het privé verder te schrijven (Made in Heaven), twee waarvan ik sowieso niet verder ga schrijven – dat staat serieus vast – (De 25ste Hongerspelen en How To Write A Story) en ik ben ook niet van plan Lists weer online te zetten. Op de hoofdpagina heb ik tot nu toe meestal gedichten en onzin geplaatst, en laatst heb ik ook een review geplaatst. Nu weet ik niet wat ik verder moet gaan doen. Ik bedoel: natuurlijk houd ik Made in Heaven hierop, en ik zou graag door willen gaan met het schrijven en online zetten van gedichten, maar ik wil iets hebben om echt op te kunnen focusen. Ik vind het schrijven van reviews op zich wel leuk, maar het neemt veel tijd in beslag en ik heb het gevoel dat ik dat niet echt professioneel kan – of wil – doen. Onzin... nou ja, dat heb ik ook maar liever in mindere dan in meerdere mate, dus ik zit te dubben.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik dingen zoals 'Gelezen Boeken, Momenteel-Lezende Boeken en Te-Lezen Boeken' erg leuk vind om te doen, maar dat is meer iets voor mezelf en lijkt me niet echt interessant voor anderen.
Ik heb gezien dat de 'OV-uitdaging' het vaakst is bekeken, en ik weet niet of het komt doordat het een uitdaging was, het iets nieuws was, of omdat het een gedicht is, maar klaarblijkelijk vallen dat soort dingen in de smaak. Ik vind het leuk om te dichten, alleen lijkt het alsof ik de laatste tijd minder inspiratie heb wat ervoor zorgt dat ik meestal maar vier regels neergepend krijg, en niet... goden, ik heb geen zin om te tellen hoeveel regels 'Haar naam was Eva' heeft, maar het zijn er in ieder geval veel meer dan vier. Het laatste lange gedicht dat ik heb geschreven heet 'Stille tranen stromen' en gaat over de Tweede Wereldoorlog, maar volgens mij heb ik die (nog) niet online geplaatst. Afijn, misschien plaats ik die dan wel binnenkort en hoop ik op meer inspiratie (meestal krijg ik wel inspiratie tijdens de feestdagen – als ik gedwongen word om sinterklaasgedichten te schrijven en dergelijke, maar dit jaar vieren we alleen Kerst, dus heb ik gewoon niet gedicht).
Gedichten en Made in Heaven... klinkt zo slecht nog niet. Enigszins, in mijn opinie. Alhoewel ik er graag nog een ander verhaal bij zou willen. Maar ja... dat bedenk ik later dan wel. De vraag is op dit moment voornamelijk of jullie het daarmee eens zouden zijn. En zo niet, dan zou ik graag andere mogelijkheden en voorstellen willen horen (of lezen, ligt eraan hoe je het bekijkt *woordspeling geïncludeerd*).
Het laatste wat ik in dit bericht nog wil zeggen is dat ik ernaar streef het volgende hoofdstuk van Made in Heaven nog in dit jaar te plaatsen, en ik hoop dat dat gaat lukken met de vele feestdagen en mijn Harry Potter-marathon.
Hopelijk plaats ik snel weer wat.
Juliette
woensdag 10 december 2014
dinsdag 28 oktober 2014
The Maze Runner Trilogy by James Dashner – Review
WAARSCHUWING: SPOILERS NA "MEER LEZEN".
O, en: geëindigde levens en verscheurde harten zijn onvermijdelijk.
The Trilogy:
Mijn Gemiddelde Waardering inclusief "The Kill Order": ★ ★ ★ ★ ☆ – 4,2
Mijn Gemiddelde Waardering exclusief "The Kill Order": ★ ★ ★ ★ ☆ – 4,7
Gemiddelde Waardering inclusief "The Kill Order" Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 3,9
Gemiddelde Waardering exclusief "The Kill Order" Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4
The Maze Runner (Deel 1):
"You are the shuckiest shuck faced shuck in the world!"
Mijn Waardering: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4,5
Gemiddelde Waardering Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4
WAARSCHUWING: in dit boek komen zwaar emotionele momenten voor, wees voorbereid op tranen die de wonderschone pagina's van je boek ruïneren.
Bezit
Engels – Ook beschikbaar in het Nederlands als "De Labyrintrenner"
Als Thomas ontwaakt in een lift is het enige wat hij kan herinneren zijn naam. Hij is omringd door vreemdelingen, jongens, die in de 'Glade' wonen, het middelpunt van een labyrint dat na twee jaar nog steeds onopgelost is.
The Scorch Trials (Deel 2):
"Rose took my nose, I suppose."
Mijn Waardering: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4,5
Gemiddelde Waardering Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4
WAARSCHUWING: lees dit boek niet als je het voorgaande deel niet hebt gelezen; je hart zal in twintigduizend stukken breken door de stompen die dit boek aan je uitdeelt.
Bezit
Engels – Vanaf november ook beschikbaar in het Nederlands als "De Schroeiproeven"
Ik ga hier verder niet op in want: spoilers.
The Death Cure (Deel 3):
"Minho looked at Thomas, a serious expression on his face. "If I don't see you on the other side," he said in a sappy voice, "remember that I love you."
Mijn Waardering: ★ ★ ★ ★ ★ – 5
Gemiddelde Waardering Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 3,8
WAARSCHUWING: lees dit boek niet als je de voorgaande delen niet hebt gelezen; dit boek zal je hart aan stukken scheuren en het voor je ogen verbranden in de hete as van de gestorven fictieve personages.
Bezit
Engels
Ik ga hier verder niet op in want: spoilers.
The Kill Order (Deel 0,5):
"Oh, I'm good. Seriously, after all these years, you'd think I would stop amazing myself. But here I am, still doing it."
Mijn Waardering: ★ ★ ★ ★ ☆ – 3,5
Gemiddelde Waardering Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 3,7
WAARSCHUWING: dit boek kan spoilers bevatten voor "The Death Cure". Mijn recommandatie is dan ook om dit boek als laatste te lezen.
Bezit
Engels
Mark en Trina waren erbij wanneer de zonnevlammen de Aarde raakten, het overgrote deel van de bevolking doodden. Nu is er een virus dat zich verspreidt, een virus dat mensen vult met moorddadige woede.
Lees alleen verder als je alle vier de boeken hebt gelezen. Serieus. Anders moet je gaan.
NU. NU METEEN. GA WEG. IK WIL JE HIER NIET MEER ZIEN.
WACHT EVEN. NOG NIET METEEN.
IK MOET EVENTJES ZEGGEN
DAT IK ONGEDULDIG BEN.
EN DAT IK NIET KAN WACHTEN
TOT 2016
OP "THE FEVER CODE".
IK KAN HET NIET.
DAAR BEN IK NIET TOE IN STAAT.
O GOD.
IK WIL HEM HEBBEN.
NU METEEN.
EN NU MAG JE OOK METEEN GAAN.
NA DIT BUITENGEWOON INTERESSANTE NIEUWS.
EN IK HOUD HET NIET LANGER VOL.
*RENT RONDJES DOOR DE KAMER MET ARMEN IN DE LUCHT*
O, en: geëindigde levens en verscheurde harten zijn onvermijdelijk.
The Trilogy:
Mijn Gemiddelde Waardering inclusief "The Kill Order": ★ ★ ★ ★ ☆ – 4,2
Mijn Gemiddelde Waardering exclusief "The Kill Order": ★ ★ ★ ★ ☆ – 4,7
Gemiddelde Waardering inclusief "The Kill Order" Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 3,9
Gemiddelde Waardering exclusief "The Kill Order" Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4
The Maze Runner (Deel 1):
"You are the shuckiest shuck faced shuck in the world!"
Mijn Waardering: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4,5
Gemiddelde Waardering Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4
WAARSCHUWING: in dit boek komen zwaar emotionele momenten voor, wees voorbereid op tranen die de wonderschone pagina's van je boek ruïneren.
Bezit
Engels – Ook beschikbaar in het Nederlands als "De Labyrintrenner"
Als Thomas ontwaakt in een lift is het enige wat hij kan herinneren zijn naam. Hij is omringd door vreemdelingen, jongens, die in de 'Glade' wonen, het middelpunt van een labyrint dat na twee jaar nog steeds onopgelost is.
The Scorch Trials (Deel 2):
"Rose took my nose, I suppose."
Mijn Waardering: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4,5
Gemiddelde Waardering Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4
WAARSCHUWING: lees dit boek niet als je het voorgaande deel niet hebt gelezen; je hart zal in twintigduizend stukken breken door de stompen die dit boek aan je uitdeelt.
Bezit
Engels – Vanaf november ook beschikbaar in het Nederlands als "De Schroeiproeven"
Ik ga hier verder niet op in want: spoilers.
The Death Cure (Deel 3):
"Minho looked at Thomas, a serious expression on his face. "If I don't see you on the other side," he said in a sappy voice, "remember that I love you."
Mijn Waardering: ★ ★ ★ ★ ★ – 5
Gemiddelde Waardering Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 3,8
WAARSCHUWING: lees dit boek niet als je de voorgaande delen niet hebt gelezen; dit boek zal je hart aan stukken scheuren en het voor je ogen verbranden in de hete as van de gestorven fictieve personages.
Bezit
Engels
Ik ga hier verder niet op in want: spoilers.
The Kill Order (Deel 0,5):
"Oh, I'm good. Seriously, after all these years, you'd think I would stop amazing myself. But here I am, still doing it."
Mijn Waardering: ★ ★ ★ ★ ☆ – 3,5
Gemiddelde Waardering Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 3,7
WAARSCHUWING: dit boek kan spoilers bevatten voor "The Death Cure". Mijn recommandatie is dan ook om dit boek als laatste te lezen.
Bezit
Engels
Mark en Trina waren erbij wanneer de zonnevlammen de Aarde raakten, het overgrote deel van de bevolking doodden. Nu is er een virus dat zich verspreidt, een virus dat mensen vult met moorddadige woede.
Lees alleen verder als je alle vier de boeken hebt gelezen. Serieus. Anders moet je gaan.
NU. NU METEEN. GA WEG. IK WIL JE HIER NIET MEER ZIEN.
WACHT EVEN. NOG NIET METEEN.
IK MOET EVENTJES ZEGGEN
DAT IK ONGEDULDIG BEN.
EN DAT IK NIET KAN WACHTEN
TOT 2016
OP "THE FEVER CODE".
IK KAN HET NIET.
DAAR BEN IK NIET TOE IN STAAT.
O GOD.
IK WIL HEM HEBBEN.
NU METEEN.
EN NU MAG JE OOK METEEN GAAN.
NA DIT BUITENGEWOON INTERESSANTE NIEUWS.
EN IK HOUD HET NIET LANGER VOL.
*RENT RONDJES DOOR DE KAMER MET ARMEN IN DE LUCHT*
Herschreven Versie Made in Heaven
De herschreven versie van Made in Heaven staat bij de pagina "Made in Heaven".
Jullie hebben geluk, folks. Ik heb op Wattpad de herschreven versie staan die ik nog niet had overgekeken (en waarin dus nog allemaal typefouten staan), plus heeft deze versie het uiterlijk van een wat echter "boek". Er zijn dus geen hoofdstuktitels, maar Romeinse nummers (omdat de Romeinen gewoonweg geweldig zijn), en ik heb alleen de tijd bovenaan het hoofdstuk gezet als we in de Flash Back zitten, dus als er een wisseling is in POV binnen het hoofdstuk, zien jullie dat aan de cursieve teksten (en de teksten die dan eerder cursief waren zijn nu normaal gedrukt). Ook heb ik Hoofdstuk 7 (VII) weggelaten, omdat ik denk dat ik die niet op dit moment in het verhaal wil hebben, maar pas later (ik wil niet echt Flash Forwards, alleen Flash Backs).
Jullie kunnen het natuurlijk altijd op Wattpad lezen, maar ik denk dat dit fijner is (omdat het verbeterd is, onder andere). Ik zou graag jullie mening horen, en tips en dergelijke zijn meer dan welkom. :)
Lots of Love,
Juliette
Jullie hebben geluk, folks. Ik heb op Wattpad de herschreven versie staan die ik nog niet had overgekeken (en waarin dus nog allemaal typefouten staan), plus heeft deze versie het uiterlijk van een wat echter "boek". Er zijn dus geen hoofdstuktitels, maar Romeinse nummers (omdat de Romeinen gewoonweg geweldig zijn), en ik heb alleen de tijd bovenaan het hoofdstuk gezet als we in de Flash Back zitten, dus als er een wisseling is in POV binnen het hoofdstuk, zien jullie dat aan de cursieve teksten (en de teksten die dan eerder cursief waren zijn nu normaal gedrukt). Ook heb ik Hoofdstuk 7 (VII) weggelaten, omdat ik denk dat ik die niet op dit moment in het verhaal wil hebben, maar pas later (ik wil niet echt Flash Forwards, alleen Flash Backs).
Jullie kunnen het natuurlijk altijd op Wattpad lezen, maar ik denk dat dit fijner is (omdat het verbeterd is, onder andere). Ik zou graag jullie mening horen, en tips en dergelijke zijn meer dan welkom. :)
Lots of Love,
Juliette
zondag 12 oktober 2014
Gelezen Boeken, Momenteel-Lezende Boeken en Te-Lezen Boeken
Ik heb een eeuwigheid niets geplaatst. Dus ja, ik voelde me een beetje... verplicht... om wat te plaatsen. Dus ik dacht: waarom ga ik jullie niet vervelen met alle geweldige boeken die ik deze zomervakantie en tot nu toe dit schooljaar (wat er heel weinig zijn door het huiswerk) heb gelezen? En toen dacht ik: ik kan geen reden bedenken waarom niet. En vervolgens dacht ik: oké. En tot slot dacht ik: dan moet ik dat maar gaan doen.
En, een aantal dagen na die buitengewoon interessante gedachten ben ik hier! Eindelijk! Yeah!
(Ik kan niet geloven dat ik in... vijftien weken (waarvan negen op school; dat zijn de weken dat ik maar heel weinig kan lezen, dus meer zes weken zomervakantie met één of twee rustige schoolweken) twintig boeken heb gelezen...)
En, een aantal dagen na die buitengewoon interessante gedachten ben ik hier! Eindelijk! Yeah!
(Ik kan niet geloven dat ik in... vijftien weken (waarvan negen op school; dat zijn de weken dat ik maar heel weinig kan lezen, dus meer zes weken zomervakantie met één of twee rustige schoolweken) twintig boeken heb gelezen...)
woensdag 20 augustus 2014
Create It Your Way-Tag
Ik ben door Jackie van DutchStoryBlog getagd voor de 'Create It Your Way'-tag. Deze tag heeft ze niet zelf bedacht (zoals het meestal is :p), maar zij is getagd door Femke die weer door een ander persoon getagd was. ;p
De volgende die ik tag is Veralinde. :)
1. Als je een geurkaars mocht verzinnen, hoe zou die dan ruiken?
Hm... ik houd van verschillende geuren. Vanille, bijvoorbeeld, maar ik houd ook verschrikkelijk veel van de geur van rozen, lavendel (vreemd genoeg is de combinatie met olijfgeur overheerlijk... xd) en de wereld als hij schoon geregend is na een bui. Daar houd ik van. :)
2. Als je een kleur nagellak mocht verzinnen, hoe zou die er dan uit zien?
Tja... ik denk dat dat een diepe nachtblauwe kleur zou zijn. Zodat je erin kunt verdrinken... en omdat ze me aan bepaalde fictieve personages doen denken waar ik een soort van crush op heb... ;3
3. Als je een make-up product zou mogen maken, wat zou het dan zijn?
Oké, ik heb absoluut géén verstand van make-up, dus ik heb werkelijk geen idee. Ik denk... gosh... een soort van crème of zoiets? Eentje die ervoor zorgt dat de andere make-up je huid niet aantast, denk ik...
4. Als je een boek zou mogen uitgeven, wat voor één zou het dan zijn?
Wat houd ik van de vraag. :) Ik denk een combinatie van Fantasy en Science Fiction, al denk ik dat de jeugd van tegenwoordig eerder een romance zou willen lezen... Daar houd ik ook wel van. Alleen moet je wel huilen. Dat is een eis (ik houd me zowat nooit aan eisen... xd). ;)
5. Als je een winkel mocht beginnen, hoe zou die er dan uitzien en wat zou je verkopen?
Een boekenwinkel. Sowieso. En soort combinatie van een boekenwinkel en een bibliotheek. Dat je boeken kunt kopen en dat je boeken kunt lenen. En dan zou het er heel gezellig uitzien met gekleurde boekenkasten en sfeerverlichting en geurkaarsen en muurdecoratie en- o god. Dit is zo perfect...
6. Als je een robot zou kunnen maken, wat zou die dan kunnen?
Een robot om mee te knuffelen. Is dat vreemd? Vast. Maar ik bén vreemd. Dus dan is het logisch.
7. Als je een app zou mogen ontwikkelen, wat voor app zou het dan zijn?
Ghe... ik ben niet zo creatief als het op dit soort dingen aankomt... ik denk een app waarmee je je zelfgeschreven tekst kan omzetten in een tekstbestand, zodat je het niet helemaal over hoeft te typen als je het met de hand schrijft... Dat zou ik in ieder geval wel handig vinden...
8. Als je zelf een dier zou mogen fokken, hoe zou het er uitzien, waar zou het leven etc.?
Ehm... een dier... ik denk dat ik een kruising tussen een feniks en een nachtegaal wel mooi zou vinden... of een kruising tussen een feniks, een nachtegaal én een paradijsvogel. Ja. Dat is het. Perfect.
9. Als je een schoolvak toe zou mogen voegen, wat zou daar dan leren?
Ts. Dit klinkt zo vanzelfsprekend... maar schrijven. En lezen. En dat soort dingen. Want, nou ja, als je ziet hoe weinig de jeugd van tegenwoordig leest, dan wil je gewoon- dan wil je ze gewoon met een boek slaan. Het liefst een woordenboek, omdat hun vocabulaire ook absoluut afschuwelijk is.
10. Als je een ijssmaak zou mogen verzinnen, wat zou het dan zijn?
Ik houd van vanille, en taart. Dus ik denk dat ik een soort van vanille-ijs zou creëren en stukken en kruimels van verschillende smaken taart (BROWNIE! <3) erdoorheen zou mengen. ^-^
Op Wattpad plaats ik elke dag de herschreven versie van een hoofdstuk van Made in Heaven. Dat wilde ik even zeggen. Aangezien ik het pas als ik alles op Wattpad heb geplaatst het op mijn blog plaats. (:
De volgende die ik tag is Veralinde. :)
1. Als je een geurkaars mocht verzinnen, hoe zou die dan ruiken?
Hm... ik houd van verschillende geuren. Vanille, bijvoorbeeld, maar ik houd ook verschrikkelijk veel van de geur van rozen, lavendel (vreemd genoeg is de combinatie met olijfgeur overheerlijk... xd) en de wereld als hij schoon geregend is na een bui. Daar houd ik van. :)
2. Als je een kleur nagellak mocht verzinnen, hoe zou die er dan uit zien?
Tja... ik denk dat dat een diepe nachtblauwe kleur zou zijn. Zodat je erin kunt verdrinken... en omdat ze me aan bepaalde fictieve personages doen denken waar ik een soort van crush op heb... ;3
3. Als je een make-up product zou mogen maken, wat zou het dan zijn?
Oké, ik heb absoluut géén verstand van make-up, dus ik heb werkelijk geen idee. Ik denk... gosh... een soort van crème of zoiets? Eentje die ervoor zorgt dat de andere make-up je huid niet aantast, denk ik...
4. Als je een boek zou mogen uitgeven, wat voor één zou het dan zijn?
Wat houd ik van de vraag. :) Ik denk een combinatie van Fantasy en Science Fiction, al denk ik dat de jeugd van tegenwoordig eerder een romance zou willen lezen... Daar houd ik ook wel van. Alleen moet je wel huilen. Dat is een eis (ik houd me zowat nooit aan eisen... xd). ;)
5. Als je een winkel mocht beginnen, hoe zou die er dan uitzien en wat zou je verkopen?
Een boekenwinkel. Sowieso. En soort combinatie van een boekenwinkel en een bibliotheek. Dat je boeken kunt kopen en dat je boeken kunt lenen. En dan zou het er heel gezellig uitzien met gekleurde boekenkasten en sfeerverlichting en geurkaarsen en muurdecoratie en- o god. Dit is zo perfect...
6. Als je een robot zou kunnen maken, wat zou die dan kunnen?
Een robot om mee te knuffelen. Is dat vreemd? Vast. Maar ik bén vreemd. Dus dan is het logisch.
7. Als je een app zou mogen ontwikkelen, wat voor app zou het dan zijn?
Ghe... ik ben niet zo creatief als het op dit soort dingen aankomt... ik denk een app waarmee je je zelfgeschreven tekst kan omzetten in een tekstbestand, zodat je het niet helemaal over hoeft te typen als je het met de hand schrijft... Dat zou ik in ieder geval wel handig vinden...
8. Als je zelf een dier zou mogen fokken, hoe zou het er uitzien, waar zou het leven etc.?
Ehm... een dier... ik denk dat ik een kruising tussen een feniks en een nachtegaal wel mooi zou vinden... of een kruising tussen een feniks, een nachtegaal én een paradijsvogel. Ja. Dat is het. Perfect.
9. Als je een schoolvak toe zou mogen voegen, wat zou daar dan leren?
Ts. Dit klinkt zo vanzelfsprekend... maar schrijven. En lezen. En dat soort dingen. Want, nou ja, als je ziet hoe weinig de jeugd van tegenwoordig leest, dan wil je gewoon- dan wil je ze gewoon met een boek slaan. Het liefst een woordenboek, omdat hun vocabulaire ook absoluut afschuwelijk is.
10. Als je een ijssmaak zou mogen verzinnen, wat zou het dan zijn?
Ik houd van vanille, en taart. Dus ik denk dat ik een soort van vanille-ijs zou creëren en stukken en kruimels van verschillende smaken taart (BROWNIE! <3) erdoorheen zou mengen. ^-^
Op Wattpad plaats ik elke dag de herschreven versie van een hoofdstuk van Made in Heaven. Dat wilde ik even zeggen. Aangezien ik het pas als ik alles op Wattpad heb geplaatst het op mijn blog plaats. (:
maandag 11 augustus 2014
Boeken/Stripboeken Tag van Jackie (DutchStoryBlog) en een WAAROM?!-vraag
Goeden dag, mijn lieve lezers!
(Weet nu wel dat ik elke keer die zin ga gebruiken... xd)
Jackie heeft gisteren mij getagd voor haar zelfbedachte tag. De volgende die ik tag is Femke. :)
So, let's get started! :D
1. Favoriete schrijver?
Jackie! Hoe durf je dat te vragen? Er zijn zo veel fantastische, getalenteerde schrijvers in deze wereld dat ik er onmogelijk eentje uit zou kunnen kiezen. Voor in deze tijd denk ik dat mijn voorkeur uitgaat naar Gayle Forman (If I Stay en Where She Went), vanwege het prachtig overbrengen van emoties en Tahereh Mafi (Touching Juliette-reeks), vanwege het wonderlijk vervormen van taal. Als je de boeken van beide schrijvers leest (of hebt gelezen), zul je weten wat ik bedoel.
2. Favoriete boek?
Jackie... gut o gut... Hoe zou ik hier een keuze uit moeten maken? Alweer zal ik een boek kiezen dat mij rond deze tijd heel erg aanstaat. Dat is 'Thirteen Reasons Why' van Jay Asher. Velen zullen niet begrijpen waarom een boek over zelfmoord mijn favoriete boek zou zijn, maar ik heb zo mijn redenen voor het houden van dit boek. Ik ga er niet te veel over zeggen, en je moet zelf kiezen of je het gaat lezen (tenzij je het al gelezen hebt), maar ik raad je aan om het te lezen. Het verandert je leven. Serieus. Ik wil je niet dwingen, maar je moet het lezen.
3. Favoriete strip?
Ghe... ik lees niet echt strips... xd
Dus ik weet niet echt wat mijn favoriete strip is... xd
Ehm... ik heb echt geen idee. xd
4. Favoriete boek personage?
Jackie... waarom kwel je mij? Moet ik nu echt een hele lijst opnoemen met personages die ik mag en personages waar ik een crush op heb? Oké dan, Jackie. Je vraagt erom.
Adam (Touching Juliette-reeks; If I Stay en Where She Went)
Alexander
Augustus
Brandon
Caleb
Christopher
Clay
Daniël
Finnick
Fred
Frederick (aka Kit)
Frodo
George
Harry
Hunter
Jace
Kenji
Legolas
Lucas
Meriadoc (aka Merijn)
Peeta
Peregrijn (aka Pepijn)
Quinn
Richard
Ron
Sam
Samwise (aka Sam)
Simon
Thomas
Tobias (aka Four)
Vladimir
...Volgens mij ben ik een aantal vergeten... xd Maar dat maakt niet uit... toch? Ik zal er vast ook een aantal bij de vrouwelijke personages vergeten... xd
Anne
Arwen
Astrid
Beatrice (aka Tris)
Clary
Ginny
Hannah
Hazel
Helena (aka Lena)
Hermelien
Isabelle
Juliette
Katniss
Lucy
Meggie
Mia
Primrose
Rue
Teresa
Ghe... xd Of ik ben gewoon heel veel bij de vrouwelijke personages vergeten, of ik vind gewoon veel meer mannelijke personages leuk dan vrouwelijke... Het komt allemaal door die liefdestriangels. Dan heb ik één vrouwelijke personage die ik mag, en twee mannelijke (behalve als ze Adam en Warner heten en Adam een schat is en Warner een klootzak is want dan mag ik maar één mannelijke personage en dat is Adam)! Ugh. Het komt allemaal door de schrijvers... xd
5. Favoriete slechte stripfiguur?
Eh... ik lees dus niet echt strips... xd
Nou ja. Ondanks dat ik maar drie van de vijf vragen echt heb kunnen beantwoorden... (achum... xd), hoop ik toch dat jullie het leuk (of interessant) vonden om te lezen... ;p
P.s. Waarom? Waarom is 'The Maze Runner' nog niet naar het Nederlands vertaald? Waarom?! WAAROM?! ):
(Weet nu wel dat ik elke keer die zin ga gebruiken... xd)
Jackie heeft gisteren mij getagd voor haar zelfbedachte tag. De volgende die ik tag is Femke. :)
So, let's get started! :D
1. Favoriete schrijver?
Jackie! Hoe durf je dat te vragen? Er zijn zo veel fantastische, getalenteerde schrijvers in deze wereld dat ik er onmogelijk eentje uit zou kunnen kiezen. Voor in deze tijd denk ik dat mijn voorkeur uitgaat naar Gayle Forman (If I Stay en Where She Went), vanwege het prachtig overbrengen van emoties en Tahereh Mafi (Touching Juliette-reeks), vanwege het wonderlijk vervormen van taal. Als je de boeken van beide schrijvers leest (of hebt gelezen), zul je weten wat ik bedoel.
2. Favoriete boek?
Jackie... gut o gut... Hoe zou ik hier een keuze uit moeten maken? Alweer zal ik een boek kiezen dat mij rond deze tijd heel erg aanstaat. Dat is 'Thirteen Reasons Why' van Jay Asher. Velen zullen niet begrijpen waarom een boek over zelfmoord mijn favoriete boek zou zijn, maar ik heb zo mijn redenen voor het houden van dit boek. Ik ga er niet te veel over zeggen, en je moet zelf kiezen of je het gaat lezen (tenzij je het al gelezen hebt), maar ik raad je aan om het te lezen. Het verandert je leven. Serieus. Ik wil je niet dwingen, maar je moet het lezen.
3. Favoriete strip?
Ghe... ik lees niet echt strips... xd
Dus ik weet niet echt wat mijn favoriete strip is... xd
Ehm... ik heb echt geen idee. xd
4. Favoriete boek personage?
Jackie... waarom kwel je mij? Moet ik nu echt een hele lijst opnoemen met personages die ik mag en personages waar ik een crush op heb? Oké dan, Jackie. Je vraagt erom.
Adam (Touching Juliette-reeks; If I Stay en Where She Went)
Alexander
Augustus
Brandon
Caleb
Christopher
Clay
Daniël
Finnick
Fred
Frederick (aka Kit)
Frodo
George
Harry
Hunter
Jace
Kenji
Legolas
Lucas
Meriadoc (aka Merijn)
Peeta
Peregrijn (aka Pepijn)
Quinn
Richard
Ron
Sam
Samwise (aka Sam)
Simon
Thomas
Tobias (aka Four)
Vladimir
...Volgens mij ben ik een aantal vergeten... xd Maar dat maakt niet uit... toch? Ik zal er vast ook een aantal bij de vrouwelijke personages vergeten... xd
Anne
Arwen
Astrid
Beatrice (aka Tris)
Clary
Ginny
Hannah
Hazel
Helena (aka Lena)
Hermelien
Isabelle
Juliette
Katniss
Lucy
Meggie
Mia
Primrose
Rue
Teresa
Ghe... xd Of ik ben gewoon heel veel bij de vrouwelijke personages vergeten, of ik vind gewoon veel meer mannelijke personages leuk dan vrouwelijke... Het komt allemaal door die liefdestriangels. Dan heb ik één vrouwelijke personage die ik mag, en twee mannelijke (behalve als ze Adam en Warner heten en Adam een schat is en Warner een klootzak is want dan mag ik maar één mannelijke personage en dat is Adam)! Ugh. Het komt allemaal door de schrijvers... xd
5. Favoriete slechte stripfiguur?
Eh... ik lees dus niet echt strips... xd
Nou ja. Ondanks dat ik maar drie van de vijf vragen echt heb kunnen beantwoorden... (achum... xd), hoop ik toch dat jullie het leuk (of interessant) vonden om te lezen... ;p
P.s. Waarom? Waarom is 'The Maze Runner' nog niet naar het Nederlands vertaald? Waarom?! WAAROM?! ):
zaterdag 9 augustus 2014
Mijn zelf-bedachte Quotes-verzameling
Goedendag, mijn lieve lezers!
Oké, ik had gezegd dat ik zou stoppen met de verschillende talen. Dus, voilà (sorry, dat moest even... xd): een begroeting in het Nederlands! :)
Ik had het in het vorige bericht over het feit dat ik een quote bij de ogen van Noël had bedacht, is het niet? Volgens mij had ik het er toen over, of eerder al (volgens mij in het vorige bericht over dat ik de titel nog niet wist (was dat in het vorige bericht, eigenlijk?)), dat ik ook een verzameling heb van zelfbedachte quotes. Het zijn er nogal wat, in een tijd van maar drie maanden... xd
Aangezien ik vaker wil updaten op mijn blog maar gisteren niets wist (en nu nog steeds niet echt) laat ik maar wat quotes zien. En ik zou het enorm appreciëren als jullie je mening en tips zouden geven. :)
- Gewoon even voor het geval dat: er is een grote kans dat ik ze later in een verhaal wil gaan gebruiken, dus alstublieft niet kopiëren of iets dergelijks.
"All we know is that we are fighting for something we will never get, and that we are losing ourselves in a battle we will never win."
Note: deze zin spreekt voor zichzelf, vind ik. Ik had hem bedacht toen ik dacht aan het gevecht dat we aangaan om te bewijzen dat we mensen zijn, dat we gelijken zijn, maar dat we nooit zullen winnen van de standvastige mening van anderen die ons vertelt dat we anders zijn.
"But we cannot lose something we never had."
Note: gosh. Deze bedacht ik origineel met 'you' in plaats van 'we', en ik zit er over te twijfelen welke beter is, eigenlijk. Het gaat over de liefde, denk ik...
"De wind huilde tezamen met de wolven en de maan, en gefluisterde klaagliederen van vastgekluisterde geesten vulden de donkere winternacht."
Note: deze zin had ik op mijn hand geschreven toen hij me tijdens Engels te binnen schoot. Geen redenen, gewoon: zomaar. Ik houd ervan om dingen op mijn hand te schrijven. Ondanks dat het slecht voor je is. Ik houd ervan.
"Hop. Hop. Hop. And there she goes: her toes softly touching the dark ground of nothing, slowly dancing towards her death."
Note: dit had ik bedacht toen ik naar "Oblivion" van A.Piazolla luisterde met de video van twee dansende personen (een jongen en een meisje). Bij elke sprong vormde zich een 'hop' in mijn hoofd, en het einde... het leek gewoon zo natuurlijk...
"I have a storm inside me raging on."
Note: een boek op Wattpad waarin een meisje praatte over haar echte leven heette 'inside storm', ik had 'Safe and Sound' in mijn hoofd en toen vormde de zin zich.
"It doesn't matter what you choose. You will lose her anyway."
Note: deze zin is geïnspireerd door een uitspraak van Tess. Misschien herinnert ze zich het nog wel (niet dat ze dit leest, maar vooralsnog), maar ik ga hier niet te veel over zeggen.
"Tell me. How does the truth hurt you so much you want to create your own reality?"
Note: deze heb ik een hele tijd geleden bedacht toen ik een idee voor een verhaal in mijn hoofd had over een meisje die na een auto-ongeluk haar ouders en oudere broer verliest en in haar hoofd ze nog voor haar ziet.
"This... us... it's just not how I wanted it to be..."
Note: de Hongerspelen. Peeta en Katniss. De treinrit. Wanneer Katniss voorstelt dat Peeta en zij kunnen trouwen. "I thought he wanted it, anyway," I say. "Not like this," Haymitch says. "He wanted it to be real." Gosh, the feels.
"We are all beautiful in the awe of that we are not."
Note: deze zin popte gewoon op in mijn hoofd toen ik dacht aan het schoonheidsideaal. Dus, de zin spreekt voor zich, volgens mij.
"We are like highways. Sometimes we go up, sometimes we go down. One day our roads will unite, one day our roads will seperate. And one day our roads will end."
Note: ik denk veel na over het einde. Is dat vreemd? Dramatisch? Waarschijnlijk wel. Ik zie onze levens voor me als lijnen, dit keer als wegen. Ik heb ook nog een andere quote over 'wegen' (niet met hetzelfde concept), maar die staat niet in het bestand en ligt waarschijnlijk ergens op mijn bureau (dat een rotzooi is).
"You never realize the wrong you did until it's too late."
Note: zo vaak lig ik 's nachts in bed na te denken over wat ik zou kunnen hebben gezegd in plaats van iets anders te zeggen of helemaal niets te zeggen. Je realiseert het pas als je het hebt gedaan (in mijn geval denk ik voordat ik dingen zeg, dus ik weet dat het mensen pijnigt, maar soms lijken mijn hersenen een eigen wil te hebben en dwingen ze mijn tong om anderen te beledigen).
"Your mask is like a thundercloud, hiding most of the sky. But no cloud is as thick no sunlight can break through. My mask is like a mirror. It reflects who I am not."
Note: Masks. Die titel had ik al genoemd over een romantisch-verhaal-ding, toch? Ik dacht aan hoe meer dan één-derde van de bevolking een masker opzet om zich anders voor te doen dan wie ze eigenlijk zijn. Om eerlijk te zijn, ben ik één van die mensen. En ik doorzie maskers snel, want ik weet dat er mensen in mijn klas zijn die ook een masker op hebben.
"Zij zien het licht niet meer in de duistere nacht, terwijl er altijd sterren stralen."
Note: deze zin had ik gebruikt in mijn betoog over dierenrechten. Het ging over mensen die zelfmoord wilden plegen en waarom ze zouden moeten blijven leven.
Dit zijn nog niet eens alle quotes die ik in het bestand heb staan, en ik heb nog op mijn mobiel staan, geschreven in schriften, op papiertjes, knijpers, enveloppen, tekeningen, wat je ook maar kunt bedenken. Sinds ik mijn kamer (en mijn bureau) aan het opruimen ben kom ik waarschijnlijk weer quotes tegen, en als er goede bij zitten plaats ik die misschien ook wel hier.
P.s. ik ga vandaag naar de kapper. O, gosh. Het plan zit goed in mijn hoofd, maar er gaat best een stuk vanaf... xd
Oké, ik had gezegd dat ik zou stoppen met de verschillende talen. Dus, voilà (sorry, dat moest even... xd): een begroeting in het Nederlands! :)
Ik had het in het vorige bericht over het feit dat ik een quote bij de ogen van Noël had bedacht, is het niet? Volgens mij had ik het er toen over, of eerder al (volgens mij in het vorige bericht over dat ik de titel nog niet wist (was dat in het vorige bericht, eigenlijk?)), dat ik ook een verzameling heb van zelfbedachte quotes. Het zijn er nogal wat, in een tijd van maar drie maanden... xd
Aangezien ik vaker wil updaten op mijn blog maar gisteren niets wist (en nu nog steeds niet echt) laat ik maar wat quotes zien. En ik zou het enorm appreciëren als jullie je mening en tips zouden geven. :)
- Gewoon even voor het geval dat: er is een grote kans dat ik ze later in een verhaal wil gaan gebruiken, dus alstublieft niet kopiëren of iets dergelijks.
"All we know is that we are fighting for something we will never get, and that we are losing ourselves in a battle we will never win."
Note: deze zin spreekt voor zichzelf, vind ik. Ik had hem bedacht toen ik dacht aan het gevecht dat we aangaan om te bewijzen dat we mensen zijn, dat we gelijken zijn, maar dat we nooit zullen winnen van de standvastige mening van anderen die ons vertelt dat we anders zijn.
"But we cannot lose something we never had."
Note: gosh. Deze bedacht ik origineel met 'you' in plaats van 'we', en ik zit er over te twijfelen welke beter is, eigenlijk. Het gaat over de liefde, denk ik...
"De wind huilde tezamen met de wolven en de maan, en gefluisterde klaagliederen van vastgekluisterde geesten vulden de donkere winternacht."
Note: deze zin had ik op mijn hand geschreven toen hij me tijdens Engels te binnen schoot. Geen redenen, gewoon: zomaar. Ik houd ervan om dingen op mijn hand te schrijven. Ondanks dat het slecht voor je is. Ik houd ervan.
"Hop. Hop. Hop. And there she goes: her toes softly touching the dark ground of nothing, slowly dancing towards her death."
Note: dit had ik bedacht toen ik naar "Oblivion" van A.Piazolla luisterde met de video van twee dansende personen (een jongen en een meisje). Bij elke sprong vormde zich een 'hop' in mijn hoofd, en het einde... het leek gewoon zo natuurlijk...
"I have a storm inside me raging on."
Note: een boek op Wattpad waarin een meisje praatte over haar echte leven heette 'inside storm', ik had 'Safe and Sound' in mijn hoofd en toen vormde de zin zich.
"It doesn't matter what you choose. You will lose her anyway."
Note: deze zin is geïnspireerd door een uitspraak van Tess. Misschien herinnert ze zich het nog wel (niet dat ze dit leest, maar vooralsnog), maar ik ga hier niet te veel over zeggen.
"Tell me. How does the truth hurt you so much you want to create your own reality?"
Note: deze heb ik een hele tijd geleden bedacht toen ik een idee voor een verhaal in mijn hoofd had over een meisje die na een auto-ongeluk haar ouders en oudere broer verliest en in haar hoofd ze nog voor haar ziet.
"This... us... it's just not how I wanted it to be..."
Note: de Hongerspelen. Peeta en Katniss. De treinrit. Wanneer Katniss voorstelt dat Peeta en zij kunnen trouwen. "I thought he wanted it, anyway," I say. "Not like this," Haymitch says. "He wanted it to be real." Gosh, the feels.
"We are all beautiful in the awe of that we are not."
Note: deze zin popte gewoon op in mijn hoofd toen ik dacht aan het schoonheidsideaal. Dus, de zin spreekt voor zich, volgens mij.
"We are like highways. Sometimes we go up, sometimes we go down. One day our roads will unite, one day our roads will seperate. And one day our roads will end."
Note: ik denk veel na over het einde. Is dat vreemd? Dramatisch? Waarschijnlijk wel. Ik zie onze levens voor me als lijnen, dit keer als wegen. Ik heb ook nog een andere quote over 'wegen' (niet met hetzelfde concept), maar die staat niet in het bestand en ligt waarschijnlijk ergens op mijn bureau (dat een rotzooi is).
"You never realize the wrong you did until it's too late."
Note: zo vaak lig ik 's nachts in bed na te denken over wat ik zou kunnen hebben gezegd in plaats van iets anders te zeggen of helemaal niets te zeggen. Je realiseert het pas als je het hebt gedaan (in mijn geval denk ik voordat ik dingen zeg, dus ik weet dat het mensen pijnigt, maar soms lijken mijn hersenen een eigen wil te hebben en dwingen ze mijn tong om anderen te beledigen).
"Your mask is like a thundercloud, hiding most of the sky. But no cloud is as thick no sunlight can break through. My mask is like a mirror. It reflects who I am not."
Note: Masks. Die titel had ik al genoemd over een romantisch-verhaal-ding, toch? Ik dacht aan hoe meer dan één-derde van de bevolking een masker opzet om zich anders voor te doen dan wie ze eigenlijk zijn. Om eerlijk te zijn, ben ik één van die mensen. En ik doorzie maskers snel, want ik weet dat er mensen in mijn klas zijn die ook een masker op hebben.
"Zij zien het licht niet meer in de duistere nacht, terwijl er altijd sterren stralen."
Note: deze zin had ik gebruikt in mijn betoog over dierenrechten. Het ging over mensen die zelfmoord wilden plegen en waarom ze zouden moeten blijven leven.
Dit zijn nog niet eens alle quotes die ik in het bestand heb staan, en ik heb nog op mijn mobiel staan, geschreven in schriften, op papiertjes, knijpers, enveloppen, tekeningen, wat je ook maar kunt bedenken. Sinds ik mijn kamer (en mijn bureau) aan het opruimen ben kom ik waarschijnlijk weer quotes tegen, en als er goede bij zitten plaats ik die misschien ook wel hier.
P.s. ik ga vandaag naar de kapper. O, gosh. Het plan zit goed in mijn hoofd, maar er gaat best een stuk vanaf... xd
donderdag 7 augustus 2014
Over die Roman die ik misschien ooit zal gaan schrijven
Oké, oké, ik zal ophouden met het begroeten in andere talen. Binnenkort. Morgen. Oké?
Good day, my dear readers,
Ik beloof het. Dat was de laatste. Anders moet ik Google Translate gaan gebruiken en dat is ook zo... amateuristisch... xd
Roman
Oké, om te beginnen: ik zit te twijfelen over een titel (voor àls ik het verhaal ooit ga schrijven, wat ik waarschijnlijk ga doen). Als jullie een goede titel hebben, moeten jullie het me laten weten. :)
Ik houd al een tijdje een lijstje bij met willekeurige quotes en teksten en titels die me te binnen schieten, en de romantische titels die ik deze drie maanden bij elkaar heb gesprokkeld zijn 'Between One and Two' (die niet helemaal past omdat ik dacht aan de tijd (1 uur en 2 uur; wat er allemaal in 1 uur kan ontstaan/veranderen) of dagen (dag 1 van maand [huppelepup] en dag 2 van maand [huppelepup]; wat er allemaal in 1 dag kan ontstaan/veranderen), 'Behind the Masks' (die ook niet helemaal past aangezien die titel gaat over het verhullen van ware identiteiten, het gaat (tot nu toe, dan, vaak verander ik dingen als ik het echt uit ga werken) over een jongen en een meisje die allebei omwille van persoonlijke redenen hun ware "ik" verhullen door een masker op te zetten. Verder heb ik nog niet echt een goed idee... xd), 'The Most Beautiful Nightmare' (die ook niet echt past aangezien ik een idee heb voor een Fantasy/Science Fiction element die daarin voorkomt (dat element is dan de 'nachtmerrie' en dat 'mooiste' is dan dat ze elkaar ontmoeten in de 'nachtmerrie' en zo...) en 'Beautiful Tragedy' (die op zich wel zou kunnen... op zich... maar het klinkt zo dramatisch (het verhaal is ook dramatisch, maar dit klinkt... zo... overdreven dramatisch... (wat het verhaal eigenlijk ook wel een beetje is... xd))).
Oké, ten tweede: ik zit te twijfelen over de verhaallijn. Ik ben zo'n verschrikkelijk wreed persoon dat ik meerdere (een stuk of twintig) manieren heb bedacht hoe hun levens kunnen worden verwoest door hun liefde (of haat... muwahahahaha). Nou ja, het punt is dat ik het maar aan één of twee personen wil vertellen (sowieso aan jou, Jackie, en waarschijnlijk aan Hatice, want zij was de eerste (op mijn zus na, want die spiekte in mijn notitieblok, dus eigenlijk de tweede) die mijn hele versie had gelezen en die deze had geanalyseerd en tips had gegeven waardoor ik nu al wat meer informatie en ideeën in mijn hoofd heb, plus dat de tekst die jullie eerder hebben gelezen er nu zo uitziet (hij is nu beter)), maar dat ik me afvraag of er ook anderen zullen zijn die een voorkeur hebben wat betreft de verhaallijn (sowieso, onthoud: I'M UNSTOPPABLE!, dus: hoe erg je ook gaat proberen er een lief, schattig, (klef-)romantisch verhaal (en er een mooi einde (mooi kan ook betekenen dat je moet huilen omdat er iemand sterft... dat noem ik eigenlijk mooi... ik houd van dat soort eindes), dus... "schattig", "lief", "(klef-)romantisch" (zoals ik eerder al had gezegd)) van te maken: ik zal het verwoesten. Serieus, zie het alsof hun liefde een huis is... I COME IN LIKE A WRECKING BALL! Oké, dat moest gewoon eventjes... xd). Ik denk niet dat er iemand zal zijn die zijn of haar mening wil geven, maar dat boeit me niet. Wees niet bang: I VOLUNTEER! (zie mijn verhaal maar als de Honger Spelen, of je overleeft het wel, of je wordt vermoord door mijn wreedheid... x3) Ik zou het fijn vinden als je je mening zou geven. Dat was wat ik bedoelde. Voor als het niet duidelijk was... xd
Personages
Even een overzicht van wat ik tot nu toe heb (het is niet zo veel... xd)... wacht maar af... zijn oogkleur is zo... zo... PERFECT! Waarom bestaat hij niet echt? ):
Noël (tweede naam en achternaam: voorlopig onbekend)
- Geslacht: Mannelijk
- Leeftijd: 18
- Lengte: 1.82 cm
- Gewicht: 81.82 kg
- Haarkleur: Variërend tussen Ebbenhout en Chocolade-bruin
- Oogkleur: Nachtblauw
(Kijk. Kijk. Kijk! Ik heb gewoon al een idee voor een quote met zijn nachtblauwe ogen... *zucht vertederd*)
- Geschiedenis: voorlopig geheim
Lucille/Lucy/Luce (eerste naam: in behandeling, tweede naam en achternaam: voorlopig onbekend)
- Geslacht: Vrouwelijk
- Leeftijd: 17
- Lengte: 1.68 cm
- Gewicht: 66.23 kg
- Haarkleur: voorlopig onbekend
- Oogkleur: Grijsgroen
- Geschiedenis: voorlopig onbekend
Nou ja... als jullie nog ideeën hebben, laat het me weten! :D
Lots of Love,
Juliette
Good day, my dear readers,
Ik beloof het. Dat was de laatste. Anders moet ik Google Translate gaan gebruiken en dat is ook zo... amateuristisch... xd
Roman
Oké, om te beginnen: ik zit te twijfelen over een titel (voor àls ik het verhaal ooit ga schrijven, wat ik waarschijnlijk ga doen). Als jullie een goede titel hebben, moeten jullie het me laten weten. :)
Ik houd al een tijdje een lijstje bij met willekeurige quotes en teksten en titels die me te binnen schieten, en de romantische titels die ik deze drie maanden bij elkaar heb gesprokkeld zijn 'Between One and Two' (die niet helemaal past omdat ik dacht aan de tijd (1 uur en 2 uur; wat er allemaal in 1 uur kan ontstaan/veranderen) of dagen (dag 1 van maand [huppelepup] en dag 2 van maand [huppelepup]; wat er allemaal in 1 dag kan ontstaan/veranderen), 'Behind the Masks' (die ook niet helemaal past aangezien die titel gaat over het verhullen van ware identiteiten, het gaat (tot nu toe, dan, vaak verander ik dingen als ik het echt uit ga werken) over een jongen en een meisje die allebei omwille van persoonlijke redenen hun ware "ik" verhullen door een masker op te zetten. Verder heb ik nog niet echt een goed idee... xd), 'The Most Beautiful Nightmare' (die ook niet echt past aangezien ik een idee heb voor een Fantasy/Science Fiction element die daarin voorkomt (dat element is dan de 'nachtmerrie' en dat 'mooiste' is dan dat ze elkaar ontmoeten in de 'nachtmerrie' en zo...) en 'Beautiful Tragedy' (die op zich wel zou kunnen... op zich... maar het klinkt zo dramatisch (het verhaal is ook dramatisch, maar dit klinkt... zo... overdreven dramatisch... (wat het verhaal eigenlijk ook wel een beetje is... xd))).
Oké, ten tweede: ik zit te twijfelen over de verhaallijn. Ik ben zo'n verschrikkelijk wreed persoon dat ik meerdere (een stuk of twintig) manieren heb bedacht hoe hun levens kunnen worden verwoest door hun liefde (of haat... muwahahahaha). Nou ja, het punt is dat ik het maar aan één of twee personen wil vertellen (sowieso aan jou, Jackie, en waarschijnlijk aan Hatice, want zij was de eerste (op mijn zus na, want die spiekte in mijn notitieblok, dus eigenlijk de tweede) die mijn hele versie had gelezen en die deze had geanalyseerd en tips had gegeven waardoor ik nu al wat meer informatie en ideeën in mijn hoofd heb, plus dat de tekst die jullie eerder hebben gelezen er nu zo uitziet (hij is nu beter)), maar dat ik me afvraag of er ook anderen zullen zijn die een voorkeur hebben wat betreft de verhaallijn (sowieso, onthoud: I'M UNSTOPPABLE!, dus: hoe erg je ook gaat proberen er een lief, schattig, (klef-)romantisch verhaal (en er een mooi einde (mooi kan ook betekenen dat je moet huilen omdat er iemand sterft... dat noem ik eigenlijk mooi... ik houd van dat soort eindes), dus... "schattig", "lief", "(klef-)romantisch" (zoals ik eerder al had gezegd)) van te maken: ik zal het verwoesten. Serieus, zie het alsof hun liefde een huis is... I COME IN LIKE A WRECKING BALL! Oké, dat moest gewoon eventjes... xd). Ik denk niet dat er iemand zal zijn die zijn of haar mening wil geven, maar dat boeit me niet. Wees niet bang: I VOLUNTEER! (zie mijn verhaal maar als de Honger Spelen, of je overleeft het wel, of je wordt vermoord door mijn wreedheid... x3) Ik zou het fijn vinden als je je mening zou geven. Dat was wat ik bedoelde. Voor als het niet duidelijk was... xd
Personages
Even een overzicht van wat ik tot nu toe heb (het is niet zo veel... xd)... wacht maar af... zijn oogkleur is zo... zo... PERFECT! Waarom bestaat hij niet echt? ):
Noël (tweede naam en achternaam: voorlopig onbekend)- Geslacht: Mannelijk
- Leeftijd: 18
- Lengte: 1.82 cm
- Gewicht: 81.82 kg
- Haarkleur: Variërend tussen Ebbenhout en Chocolade-bruin
- Oogkleur: Nachtblauw
(Kijk. Kijk. Kijk! Ik heb gewoon al een idee voor een quote met zijn nachtblauwe ogen... *zucht vertederd*)
- Geschiedenis: voorlopig geheim
Lucille/Lucy/Luce (eerste naam: in behandeling, tweede naam en achternaam: voorlopig onbekend)- Geslacht: Vrouwelijk
- Leeftijd: 17
- Lengte: 1.68 cm
- Gewicht: 66.23 kg
- Haarkleur: voorlopig onbekend
- Oogkleur: Grijsgroen
- Geschiedenis: voorlopig onbekend
Nou ja... als jullie nog ideeën hebben, laat het me weten! :D
Lots of Love,
Juliette
woensdag 6 augustus 2014
Verhalen Plaatsen en Kortverhaal
Hm... Duits, Frans...
Buenos días, mis queridos lectores!
Oké, met de deur in huis vallen. Daar ben ik slecht in. Als de deur op slot zit krijg ik hem namelijk niet zo makkelijk open. Ik ben niet zo sterk... xd
Verhalen Plaatsen
Ik heb nu verschillende pagina's voor mijn verhalen, maar als je die pagina bijwerkt krijgen jullie daar geen melding van. Om elke keer een bericht te plaatsen dat ik een hoofdstuk heb geplaatst is ook weer zo- zo... nou ja, overbodig... lijkt me, dus zat ik me af te vragen of ik gewoon de berichten moet plaatsen met dan als titel, bijvoorbeeld: Made in Heaven – Chapter One: "Forgiving nor Forgetting", zodat jullie het daar gewoon kunnen lezen. Dan voeg ik wel gewoon een label toe per verhaal, zodat ze makkelijker terug te vinden zijn aangezien ik ook nog andere dingen ga plaatsen, en dan waarschijnlijk ook van andere verhalen. Dus, ik vroeg me eigenlijk een beetje af wat jullie handiger zouden vinden, dus, nou ja... als je dat zou willen zeggen zou ik daar heel blij mee zijn. ^-^
Kortverhaal
Veel van jullie weten wel wat een kortverhaal inhoudt, toch? Zo niet, zal ik het even uitleggen. xd
Kortverhaal - 7.500 of minder woorden
Novelette - 7.501 tot 17.500 woorden
Novella - 17.501 tot 40.000 woorden
Novel - 40.000 of meer woorden
Oké, tot nu toe, als mijn verhalen nu, hier, prompt zouden stoppen, zouden ze Novelettes zijn. Maar ze zijn nog niet af, dus waarschijnlijk worden ze wel Novella's of Novels. Maar goed, dat geldt dan voor Made in Heaven en De 25ste Hongerspelen.
Aangezien ik mezelf veracht voor het feit dat ik absoluut géén kortverhalen kan schrijven, wil ik een kortverhaal (die waarschijnlijk een Novelette wordt) schrijven. Omdat het kan, omdat ik het wil. Omdat ik ook beter wil worden in het schrijven van korte verhalen, omdat ik daar nu echt verschrikkelijk in ben. Serieus, ik moet van mezelf echt áltijd eerst de hele verhaallijn en de personages uitdenken, terwijl dat helemaal niet per se van belang is bij een kortverhaal. Dus, een uitdaging voor mij. Ik hoop dat het wat gaat worden. Zo niet, heb ik tenminste bewijs voor later dat ik een verschrikkelijke schrijfster was wanneer het neerkomt op kortverhalen.
Maar dus, ik heb een aantal ideeën, maar bij geen van allen denk ik nou echt: díe is goed. Nee, ze zijn allemaal een beetje... gewoon... onorigineel... standaard... veelvoorkomend... dus, nee, ik heb nog niet echt een idee, maar als ik een idee heb laat ik het jullie direct weten door de proloog (als het verhaal een proloog heeft) of het eerste hoofdstuk te plaatsen.
Adios amigos! (Waarom heb ik nu zin in Flamenco dansen?)
Buenos días, mis queridos lectores!
Oké, met de deur in huis vallen. Daar ben ik slecht in. Als de deur op slot zit krijg ik hem namelijk niet zo makkelijk open. Ik ben niet zo sterk... xd
Verhalen Plaatsen
Ik heb nu verschillende pagina's voor mijn verhalen, maar als je die pagina bijwerkt krijgen jullie daar geen melding van. Om elke keer een bericht te plaatsen dat ik een hoofdstuk heb geplaatst is ook weer zo- zo... nou ja, overbodig... lijkt me, dus zat ik me af te vragen of ik gewoon de berichten moet plaatsen met dan als titel, bijvoorbeeld: Made in Heaven – Chapter One: "Forgiving nor Forgetting", zodat jullie het daar gewoon kunnen lezen. Dan voeg ik wel gewoon een label toe per verhaal, zodat ze makkelijker terug te vinden zijn aangezien ik ook nog andere dingen ga plaatsen, en dan waarschijnlijk ook van andere verhalen. Dus, ik vroeg me eigenlijk een beetje af wat jullie handiger zouden vinden, dus, nou ja... als je dat zou willen zeggen zou ik daar heel blij mee zijn. ^-^
Kortverhaal
Veel van jullie weten wel wat een kortverhaal inhoudt, toch? Zo niet, zal ik het even uitleggen. xd
Kortverhaal - 7.500 of minder woorden
Novelette - 7.501 tot 17.500 woorden
Novella - 17.501 tot 40.000 woorden
Novel - 40.000 of meer woorden
Oké, tot nu toe, als mijn verhalen nu, hier, prompt zouden stoppen, zouden ze Novelettes zijn. Maar ze zijn nog niet af, dus waarschijnlijk worden ze wel Novella's of Novels. Maar goed, dat geldt dan voor Made in Heaven en De 25ste Hongerspelen.
Aangezien ik mezelf veracht voor het feit dat ik absoluut géén kortverhalen kan schrijven, wil ik een kortverhaal (die waarschijnlijk een Novelette wordt) schrijven. Omdat het kan, omdat ik het wil. Omdat ik ook beter wil worden in het schrijven van korte verhalen, omdat ik daar nu echt verschrikkelijk in ben. Serieus, ik moet van mezelf echt áltijd eerst de hele verhaallijn en de personages uitdenken, terwijl dat helemaal niet per se van belang is bij een kortverhaal. Dus, een uitdaging voor mij. Ik hoop dat het wat gaat worden. Zo niet, heb ik tenminste bewijs voor later dat ik een verschrikkelijke schrijfster was wanneer het neerkomt op kortverhalen.
Maar dus, ik heb een aantal ideeën, maar bij geen van allen denk ik nou echt: díe is goed. Nee, ze zijn allemaal een beetje... gewoon... onorigineel... standaard... veelvoorkomend... dus, nee, ik heb nog niet echt een idee, maar als ik een idee heb laat ik het jullie direct weten door de proloog (als het verhaal een proloog heeft) of het eerste hoofdstuk te plaatsen.
Adios amigos! (Waarom heb ik nu zin in Flamenco dansen?)
dinsdag 5 augustus 2014
Made in Heaven + Een Roman die ik misschien ooit zal gaan schrijven
Omdat mijn vorige begroeting in het Duits was, zal ik deze keer met iets anders beginnen. :)
Bonjour, mon chers lecteurs,
Ik zal het niet zo langdradig maken als in het vorige bericht, maar er zijn wat dingen die ik jullie wil vertellen. In het vorige bericht had ik het over wat ik in de vakantie had gedaan, maar er is iets wat ik ook in de vakantie heb gedaan, maar waar ik niet over heb verteld en waar ik stiekem heel trots op ben en jullie stiekem ook trots op zouden moeten zijn. Dus, laat ik maar beginnen. ^-^
Made in Heaven
Zoals jullie weten was ik van plan om Made in Heaven te herschrijven, en ik ben elke dag van de vakantie bezig geweest met het herschrijven van Made in Heaven. Ik heb de Samenvatting, de Proloog (ik weet niet zeker of ik hem erin ga houden, en anders kies ik een ander moment uit, want nu is het een beetje zinloos omdat het niets toevoegt aan het verhaal... ik zat te denken aan een kort fragment uit de Bijbel over Lucifer of zoiets...), een deel van Hoofdstuk 1 en heel Hoofdstuk 2 al herschreven. Dus, is dat niet fantastisch? In de twee weken die nu nog resten totdat ik weer naar school ga, wil ik alles herschreven hebben, en dan zal ik de herschreven versie op Wattpad én op mijn blog posten. Ik hoop dat jullie het zullen lezen, want ik vind persoonlijk de herschreven versie veel en veel beter dan de oudere. Serieus, ik had koolstofdioxide opgeschreven in plaats van oxygenium. *slaat zichzelf op voorhoofd* Koolstofdioxide bestaat uit 1 koolstof-atoom en 2 zuurstof-atomen. Oxygenium bestaat uit 2 zuurstof-atomen. Zonder het koolstof-atoom! *slaat zichzelf nog eens op voorhoofd*
Een Roman die ik misschien ooit zal gaan schrijven
Oké, ik ben niet zo van de romantiek, maar dit... nou ja... Jackie, als je dit leest, je weet waarschijnlijk nog wel hoe ik erop gekomen was. We gingen dus naar het Archeon (ja, toch?), en op de terugweg zat ik naast Jackie. We deden een soort spel waarbij we moesten schrijven. De ene keer was het dat je een idee voor een verhaal moest verzinnen en dat de ander daar een hoofdstuk van moest schrijven (ik heb mijn idee gehouden, misschien ga ik die ook nog wel eens gebruiken), en de andere keer was dat je een stuk van het verhaal schreef en de ander het af moest maken. Het stuk van het verhaal dat ik toen had geschreven, heb ik ook bewaard, en ik keek er naar in mijn vakantie, veranderde het een klein beetje, voegde mijn eigen einde toe en gaf de mannelijke personage een naam en uiterlijk. Over de vrouwelijke personage ben ik nog niet uit... ik dacht aan Luce of Lucy, maar dan Luce meer als bijnaam, maar ik vond ook dat Lucille dan bij haar zou kunnen passen. Afijn, de mannelijke personage heet Noël, en zijn oogkleur wordt ontrafeld in het verhaal. De rest houd ik geheim. :3
"Gaat het?" Hij steekt zijn hand uit, en nadat ik mijn hand in die van hem leg, trekt hij me op zodat ik recht sta. Ik knik, nog steeds verward en in een trance waaruit ik niet kan ontsnappen.
"Bedankt..." Een gemompelde fluistering verlaat mijn lippen en ik klop voorzichtig de modder van mijn spijkerbroek af.
"Graag gedaan. Het was een voorrecht om je te helpen." Hij glimlacht naar me, en nog steeds niet helemaal terug in de realiteit glimlach ik zwakjes terug.
"Laten we... gaan..." Ik maak aanstalten om te vertrekken, maar hij pakt mijn arm stevig vast zodat ik niet terug kan.
Waarom?, is zijn vraag die hij me stelt terwijl hij me naar zich toekeert zodat ik gedwongen ben in zijn nachtblauwe ogen te kijken.
"Waarom? Waarom doe je zo? Waarom lijkt het alsof alles is veranderd, alsof niets meer is wat het bedoeld was om te zijn?"
"Het was nooit de bedoeling geweest dat wij elkaar hadden ontmoet. Het was nooit de bedoeling geweest dat wij elkaar liefhadden. Alles is een vergissing! Ik houd niet van je, ik heb nooit van je gehouden! Wij waren nooit bedoeld om samen te zijn!" Een snik verlaat mijn lippen, en hij kijkt me gebroken aan. "Het- het spijt me... ik had nooit-"
"Het is oké. Ik begrijp het." Hij draait zich om en verwijdert zich langzaam van me. Stap voor stap een ruimte creërend die ons voor altijd van elkaar zal scheiden. Flitsen van herinneringen schieten voorbij aan mijn netvlies, als een sneltrein die voorbij raast om alles wat me ooit lief was mee te nemen naar een plek die ik nooit zal weten te traceren. Weg van me, totdat ik alleen achterblijf in een wereld vol eenzaamheid en verdriet.
Oké, Jackie, weet je het nog? Dat in de oorspronkelijke versie zijn oogkleur zeegroen was en dat het waarom?-gedeelte in de verleden tijd geschreven was? Vast niet, maar dat maakt ook niet uit.
Wat ik vooral wilde weten is of het jullie interessant zou lijken om een verhaal te lezen dat dit als proloog heeft. Of als epiloog. Voor het dramatische effect dat je de wetenschap bezit dat het nooit meer goed zal komen tussen die twee. Serieus, ik heb een heel dramatisch verhaal in mijn hoofd. *wrijft handen grijnzend samen* (oké, dat deed me denken aan Xanten toen ik met Amber de hele tijd heel eng aan het doen was... xd)
Maar goed, als jullie het heel lief vragen onthul ik misschien een klein gedeelte van mijn hersenspinsels. Over de verhaallijn, over de mannelijke personage, en, als ik eindelijk beslist heb hoe de vrouwelijke personage in elkaar zit en wat haar naam is, ook wat over haar.
Toedels! :D (ik heb een hekel aan dat woord, waarom gebruik ik het dan? *slaat zichzelf op voorhoofd*, en ik heb begroet in het Frans, dus waarom eindig ik niet in het Frans?)
Gros bisous! ;)
Bonjour, mon chers lecteurs,
Ik zal het niet zo langdradig maken als in het vorige bericht, maar er zijn wat dingen die ik jullie wil vertellen. In het vorige bericht had ik het over wat ik in de vakantie had gedaan, maar er is iets wat ik ook in de vakantie heb gedaan, maar waar ik niet over heb verteld en waar ik stiekem heel trots op ben en jullie stiekem ook trots op zouden moeten zijn. Dus, laat ik maar beginnen. ^-^
Made in Heaven
Zoals jullie weten was ik van plan om Made in Heaven te herschrijven, en ik ben elke dag van de vakantie bezig geweest met het herschrijven van Made in Heaven. Ik heb de Samenvatting, de Proloog (ik weet niet zeker of ik hem erin ga houden, en anders kies ik een ander moment uit, want nu is het een beetje zinloos omdat het niets toevoegt aan het verhaal... ik zat te denken aan een kort fragment uit de Bijbel over Lucifer of zoiets...), een deel van Hoofdstuk 1 en heel Hoofdstuk 2 al herschreven. Dus, is dat niet fantastisch? In de twee weken die nu nog resten totdat ik weer naar school ga, wil ik alles herschreven hebben, en dan zal ik de herschreven versie op Wattpad én op mijn blog posten. Ik hoop dat jullie het zullen lezen, want ik vind persoonlijk de herschreven versie veel en veel beter dan de oudere. Serieus, ik had koolstofdioxide opgeschreven in plaats van oxygenium. *slaat zichzelf op voorhoofd* Koolstofdioxide bestaat uit 1 koolstof-atoom en 2 zuurstof-atomen. Oxygenium bestaat uit 2 zuurstof-atomen. Zonder het koolstof-atoom! *slaat zichzelf nog eens op voorhoofd*
Een Roman die ik misschien ooit zal gaan schrijven
Oké, ik ben niet zo van de romantiek, maar dit... nou ja... Jackie, als je dit leest, je weet waarschijnlijk nog wel hoe ik erop gekomen was. We gingen dus naar het Archeon (ja, toch?), en op de terugweg zat ik naast Jackie. We deden een soort spel waarbij we moesten schrijven. De ene keer was het dat je een idee voor een verhaal moest verzinnen en dat de ander daar een hoofdstuk van moest schrijven (ik heb mijn idee gehouden, misschien ga ik die ook nog wel eens gebruiken), en de andere keer was dat je een stuk van het verhaal schreef en de ander het af moest maken. Het stuk van het verhaal dat ik toen had geschreven, heb ik ook bewaard, en ik keek er naar in mijn vakantie, veranderde het een klein beetje, voegde mijn eigen einde toe en gaf de mannelijke personage een naam en uiterlijk. Over de vrouwelijke personage ben ik nog niet uit... ik dacht aan Luce of Lucy, maar dan Luce meer als bijnaam, maar ik vond ook dat Lucille dan bij haar zou kunnen passen. Afijn, de mannelijke personage heet Noël, en zijn oogkleur wordt ontrafeld in het verhaal. De rest houd ik geheim. :3
"Gaat het?" Hij steekt zijn hand uit, en nadat ik mijn hand in die van hem leg, trekt hij me op zodat ik recht sta. Ik knik, nog steeds verward en in een trance waaruit ik niet kan ontsnappen.
"Bedankt..." Een gemompelde fluistering verlaat mijn lippen en ik klop voorzichtig de modder van mijn spijkerbroek af.
"Graag gedaan. Het was een voorrecht om je te helpen." Hij glimlacht naar me, en nog steeds niet helemaal terug in de realiteit glimlach ik zwakjes terug.
"Laten we... gaan..." Ik maak aanstalten om te vertrekken, maar hij pakt mijn arm stevig vast zodat ik niet terug kan.
Waarom?, is zijn vraag die hij me stelt terwijl hij me naar zich toekeert zodat ik gedwongen ben in zijn nachtblauwe ogen te kijken.
"Waarom? Waarom doe je zo? Waarom lijkt het alsof alles is veranderd, alsof niets meer is wat het bedoeld was om te zijn?"
"Het was nooit de bedoeling geweest dat wij elkaar hadden ontmoet. Het was nooit de bedoeling geweest dat wij elkaar liefhadden. Alles is een vergissing! Ik houd niet van je, ik heb nooit van je gehouden! Wij waren nooit bedoeld om samen te zijn!" Een snik verlaat mijn lippen, en hij kijkt me gebroken aan. "Het- het spijt me... ik had nooit-"
"Het is oké. Ik begrijp het." Hij draait zich om en verwijdert zich langzaam van me. Stap voor stap een ruimte creërend die ons voor altijd van elkaar zal scheiden. Flitsen van herinneringen schieten voorbij aan mijn netvlies, als een sneltrein die voorbij raast om alles wat me ooit lief was mee te nemen naar een plek die ik nooit zal weten te traceren. Weg van me, totdat ik alleen achterblijf in een wereld vol eenzaamheid en verdriet.
Oké, Jackie, weet je het nog? Dat in de oorspronkelijke versie zijn oogkleur zeegroen was en dat het waarom?-gedeelte in de verleden tijd geschreven was? Vast niet, maar dat maakt ook niet uit.
Wat ik vooral wilde weten is of het jullie interessant zou lijken om een verhaal te lezen dat dit als proloog heeft. Of als epiloog. Voor het dramatische effect dat je de wetenschap bezit dat het nooit meer goed zal komen tussen die twee. Serieus, ik heb een heel dramatisch verhaal in mijn hoofd. *wrijft handen grijnzend samen* (oké, dat deed me denken aan Xanten toen ik met Amber de hele tijd heel eng aan het doen was... xd)
Maar goed, als jullie het heel lief vragen onthul ik misschien een klein gedeelte van mijn hersenspinsels. Over de verhaallijn, over de mannelijke personage, en, als ik eindelijk beslist heb hoe de vrouwelijke personage in elkaar zit en wat haar naam is, ook wat over haar.
Toedels! :D (ik heb een hekel aan dat woord, waarom gebruik ik het dan? *slaat zichzelf op voorhoofd*, en ik heb begroet in het Frans, dus waarom eindig ik niet in het Frans?)
Gros bisous! ;)
maandag 4 augustus 2014
Terug van Vakantie
Guten Tag, meine lieben Leser,
Klinkt dat niet zo... zo... aardig? Ik weet niet. Ik vond Duits eerder een gromtaal, maar als je het op een vriendelijke, zachte manier zegt, klinkt het heel mooi. Ik weet niet wat ik later ga kiezen, aangezien je maar één "vreemde" taal mag uitkiezen. Persoonlijk vind ik Italiaans mooier dan Frans, maar ik vind Duits even mooi als Frans. Afijn, ik kies sowieso Latijn, want ik heb zo'n vermoeden dat ik een artsenopleiding wil gaan doen. Zomaar een vermoeden. Niets staat vast.
Vakantie
Volgens mij heb ik iets met Duitsers op campings. Om de één of andere reden sluit ik veel gemakkelijker vriendschappen met Duitsers dan met Nederlanders. Vreemd, want ik heb maar 25% Duits bloed, en iets van 72% Nederlands. De overige drie procent zijn Frans (2%) en Italiaans (1%).
Maar, dus, twee jaar geleden was ik op vakantie in Italië, aan het Gardameer. Daar raakten mijn zus en ik bevriend met twee Duitse jongens die neven van elkaar waren nadat ze ons met water bekogelden en eentje per ongeluk (dat hoop ik maar) een flesje naar mijn hoofd gooide (ik ben goed in ontwijken (dat is één van mijn weinige kwaliteiten als het komt op lichamelijke beweging), dus hij raakte me niet (gelukkig)). Merel had voorgesteld dat ik een privé-detective of een spion kon worden, en dat kan best kloppen, want ik weet altijd alles van iedereen zonder dat zij ook maar iets over mij weten. Ghe, sneaky. Dus, ik kwam er diezelfde dag achter dat ze achter ons "woonden", en de dag daarna stuurde mijn moeder ons erop uit om aan te "kloppen" bij hun "deur" (ze hadden een tent (eentje die al vooropgezet was), dus drukten we onze vuisten in het vak dat je kon openritsen). Ik vluchtte weg. Ha, sneaky. En mijn zus stond daar voor hun "deur". Ik ben sneaky, weet je nog? Ik stond aan de andere kant van de weg, zodat ik kon horen wat ze zeiden, plus dat ik ze kon zien, maar dat ze mij niet konden zien. Ha, sneaky, ik zei het toch? Oké, ze spraken geen Engels. En mijn zus maakte vreemde armbewegingen terwijl ze duidelijk articulerend (of stotterend) zei: "Do you (de wijsvinger werd priemend uitgestoken) want to... swim (rondcirkelende armgebaren die de schoolslag voor moesten stellen)...?". Nou, dat wilden ze wel. En toen werd ik verplicht gesteld mee te gaan. En ik vluchtte weer weg, vaak. Nou ja, ik vond het nogal beschamend. Omdat ze mijn naam niet goed uit konden spreken (Julieh?), had ik duidelijk articulerend de 't' herhaald, een aantal keer. Vanaf toen was ik omgedoopt tot 'Juliet-t-t-t-t'. Waar dit hele verhaal op slaat is dat het een inleiding is, op het verhaal van dit jaar. Dus: ik moet niet zoveel onzin uitkramen (het was werkelijk gebeurd, dus eigenlijk is het geen onzin, maar het is wel onzinnig), en overgaan op het verhaal.
Dit jaar waren we op vakantie in Nederland, dit was omdat het de eerste keer in tijden was dat we gingen kamperen, en als er iets fout zou gaan zouden we nog terug naar huis kunnen, overnachten bij kennissen, vrienden of familie of hulp zoeken bij winkels die ze in het buitenland niet hebben. Eerst gingen we naar Texel, daar hadden we hele leuke buren. Zij kwamen niet uit Duitsland, maar toch. Ze waren leuk. De eerste dag hadden we de zonsondergang gezien (zonder hun), en de tweede dag gingen we eerst lopen door de Slufter (getderrie, eerst was het heide en toen zakten mijn prachtige *kuch* voeten weg in zwarte modder (ik geloof dat er vogelpoep in zat) en was ik "Big Black Foot"), en 's avonds (of eigenlijk 's nachts) gingen we samen met onze buurtjes zeevonk bezichtigen. Dat was gaaf. Het is een natuurverschijnsel dat maar eens in de zoveel tijd voorkomt. De wind moet uit het Noorden of uit het Noord-Oosten komen, de maan moet in zijn laatste kwartier zijn en het water moet warm zijn. Dan, dan, mijn liefste lezers, dan verschijnt het wonder. Het zijn algen. Groene algen die lijken te sprankelen, die een groen of blauw licht geven als de golven op het wateroppervlak of op het strand neerslaan. We gingen zwemmen, en het leek alsof je groene glitters op je lichaam had. Ik voelde me een discobal. Een lachende, gelukkige discobal. Want het was prachtig. De derde dag huurden we fietsen en fietsten we door de zuidkant van Texel. We begonnen bij de Koog (daar stond ook onze camping) en eindigden uiteindelijk bij Den Burg. De fietstocht was 32 kilometer lang, en ik had zonnebrandcrème en zweet in mijn ogen waardoor ik niets kon zien. Het was ondraaglijk. Maar ook leuk. De vierde dag hebben we niet zoveel gedaan. Mijn vader wel. Hij ging de noordkant van Texel doorfietsen, maar mijn moeder, zus en ik bleven in de tent. De dag daarna regende het, en de volgende dag vertrokken we.
Diezelfde dag kwamen we aan in Maarn, bij de camping Laag Kanje. De eerste dag hebben we niet echt wat gedaan, alleen maar wat gezwommen in het Henschotermeer, de tweede dag was hetzelfde, maar de derde dag begonnen we aan onze sportiefste ervaring van de vakantie. Serieus, nee, echt waar, serieus. We hebben zeven uur achter elkaar, zonder pauzes, zonder eten, met maar weinig water, gekanood, en we hebben die vierpersoons-kano over bruggen en sluizen getild en getakeld. We hebben door dikke lagen kroos gepeddeld en we hebben tegen de wind in gevaren. Daarna, na die vermoeiende, overweldigende lichamelijke inspanning, hebben we een shoarma-broodje gegeten in Amersfoort. Mijn moeder dacht dat het ketchup was, die rode fles. Ze spoot hem zowat helemaal leeg op haar broodje. Ghe. Het was sambal. De vierde dag hebben we niet echt wat gedaan, we hebben tapas gegeten in Utrecht, bij Winkel van Sinkel, en de vijfde dag heb ik samen met mijn vader (mijn moeder en zus gingen niet mee, zij gingen een twee uur-durende yoga-cursus doen in Amsterdam) 35 kilometer gefietst door storm en regen. Serieus, het onweerde en het water regende met bakken uit de hemel. Maar het was wel gezellig. Want na regen komt zonneschijn! Jup. De volgende dag vertrokken we.
Misschien was "zonneschijn" een synoniem voor "noodweer". Toen we in Noord-Holland bij de Kennemer Duincamping aankwamen, was het nog lekker, zonnig weer. We hebben de tent opgezet en we hebben geslapen. Rond middernacht schrok ik wakker. Daarna had ik ook niet meer geslapen. Ik hoorde onweer, en de regen denderde neer op ons dak. 's Ochtends was het hetzelfde verhaal, er was geen verandering in gekomen. De bodem om onze tent stond onder water en het dak lekte door (een klein beetje maar). We hebben alle tassen afgedekt met plastic zakken, en nadat mijn moeder had beslist dat wij (de "vrouwen") gezellig naar Haarlem zouden gaan om te gaan shoppen, lieten we mijn vader achter in de tent. Waarom zouden we ook gaan shoppen? Ik had er ook geen zin in. Noch had ik zin in een kopje koffie (mijn moeder's woorden) in een "leuk, gezellig" cafeetje. Het was nog een hele opgave om überhaupt bij onze auto aan te komen (ze hadden een aparte parkeerplaats buiten de camping), en toen we onder het afdakje van de receptie stonden te wachten hing de donderwolk boven ons hoofd. We waren nog niet eens één minuut onderweg of we zagen de ramp al. De straten stonden helemaal blank, onze wielen waren helemaal verdronken onder water, en bij elke millimeter die we vorderden ontstond er een levensgrote fontein. Mijn moeder had maar één hand voor het stuur, omdat ze de andere voor haar hand hield en jammerde ("o- o mijn god... mijn god... o mijn god... OH! OH! OH! Ooooo mijn GOD!" ze is niet eens gelovig). Bij de eerste rotonde die we zagen keerden we ons om, en reden we over het fietspad (dat ze daar geen boete voor heeft gekregen) terug naar de camping. Mijn moeder schreeuwde in de microfoon dat we "onze spullen op gingen halen" en na overleg van de jongedame in de receptie met haar oudere collega (ze was nog zo jong... en verward, volgens mij) werd de slagboom geopend en reden we naar onze tent. Daar vond een kleine discussie plaats. Tussen mijn moeder en vader. Maar het komt erop neer dat we onze spullen inlaadden (niet alle) en mijn vader ons naar zijn moeder reed, aangezien we daar al zouden gaan eten 's avonds, en we hadden al overlegd en we konden ook al om twaalf uur komen. We hebben daar gegeten, spelletjes gespeeld, en daarna zijn we weer terug gegaan. Niet veel bijzonders. Er dreven geen dode muizen door onze tent en onze spullen waren niet doorweekt, want de tent had maar een klein plasje doorgelaten. En we hadden geen muizen in onze tent. Al waren er wel muizen op de camping. We hadden wel een muis in onze tent in Texel, maar dat is een ander verhaal. Nou ja, we hadden dus de tent gedroogd en hadden gewoon daar geslapen. De dag daarna miezerde het een beetje, maar dat was niet erg. Toch hebben we niet veel gedaan. We hebben überhaupt niet veel gedaan. We hebben een rondtochtje gemaakt langs Volendam, Edam, Monnickendam en Marken, we zijn naar Haarlem en Alkmaar geweest en naar het strand. Dat was alles wat we in Noord-Holland hebben gedaan. Dus, nu over naar het "Duitse" gedeelte. Want, nou ja, dat was het hele punt van dit verhaal. xd
We kwamen een Duits meisje tegen, en nou ja, zij was heel aardig. We hebben één avond met elkaar doorgebracht (driekwart Engels, dertien procent Nederlands en twaalf procent Duits pratend, met af en toe een "Scheiße" als we een woord niet wisten), maar dat was genoeg. Het was heel gezellig, echt waar, maar de dag daarna waren zij naar Alkmaar, en de dag daarna vertelde ze dat haar vader haar knie had gebroken tijdens het fietsen. Hij liep die dag langs ons, met zijn hele been verpakt in blauw verband, stap voor stap zich in moeizame bewegingen voortbewegend, maar hij hield het echt niet makkelijk vol. Die dag zijn ze naar huis gegaan.
's Avonds kwam er een Nederlands meisje langs bij onze tent om te vragen of wij wat "leuks" wilden gaan doen die avond. Oké, dat leek ons wel "leuk". Al vanaf het eerste moment dat ik haar stem hoorde wist ik dat ze meer een type zou zijn voor me zus, net zoals dat het Duitse meisje meer een type was voor mij. Ze hadden het heel gezellig, volgens mij, maar ik zat er maar een beetje nietsdoenend bij. De avond daarna hadden mijn zus en zij weer een groot plezier, en ik ook. Met mijn mobiel. Goddank, Hatice, dat jij er die avond voor mij was. We hebben gepraat over het feit dat ik dezelfde naam heb als Juliette, de hoofdpersonage van de boekenreeks 'Touching Juliette', en dat zij en ik er ook nog eens hetzelfde uitzien. We hadden het over het grote verschil tussen ons, dat Juliette in Breek Me voor Warner valt, en dat ik het liefst Warner vermoord zodra ik de kans heb. Dat Juliette Adam achter zich laat (waarom?! Waarom?!), terwijl ik Adam wil knuffelen. Hatice wil Adam ook knuffelen. En zeg nou zelf, wie wil je eerder knuffelen?: "ZE IS VAN MIJ" of "Ik raak haar niet kwijt" (in het Engels: "SHE WILL CHOOSE ME" of "I will not lose her"). Adam, serieus. Adam. Die lieverd. Ik wil hem knuffelen. Hoe dùrft Juliette Adam zomaar achter te laten en voor Wàrner *kijkt afkeurend* (die klootzak) te kiezen? Ik ga serieus de boeken tegen de muren smijten en bladzijden uit de boeken scheuren als Juliette voor Warner kiest. Serieus, straks vermoord ik mijn naamgenote nog.
Even een fragment uit het gesprek van Hatice en mij:
Ik: "Ik wil Adam knuffelen.
Serieus.
Ik meen het."
Hatice: "Ik heb de laatste deel nog niet gelezen."
Ik: ":O
Ik.
Wil.
Hem.
Knuffelen."
Hatice: "Ik ook!
Kunnen we hem niet klonen? Dan kunnen we hem beide knuffelen."
Ik: "Wat klinkt liever:
Ik zal haar niet verliezen,
of
Ze is van mij?
:p Ja. Kom. We gaan naar de toekomst reizen, ontvoeren hem en stelen een hypertechnologisch instrument om hem te vermenigvuldigen."
Hatice: "Ja! :D Wacht, we moeten ons eerst vermommen... Ik heb volgens mij wel ergens wat pruiken liggen. (:"
Ik: ":p Hij zal me toch niet proberen te kussen als ik mijn naam zeg? We zien er ook nog eens hetzelfde uit! :O
Serieus. Ik heb bruin haar en blauw/grijs met een klein beetje groene ogen..."
Hatice: "Hé, niet eerlijk! *overweegt haar naam en uiterlijk te veranderen.*"
Ik: ":p Ik vond het echt eng toen ik het las. Ik dacht dat Tahereh Mafi over mij aan het schrijven was... xd"
Hatice: "xD Ik moest ook steeds aan jou denken. :p"
Ik: ":p
STILTE
Alleen zou ik NOOIT voor Warner kiezen."
Oké, dames en heren. Was dat interessant, of niet? Nou ja, ik vind van wel. :p We hebben nog een tijdje zo doorgepraat, tot half twaalf, om precies te zijn, omdat mijn ouders het licht uit wilden hebben omdat ze wilden slapen. Ouders toch, ze slapen eerder dan hun kinders als ze op vakantie zijn. xp
Zaterdagavond hebben we alles ingepakt en hebben we nog even bij Castricum aan Zee gegeten (mijn moeder nam een "Kids Kroket". xd Ha, dat was echt geniaal. xp), waarna we naar huis zijn gereden. Aangezien ik mijn boek "Gevangen Vogel" zo snel mogelijk uit wilde lezen (het is een boek over de Tweede Wereldoorlog, het is gaaf, serieus, je moet het gaan lezen. Ik had toen al "Dodenrit" gelezen. Die is ook gaaf, serieus, het is een thriller, en ik heb gemengde gevoelens over Kit. Aan de ene kant is hij een klootzaak, aan de andere kant is hij een "best-wel-lieve-en-schattige klootzak", zoals ik het naar Hatice had geschreven.) heb ik met mijn zaklamp-app een lamp aangezet en met de laatste accu van mijn batterij mijn boek in licht gehuldigd zodat ik verder kon lezen. Ik had hem uitgelezen, ook dat nog. Om tien voor half twaalf was ik klaar.
Oké, er is nog zoveel dat ik jullie wil vertellen, maar ik zeg alleen maar dit:
"I've got some reading to do,
I've got some reading to do-ho! *doet vreugdedans*"
Dat is ook zoals ik het naar Hatice stuurde. Maar toen stond er een foto bij van alle boeken die ik van de bibliotheek heb geleend, en eentje van mijn oma die mijn zus heeft geleend (en ik weg heb gesneakt). Het zijn er zeven, oké, hier komen ze, van onder naar boven:
"De Linkerhand van God", Paul Hoffman -Science Fiction
"Samensmelting", Veronica Roth -Science Fiction
"Opstand", Veronica Roth -Science Fiction
"Verwoest Me", Tahereh Mafi -Science Fiction
"Waanzin", Mel Wallis de Vries -Detective
"Het Achterhuis", Anne Frank -Oorlog
"Verhaaltjes, en gebeurtenissen uit het Achterhuis", Anne Frank -Oorlog
Heb ik al gezegd dat Science Fiction en Fantasy mijn favoriete genres zijn? Volgens mijn blijkt dat ook wel. *grijnst*
Nou ja, Lots of Love,
Juliette (die Adam kiest, en Warner vermoordt)
P.s. Een fragment uit het gesprek van Hatice en mij van vandaag:
Ik: "I've got some reading to do,
I've got some reading to do-ho! *doet vreugdedans*"
Hatice: "Ziet er allemaal leuk uit. ^-^"
Ik: "Warner is een klootzak. Maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om deel 1,5 niet te lezen... xd"
Hatice: "Helemaal mee eens. :p Ik vind wel dat hij ergens... meevalt, maar hij blijft een stommeling."
Ik: "Als Juliette voor hem kiest moet ik me inhouden om het boek niet aan flarden te scheuren en tegen de muur aan te gooien... xd"
Hatice: "Wacht maar tot je Breek Me leest... Ik kreeg serieus woede-aanvallen toen ik dat las. *fronst*"
Ik: "Mu- als ik Juliette was (wie ik ben) had ik Warner direct vermoord..."
Hatice: "Als ik haar was (wie ik niet ben) had ik hem opgesloten en voor een lange tijd mishandeld."
Ik: "Als ik Juliette was (wie ik ben) zou ik Warner (zijn echte naam is Aaron! Waarom?! Waarom?! Die naam vond ik juist leuk... ): ) in zijn gezicht slaan en voor Adam kiezen *adem stokt*."
Hatice: "Dat sowieso. Ik begrijp haar niet. Ik vond Tahereh Mafi een heel goede schrijfster, nu nog steeds, maar nu vind ik haar gemeen."
Ik: "Jup. Heel gemeen. Alle schrijvers zijn gemeen. Ik ook. Wacht maar af. ^-^"
Hatice: ":O Wat - oh. Wheee. *huilende emoji*"
Ik: ":p No worries. Nu nog niet. Nog niet. ^-^"
Klinkt dat niet zo... zo... aardig? Ik weet niet. Ik vond Duits eerder een gromtaal, maar als je het op een vriendelijke, zachte manier zegt, klinkt het heel mooi. Ik weet niet wat ik later ga kiezen, aangezien je maar één "vreemde" taal mag uitkiezen. Persoonlijk vind ik Italiaans mooier dan Frans, maar ik vind Duits even mooi als Frans. Afijn, ik kies sowieso Latijn, want ik heb zo'n vermoeden dat ik een artsenopleiding wil gaan doen. Zomaar een vermoeden. Niets staat vast.
Vakantie
Volgens mij heb ik iets met Duitsers op campings. Om de één of andere reden sluit ik veel gemakkelijker vriendschappen met Duitsers dan met Nederlanders. Vreemd, want ik heb maar 25% Duits bloed, en iets van 72% Nederlands. De overige drie procent zijn Frans (2%) en Italiaans (1%).
Maar, dus, twee jaar geleden was ik op vakantie in Italië, aan het Gardameer. Daar raakten mijn zus en ik bevriend met twee Duitse jongens die neven van elkaar waren nadat ze ons met water bekogelden en eentje per ongeluk (dat hoop ik maar) een flesje naar mijn hoofd gooide (ik ben goed in ontwijken (dat is één van mijn weinige kwaliteiten als het komt op lichamelijke beweging), dus hij raakte me niet (gelukkig)). Merel had voorgesteld dat ik een privé-detective of een spion kon worden, en dat kan best kloppen, want ik weet altijd alles van iedereen zonder dat zij ook maar iets over mij weten. Ghe, sneaky. Dus, ik kwam er diezelfde dag achter dat ze achter ons "woonden", en de dag daarna stuurde mijn moeder ons erop uit om aan te "kloppen" bij hun "deur" (ze hadden een tent (eentje die al vooropgezet was), dus drukten we onze vuisten in het vak dat je kon openritsen). Ik vluchtte weg. Ha, sneaky. En mijn zus stond daar voor hun "deur". Ik ben sneaky, weet je nog? Ik stond aan de andere kant van de weg, zodat ik kon horen wat ze zeiden, plus dat ik ze kon zien, maar dat ze mij niet konden zien. Ha, sneaky, ik zei het toch? Oké, ze spraken geen Engels. En mijn zus maakte vreemde armbewegingen terwijl ze duidelijk articulerend (of stotterend) zei: "Do you (de wijsvinger werd priemend uitgestoken) want to... swim (rondcirkelende armgebaren die de schoolslag voor moesten stellen)...?". Nou, dat wilden ze wel. En toen werd ik verplicht gesteld mee te gaan. En ik vluchtte weer weg, vaak. Nou ja, ik vond het nogal beschamend. Omdat ze mijn naam niet goed uit konden spreken (Julieh?), had ik duidelijk articulerend de 't' herhaald, een aantal keer. Vanaf toen was ik omgedoopt tot 'Juliet-t-t-t-t'. Waar dit hele verhaal op slaat is dat het een inleiding is, op het verhaal van dit jaar. Dus: ik moet niet zoveel onzin uitkramen (het was werkelijk gebeurd, dus eigenlijk is het geen onzin, maar het is wel onzinnig), en overgaan op het verhaal.
Dit jaar waren we op vakantie in Nederland, dit was omdat het de eerste keer in tijden was dat we gingen kamperen, en als er iets fout zou gaan zouden we nog terug naar huis kunnen, overnachten bij kennissen, vrienden of familie of hulp zoeken bij winkels die ze in het buitenland niet hebben. Eerst gingen we naar Texel, daar hadden we hele leuke buren. Zij kwamen niet uit Duitsland, maar toch. Ze waren leuk. De eerste dag hadden we de zonsondergang gezien (zonder hun), en de tweede dag gingen we eerst lopen door de Slufter (getderrie, eerst was het heide en toen zakten mijn prachtige *kuch* voeten weg in zwarte modder (ik geloof dat er vogelpoep in zat) en was ik "Big Black Foot"), en 's avonds (of eigenlijk 's nachts) gingen we samen met onze buurtjes zeevonk bezichtigen. Dat was gaaf. Het is een natuurverschijnsel dat maar eens in de zoveel tijd voorkomt. De wind moet uit het Noorden of uit het Noord-Oosten komen, de maan moet in zijn laatste kwartier zijn en het water moet warm zijn. Dan, dan, mijn liefste lezers, dan verschijnt het wonder. Het zijn algen. Groene algen die lijken te sprankelen, die een groen of blauw licht geven als de golven op het wateroppervlak of op het strand neerslaan. We gingen zwemmen, en het leek alsof je groene glitters op je lichaam had. Ik voelde me een discobal. Een lachende, gelukkige discobal. Want het was prachtig. De derde dag huurden we fietsen en fietsten we door de zuidkant van Texel. We begonnen bij de Koog (daar stond ook onze camping) en eindigden uiteindelijk bij Den Burg. De fietstocht was 32 kilometer lang, en ik had zonnebrandcrème en zweet in mijn ogen waardoor ik niets kon zien. Het was ondraaglijk. Maar ook leuk. De vierde dag hebben we niet zoveel gedaan. Mijn vader wel. Hij ging de noordkant van Texel doorfietsen, maar mijn moeder, zus en ik bleven in de tent. De dag daarna regende het, en de volgende dag vertrokken we.
Diezelfde dag kwamen we aan in Maarn, bij de camping Laag Kanje. De eerste dag hebben we niet echt wat gedaan, alleen maar wat gezwommen in het Henschotermeer, de tweede dag was hetzelfde, maar de derde dag begonnen we aan onze sportiefste ervaring van de vakantie. Serieus, nee, echt waar, serieus. We hebben zeven uur achter elkaar, zonder pauzes, zonder eten, met maar weinig water, gekanood, en we hebben die vierpersoons-kano over bruggen en sluizen getild en getakeld. We hebben door dikke lagen kroos gepeddeld en we hebben tegen de wind in gevaren. Daarna, na die vermoeiende, overweldigende lichamelijke inspanning, hebben we een shoarma-broodje gegeten in Amersfoort. Mijn moeder dacht dat het ketchup was, die rode fles. Ze spoot hem zowat helemaal leeg op haar broodje. Ghe. Het was sambal. De vierde dag hebben we niet echt wat gedaan, we hebben tapas gegeten in Utrecht, bij Winkel van Sinkel, en de vijfde dag heb ik samen met mijn vader (mijn moeder en zus gingen niet mee, zij gingen een twee uur-durende yoga-cursus doen in Amsterdam) 35 kilometer gefietst door storm en regen. Serieus, het onweerde en het water regende met bakken uit de hemel. Maar het was wel gezellig. Want na regen komt zonneschijn! Jup. De volgende dag vertrokken we.
Misschien was "zonneschijn" een synoniem voor "noodweer". Toen we in Noord-Holland bij de Kennemer Duincamping aankwamen, was het nog lekker, zonnig weer. We hebben de tent opgezet en we hebben geslapen. Rond middernacht schrok ik wakker. Daarna had ik ook niet meer geslapen. Ik hoorde onweer, en de regen denderde neer op ons dak. 's Ochtends was het hetzelfde verhaal, er was geen verandering in gekomen. De bodem om onze tent stond onder water en het dak lekte door (een klein beetje maar). We hebben alle tassen afgedekt met plastic zakken, en nadat mijn moeder had beslist dat wij (de "vrouwen") gezellig naar Haarlem zouden gaan om te gaan shoppen, lieten we mijn vader achter in de tent. Waarom zouden we ook gaan shoppen? Ik had er ook geen zin in. Noch had ik zin in een kopje koffie (mijn moeder's woorden) in een "leuk, gezellig" cafeetje. Het was nog een hele opgave om überhaupt bij onze auto aan te komen (ze hadden een aparte parkeerplaats buiten de camping), en toen we onder het afdakje van de receptie stonden te wachten hing de donderwolk boven ons hoofd. We waren nog niet eens één minuut onderweg of we zagen de ramp al. De straten stonden helemaal blank, onze wielen waren helemaal verdronken onder water, en bij elke millimeter die we vorderden ontstond er een levensgrote fontein. Mijn moeder had maar één hand voor het stuur, omdat ze de andere voor haar hand hield en jammerde ("o- o mijn god... mijn god... o mijn god... OH! OH! OH! Ooooo mijn GOD!" ze is niet eens gelovig). Bij de eerste rotonde die we zagen keerden we ons om, en reden we over het fietspad (dat ze daar geen boete voor heeft gekregen) terug naar de camping. Mijn moeder schreeuwde in de microfoon dat we "onze spullen op gingen halen" en na overleg van de jongedame in de receptie met haar oudere collega (ze was nog zo jong... en verward, volgens mij) werd de slagboom geopend en reden we naar onze tent. Daar vond een kleine discussie plaats. Tussen mijn moeder en vader. Maar het komt erop neer dat we onze spullen inlaadden (niet alle) en mijn vader ons naar zijn moeder reed, aangezien we daar al zouden gaan eten 's avonds, en we hadden al overlegd en we konden ook al om twaalf uur komen. We hebben daar gegeten, spelletjes gespeeld, en daarna zijn we weer terug gegaan. Niet veel bijzonders. Er dreven geen dode muizen door onze tent en onze spullen waren niet doorweekt, want de tent had maar een klein plasje doorgelaten. En we hadden geen muizen in onze tent. Al waren er wel muizen op de camping. We hadden wel een muis in onze tent in Texel, maar dat is een ander verhaal. Nou ja, we hadden dus de tent gedroogd en hadden gewoon daar geslapen. De dag daarna miezerde het een beetje, maar dat was niet erg. Toch hebben we niet veel gedaan. We hebben überhaupt niet veel gedaan. We hebben een rondtochtje gemaakt langs Volendam, Edam, Monnickendam en Marken, we zijn naar Haarlem en Alkmaar geweest en naar het strand. Dat was alles wat we in Noord-Holland hebben gedaan. Dus, nu over naar het "Duitse" gedeelte. Want, nou ja, dat was het hele punt van dit verhaal. xd
We kwamen een Duits meisje tegen, en nou ja, zij was heel aardig. We hebben één avond met elkaar doorgebracht (driekwart Engels, dertien procent Nederlands en twaalf procent Duits pratend, met af en toe een "Scheiße" als we een woord niet wisten), maar dat was genoeg. Het was heel gezellig, echt waar, maar de dag daarna waren zij naar Alkmaar, en de dag daarna vertelde ze dat haar vader haar knie had gebroken tijdens het fietsen. Hij liep die dag langs ons, met zijn hele been verpakt in blauw verband, stap voor stap zich in moeizame bewegingen voortbewegend, maar hij hield het echt niet makkelijk vol. Die dag zijn ze naar huis gegaan.
's Avonds kwam er een Nederlands meisje langs bij onze tent om te vragen of wij wat "leuks" wilden gaan doen die avond. Oké, dat leek ons wel "leuk". Al vanaf het eerste moment dat ik haar stem hoorde wist ik dat ze meer een type zou zijn voor me zus, net zoals dat het Duitse meisje meer een type was voor mij. Ze hadden het heel gezellig, volgens mij, maar ik zat er maar een beetje nietsdoenend bij. De avond daarna hadden mijn zus en zij weer een groot plezier, en ik ook. Met mijn mobiel. Goddank, Hatice, dat jij er die avond voor mij was. We hebben gepraat over het feit dat ik dezelfde naam heb als Juliette, de hoofdpersonage van de boekenreeks 'Touching Juliette', en dat zij en ik er ook nog eens hetzelfde uitzien. We hadden het over het grote verschil tussen ons, dat Juliette in Breek Me voor Warner valt, en dat ik het liefst Warner vermoord zodra ik de kans heb. Dat Juliette Adam achter zich laat (waarom?! Waarom?!), terwijl ik Adam wil knuffelen. Hatice wil Adam ook knuffelen. En zeg nou zelf, wie wil je eerder knuffelen?: "ZE IS VAN MIJ" of "Ik raak haar niet kwijt" (in het Engels: "SHE WILL CHOOSE ME" of "I will not lose her"). Adam, serieus. Adam. Die lieverd. Ik wil hem knuffelen. Hoe dùrft Juliette Adam zomaar achter te laten en voor Wàrner *kijkt afkeurend* (die klootzak) te kiezen? Ik ga serieus de boeken tegen de muren smijten en bladzijden uit de boeken scheuren als Juliette voor Warner kiest. Serieus, straks vermoord ik mijn naamgenote nog.
Even een fragment uit het gesprek van Hatice en mij:
Ik: "Ik wil Adam knuffelen.
Serieus.
Ik meen het."
Hatice: "Ik heb de laatste deel nog niet gelezen."
Ik: ":O
Ik.
Wil.
Hem.
Knuffelen."
Hatice: "Ik ook!
Kunnen we hem niet klonen? Dan kunnen we hem beide knuffelen."
Ik: "Wat klinkt liever:
Ik zal haar niet verliezen,
of
Ze is van mij?
:p Ja. Kom. We gaan naar de toekomst reizen, ontvoeren hem en stelen een hypertechnologisch instrument om hem te vermenigvuldigen."
Hatice: "Ja! :D Wacht, we moeten ons eerst vermommen... Ik heb volgens mij wel ergens wat pruiken liggen. (:"
Ik: ":p Hij zal me toch niet proberen te kussen als ik mijn naam zeg? We zien er ook nog eens hetzelfde uit! :O
Serieus. Ik heb bruin haar en blauw/grijs met een klein beetje groene ogen..."
Hatice: "Hé, niet eerlijk! *overweegt haar naam en uiterlijk te veranderen.*"
Ik: ":p Ik vond het echt eng toen ik het las. Ik dacht dat Tahereh Mafi over mij aan het schrijven was... xd"
Hatice: "xD Ik moest ook steeds aan jou denken. :p"
Ik: ":p
STILTE
Alleen zou ik NOOIT voor Warner kiezen."
Oké, dames en heren. Was dat interessant, of niet? Nou ja, ik vind van wel. :p We hebben nog een tijdje zo doorgepraat, tot half twaalf, om precies te zijn, omdat mijn ouders het licht uit wilden hebben omdat ze wilden slapen. Ouders toch, ze slapen eerder dan hun kinders als ze op vakantie zijn. xp
Zaterdagavond hebben we alles ingepakt en hebben we nog even bij Castricum aan Zee gegeten (mijn moeder nam een "Kids Kroket". xd Ha, dat was echt geniaal. xp), waarna we naar huis zijn gereden. Aangezien ik mijn boek "Gevangen Vogel" zo snel mogelijk uit wilde lezen (het is een boek over de Tweede Wereldoorlog, het is gaaf, serieus, je moet het gaan lezen. Ik had toen al "Dodenrit" gelezen. Die is ook gaaf, serieus, het is een thriller, en ik heb gemengde gevoelens over Kit. Aan de ene kant is hij een klootzaak, aan de andere kant is hij een "best-wel-lieve-en-schattige klootzak", zoals ik het naar Hatice had geschreven.) heb ik met mijn zaklamp-app een lamp aangezet en met de laatste accu van mijn batterij mijn boek in licht gehuldigd zodat ik verder kon lezen. Ik had hem uitgelezen, ook dat nog. Om tien voor half twaalf was ik klaar.
Oké, er is nog zoveel dat ik jullie wil vertellen, maar ik zeg alleen maar dit:
"I've got some reading to do,
I've got some reading to do-ho! *doet vreugdedans*"
Dat is ook zoals ik het naar Hatice stuurde. Maar toen stond er een foto bij van alle boeken die ik van de bibliotheek heb geleend, en eentje van mijn oma die mijn zus heeft geleend (en ik weg heb gesneakt). Het zijn er zeven, oké, hier komen ze, van onder naar boven:
"De Linkerhand van God", Paul Hoffman -Science Fiction
"Samensmelting", Veronica Roth -Science Fiction
"Opstand", Veronica Roth -Science Fiction
"Verwoest Me", Tahereh Mafi -Science Fiction
"Waanzin", Mel Wallis de Vries -Detective
"Het Achterhuis", Anne Frank -Oorlog
"Verhaaltjes, en gebeurtenissen uit het Achterhuis", Anne Frank -Oorlog
Heb ik al gezegd dat Science Fiction en Fantasy mijn favoriete genres zijn? Volgens mijn blijkt dat ook wel. *grijnst*
Nou ja, Lots of Love,
Juliette (die Adam kiest, en Warner vermoordt)
P.s. Een fragment uit het gesprek van Hatice en mij van vandaag:
Ik: "I've got some reading to do,
I've got some reading to do-ho! *doet vreugdedans*"
Hatice: "Ziet er allemaal leuk uit. ^-^"
Ik: "Warner is een klootzak. Maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om deel 1,5 niet te lezen... xd"
Hatice: "Helemaal mee eens. :p Ik vind wel dat hij ergens... meevalt, maar hij blijft een stommeling."
Ik: "Als Juliette voor hem kiest moet ik me inhouden om het boek niet aan flarden te scheuren en tegen de muur aan te gooien... xd"
Hatice: "Wacht maar tot je Breek Me leest... Ik kreeg serieus woede-aanvallen toen ik dat las. *fronst*"
Ik: "Mu- als ik Juliette was (wie ik ben) had ik Warner direct vermoord..."
Hatice: "Als ik haar was (wie ik niet ben) had ik hem opgesloten en voor een lange tijd mishandeld."
Ik: "Als ik Juliette was (wie ik ben) zou ik Warner (zijn echte naam is Aaron! Waarom?! Waarom?! Die naam vond ik juist leuk... ): ) in zijn gezicht slaan en voor Adam kiezen *adem stokt*."
Hatice: "Dat sowieso. Ik begrijp haar niet. Ik vond Tahereh Mafi een heel goede schrijfster, nu nog steeds, maar nu vind ik haar gemeen."
Ik: "Jup. Heel gemeen. Alle schrijvers zijn gemeen. Ik ook. Wacht maar af. ^-^"
Hatice: ":O Wat - oh. Wheee. *huilende emoji*"
Ik: ":p No worries. Nu nog niet. Nog niet. ^-^"
dinsdag 1 juli 2014
Ophalen van Herinneringen: Pantoum en Gekruist Rijm
Pantoum
Zoals jullie weten schreef en schrijf ik nog steeds gedichten. Waarschijnlijk hebben jullie het bericht met alle gedichten die ik toen dacht te hebben gelezen, maar vandaag herinnerde ik me plotseling dat ik nog een ander gedicht had geschreven, die ik op Quizlet had geplaatst en voor de rest nergens anders. Dat was ook de reden dat ik hem in eerste instantie niet had gevonden: ik kom alleen nog maar op Quizlet omdat ik daar soms naar Google heen wordt gestuurd.
Het gedicht was volgens Quizlet elf maanden geleden geplaatst (bijna een jaar geleden... wat gaat de tijd snel voorbij...) en valt daarbij officieel onder mijn kopje '2013' van mijn bestand 'Gedichten', waarbij enkel het elfje 'Samen' stond, die nu vergezeld wordt door het gedicht 'Tranen'.
'Tranen' was dus de titel van het gedicht, en zoals jullie misschien al hadden gezien in de titel (waarschijnlijk hadden jullie nooit gedacht dat het een dichtvorm zou zijn) dat het een 'Pantoum' is. Ook wel bekend als een Tibetaans gedicht of een Maleisisch vers, voor het geval je het zou willen weten. Zo niet, ik zeg het alsnog. Niets kan me ervan weerhouden.
Nu, een Pantoum (of Tibetaans gedicht, óf Maleisisch vers) is een twintig-regelige, niet-rijmende dichtvorm waarbij sommige zinnen worden herhaald. Het is nogal moeilijk te beschrijven, dus heb ik alles even (voor het gemak) in een schema gezet. Op mijn manier, natuurlijk. Dat houdt in dat ik woorden heb weggelaten en alleen de kernwoorden over heb gehouden, plus dat ik 'is' verander in '=' en 'plus' of 'en' in '+', én dat ik dingen afkort.
Regel 1: ik + kernwoord
Regel 2: ik + plaats
Regel 3: ik + zichtbare omgeving
Regel 4: gebeurtenis in connectie met kernwoord
Regel 5 = Regel 2
Regel 6: gevoelsreactie
Regel 7 = Regel 4
Regel 8: reactie
Regel 9 = Regel 6
Regel 10: belevenis
Regel 11 = Regel 8
Regel 12: zijn
Regel 13 = Regel 10
Regel 14: gevoel
Regel 15 = Regel 12
Regel 16: reactie
Regel 17 = Regel 14
Regel 18 = Regel 3
Regel 19 = Regel 16
Regel 20 = Regel 1
Misschien is zelfs het schema erg vaag, maar voor mij is het duidelijk (misschien omdat ik weet wat er bedoeld wordt).
Wel, ik heb jullie al wat theorie gegeven voor vandaag, maar nu iets anders: een Pantoum (of hoe je het wilt noemen; ik noem het gewoon Pantoum) wordt gebruikt om een situatie te verwerken en zorgt voor een verhelderend gevoel in je hersenen. Vaak komen ondergelegen emoties, gevoelens en gedachten naar de oppervlakte en begrijp je de situatie waarin je je bevindt of bevond beter.
Ik weet niet zeker of er iets was gebeurd rond die tijd, maar volgens mij kwam ik op het idee om dit gedicht te schrijven nadat ik een ander meisje een Pantoum had zien schrijven. Drie maanden nadat ik het had gelezen dacht ik er weer aan terug en ben ik drie uren opzoek geweest naar dat gedicht, en bovenal: de naam van de dichtvorm. Toen ik het had bevonden besloot ik een gedicht te schrijven, zonder ook maar enig idee over wat het zou gaan. Misschien kwamen ondergelegen emoties, gevoelens en gedachten naar de oppervlakte, want het was immers mijn laatste jaar op mijn basisschool waar ik vijf jaar lang ben gepest. Natuurlijk haal ik dan herinneringen op, wat ik eigenlijk elke dag doe, en misschien dacht ik daar onbewust aan toen ik het gedicht schreef.
"Tranen"
Ik huil...
Ik ben in een tranendal
Ik zie alleen mijn tranen
Er rollen tranen over mijn wangen
Ik ben in een tranendal
Vol verdriet en tranen
Ik zie alleen maar tranen
Ze rollen over mijn wangen
Vol verdriet en tranen
Ik wil het nog niet geloven
Ze rollen over mijn wangen
En eindigen op mijn lip
Ik wil het nog niet geloven
De tranen blijven maar rollen
En eindigen op mijn lip
Ik kan niet stoppen met huilen
De tranen blijven maar rollen
Ik zie alleen mijn tranen
Ik kan niet stoppen met huilen
Ik huil.
Gekruist Rijm
Het tweede gedicht waar ik het met jullie over wilde hebben is een gedicht dat ik twee maanden geleden heb geschreven, met een op het eerste gezicht onopvallende boodschap. Ik ga hier niet meer over uitleggen: lees en gij zult weten. O, en laat een reactie achter als je denkt te weten wat het onderwerp is.
"Stille Tranen Stromen"
Stille tranen stromen
Als watervallen in een diep dal
Terwijl ze 's nachts dromen
Over een ander heelal
Stille tranen stromen
Als rivieren in een bergpas
Terwijl ze 's middags worden ontnomen
Van alles wat hun lief was
Stille tranen stromen
Als plassen water in het zand
Terwijl ze 's ochtends aankomen
In een heel ander land
Stille tranen stromen
Als regen uit een zonloze lucht
Terwijl ze huilend worden genomen
Naar een plaats waar niemand ontvlucht
Stille tranen stromen
Als stralen uit een douchekop
Terwijl ze het noodlot moeten onderkomen
Raken ze doodop
Stille tranen stromen
Onopmerkbaar als stilte in geluid
Terwijl ze niet ontkomen
Aan het gif op hun huid
Stille tranen stromen
En niemand die ze ziet
Iedereen is aangekomen
In het levenloze gebied
Stille tranen stromen
Elk eerste jaargetij
Stille tranen stromen
Want zij waren nooit vrij
P.s. ik ben inmiddels bezig met het schrijven van een andere Pantoum, die ik (zodra ik hem af heb) zo snel mogelijk zal plaatsen.
P.p.s. ik waardeer het enorm als jullie je mening zouden willen geven over de gedichten (en mijn verhalen ook). Soms heb ik namelijk het gevoel dat ze een beetje... té zijn...
Zoals jullie weten schreef en schrijf ik nog steeds gedichten. Waarschijnlijk hebben jullie het bericht met alle gedichten die ik toen dacht te hebben gelezen, maar vandaag herinnerde ik me plotseling dat ik nog een ander gedicht had geschreven, die ik op Quizlet had geplaatst en voor de rest nergens anders. Dat was ook de reden dat ik hem in eerste instantie niet had gevonden: ik kom alleen nog maar op Quizlet omdat ik daar soms naar Google heen wordt gestuurd.
Het gedicht was volgens Quizlet elf maanden geleden geplaatst (bijna een jaar geleden... wat gaat de tijd snel voorbij...) en valt daarbij officieel onder mijn kopje '2013' van mijn bestand 'Gedichten', waarbij enkel het elfje 'Samen' stond, die nu vergezeld wordt door het gedicht 'Tranen'.
'Tranen' was dus de titel van het gedicht, en zoals jullie misschien al hadden gezien in de titel (waarschijnlijk hadden jullie nooit gedacht dat het een dichtvorm zou zijn) dat het een 'Pantoum' is. Ook wel bekend als een Tibetaans gedicht of een Maleisisch vers, voor het geval je het zou willen weten. Zo niet, ik zeg het alsnog. Niets kan me ervan weerhouden.
Nu, een Pantoum (of Tibetaans gedicht, óf Maleisisch vers) is een twintig-regelige, niet-rijmende dichtvorm waarbij sommige zinnen worden herhaald. Het is nogal moeilijk te beschrijven, dus heb ik alles even (voor het gemak) in een schema gezet. Op mijn manier, natuurlijk. Dat houdt in dat ik woorden heb weggelaten en alleen de kernwoorden over heb gehouden, plus dat ik 'is' verander in '=' en 'plus' of 'en' in '+', én dat ik dingen afkort.
Regel 1: ik + kernwoord
Regel 2: ik + plaats
Regel 3: ik + zichtbare omgeving
Regel 4: gebeurtenis in connectie met kernwoord
Regel 5 = Regel 2
Regel 6: gevoelsreactie
Regel 7 = Regel 4
Regel 8: reactie
Regel 9 = Regel 6
Regel 10: belevenis
Regel 11 = Regel 8
Regel 12: zijn
Regel 13 = Regel 10
Regel 14: gevoel
Regel 15 = Regel 12
Regel 16: reactie
Regel 17 = Regel 14
Regel 18 = Regel 3
Regel 19 = Regel 16
Regel 20 = Regel 1
Misschien is zelfs het schema erg vaag, maar voor mij is het duidelijk (misschien omdat ik weet wat er bedoeld wordt).
Wel, ik heb jullie al wat theorie gegeven voor vandaag, maar nu iets anders: een Pantoum (of hoe je het wilt noemen; ik noem het gewoon Pantoum) wordt gebruikt om een situatie te verwerken en zorgt voor een verhelderend gevoel in je hersenen. Vaak komen ondergelegen emoties, gevoelens en gedachten naar de oppervlakte en begrijp je de situatie waarin je je bevindt of bevond beter.
Ik weet niet zeker of er iets was gebeurd rond die tijd, maar volgens mij kwam ik op het idee om dit gedicht te schrijven nadat ik een ander meisje een Pantoum had zien schrijven. Drie maanden nadat ik het had gelezen dacht ik er weer aan terug en ben ik drie uren opzoek geweest naar dat gedicht, en bovenal: de naam van de dichtvorm. Toen ik het had bevonden besloot ik een gedicht te schrijven, zonder ook maar enig idee over wat het zou gaan. Misschien kwamen ondergelegen emoties, gevoelens en gedachten naar de oppervlakte, want het was immers mijn laatste jaar op mijn basisschool waar ik vijf jaar lang ben gepest. Natuurlijk haal ik dan herinneringen op, wat ik eigenlijk elke dag doe, en misschien dacht ik daar onbewust aan toen ik het gedicht schreef.
"Tranen"
Ik huil...
Ik ben in een tranendal
Ik zie alleen mijn tranen
Er rollen tranen over mijn wangen
Ik ben in een tranendal
Vol verdriet en tranen
Ik zie alleen maar tranen
Ze rollen over mijn wangen
Vol verdriet en tranen
Ik wil het nog niet geloven
Ze rollen over mijn wangen
En eindigen op mijn lip
Ik wil het nog niet geloven
De tranen blijven maar rollen
En eindigen op mijn lip
Ik kan niet stoppen met huilen
De tranen blijven maar rollen
Ik zie alleen mijn tranen
Ik kan niet stoppen met huilen
Ik huil.
Gekruist Rijm
Het tweede gedicht waar ik het met jullie over wilde hebben is een gedicht dat ik twee maanden geleden heb geschreven, met een op het eerste gezicht onopvallende boodschap. Ik ga hier niet meer over uitleggen: lees en gij zult weten. O, en laat een reactie achter als je denkt te weten wat het onderwerp is.
"Stille Tranen Stromen"
Stille tranen stromen
Als watervallen in een diep dal
Terwijl ze 's nachts dromen
Over een ander heelal
Stille tranen stromen
Als rivieren in een bergpas
Terwijl ze 's middags worden ontnomen
Van alles wat hun lief was
Stille tranen stromen
Als plassen water in het zand
Terwijl ze 's ochtends aankomen
In een heel ander land
Stille tranen stromen
Als regen uit een zonloze lucht
Terwijl ze huilend worden genomen
Naar een plaats waar niemand ontvlucht
Stille tranen stromen
Als stralen uit een douchekop
Terwijl ze het noodlot moeten onderkomen
Raken ze doodop
Stille tranen stromen
Onopmerkbaar als stilte in geluid
Terwijl ze niet ontkomen
Aan het gif op hun huid
Stille tranen stromen
En niemand die ze ziet
Iedereen is aangekomen
In het levenloze gebied
Stille tranen stromen
Elk eerste jaargetij
Stille tranen stromen
Want zij waren nooit vrij
P.s. ik ben inmiddels bezig met het schrijven van een andere Pantoum, die ik (zodra ik hem af heb) zo snel mogelijk zal plaatsen.
P.p.s. ik waardeer het enorm als jullie je mening zouden willen geven over de gedichten (en mijn verhalen ook). Soms heb ik namelijk het gevoel dat ze een beetje... té zijn...
donderdag 26 juni 2014
Metal Rock. Eh... ja... juist.
Wel, nu had ik laatst gelezen dat er meerdere manieren zijn om je schrijfvaardigheid te verbeteren. Eén van de dingen was dat je beter zou kunnen schrijven en dat je een betere concentratie zou hebben als je naar muziek zou luisteren waar je normaal nooit naar zou luisteren. Nu, ik heb een verschrikkelijke hekel aan Metal Rock, dus ging ik op Google de 100 "Greatest" Metal Rock Songs opzoeken en het kwam er op neer dat ik naar "Angel of Death" (want Made in Heaven gaat nu eenmaal over Hemel en Hel, Engelen en Demonen) van Slayer ging luisteren, en dat ik nu getraumatiseerd ben. Ik waarschuw je: luister het niet. Je ervaart een b.n.e. (bijna-doodervaring, voor degenen die de afkorting niet kennen (en ik lieg niet. Je hersencellen sterven af zodra je ernaar gaat luisteren. Ik meen het. Dit is een serieuze levensgevaarlijke bedreiging voor de mensheid)). Maar als je toch zo onverschrokken bent (geloof me: als je dit durft te doen ben je automatisch toegelaten tot de factie: een inwijding is overbodig), hier is de link. Speciaal voor u om extra lang te luisteren.
Heb medelijden met mij. Luister dàt, en bedenk dan dat ik normaal naar dìt luister (je moet het filmpje echt kijken... het is echt heel inspirerend (o, en ik luister niet alleen naar dit soort liedjes, maar ik houd van instrumentaal en anders luister ik naar nummers zoals All of Us of I Wouldn't Mind van He is We)). Maar nee, je houdt je gefocust en geconcentreerd op je schrijfwerk als je naar lelijke Metal Rock muziek luistert waar je doof van wordt. Nu komt het goede nieuws: het werkt wel. Dus ik ben nu weer opgeschoten met het herschrijven van Made in Heaven! Yeey! :D Binnenkort stuur ik wel een bericht als het klaar is. En dan wil ik graag dat jullie ook de herschreven versie lezen en daar je mening over geven (het is wel handig... sommige dingen komen nu later, maar andere dingen komen ook eerder...). :3
Nu, laat ik maar weer verder gaan met het molesteren van mijn prachtige trommelvliezen. *vertrekt gezicht in grimas door valse uithaal van Metal Rock zanger*
Heb medelijden met mij. Luister dàt, en bedenk dan dat ik normaal naar dìt luister (je moet het filmpje echt kijken... het is echt heel inspirerend (o, en ik luister niet alleen naar dit soort liedjes, maar ik houd van instrumentaal en anders luister ik naar nummers zoals All of Us of I Wouldn't Mind van He is We)). Maar nee, je houdt je gefocust en geconcentreerd op je schrijfwerk als je naar lelijke Metal Rock muziek luistert waar je doof van wordt. Nu komt het goede nieuws: het werkt wel. Dus ik ben nu weer opgeschoten met het herschrijven van Made in Heaven! Yeey! :D Binnenkort stuur ik wel een bericht als het klaar is. En dan wil ik graag dat jullie ook de herschreven versie lezen en daar je mening over geven (het is wel handig... sommige dingen komen nu later, maar andere dingen komen ook eerder...). :3
Nu, laat ik maar weer verder gaan met het molesteren van mijn prachtige trommelvliezen. *vertrekt gezicht in grimas door valse uithaal van Metal Rock zanger*
vrijdag 20 juni 2014
"Happy birthday to me! Happy birthday to me! Happy birthday! Happy birthday! Happy birthday to me!" Oh- and don't forget the others!
Ladiedadieda! *blaast lucht in een papieren toeter waardoor deze uitrolt en weer inklapt*
Vandaag is het (hoe onvoorspelbaar?): mijn verjaardag! Jeej! Helemaal fantastisch en zo: taart, cadeaus, feest, vrienden, familie, gezelligheid... maar néé, laat ik nu weer eens op de ongeluksdag van het jaar verjaren (en nee, het is niet vrijdag de dertiende. Althans... het is een week daarna...). Ik bedoel: wiskundetoets, vijf kilometer hardlopen (waardoor ik niet kan avondeten: ik moet om vijf uur vertrekken en ik ben om tien uur pas weer thuis. O- en, én ik heb last van mijn vergroeide bot in mijn linkervoet, mijn kuitspieren, en gisteren toen ik door mijn hurken ging om mijn tas voor school in te pakken voelde ik een soort bliksemschichtsteek in mijn enkels waardoor ik achterover met mijn stuitje op de grond viel (ware dat mijn reflexen niet zo snel zijn en dat de grond íéts te dichtbij was)), vroeg opstaan (vijf voor half zeven is niet prettig). En mijn oma dacht dat ik zondag pas jarig zou zijn (omdat ik het dan vier) en belde ons, om toen ik opnam te vragen of ze met mijn moeder kon praten, zonder mij te feliciteren of zo iets... *zucht* Vandaag is (hoe onvoorspelbaar?) perfect.
Nu, laten we overgaan op het leuke gedeelte (dus: buiten dat ik waarschijnlijk flauw ga vallen tijdens het rennen terwijl iedereen toekijkt (18.600 mensen wonen in die stad, mensen, het is oneerlijk!)): nu de toetsweek voorbij is en we alleen maar een paar (stomme) dingen over hebben (waarom moeten er nou weer twee sportdagen in één schooljaar zitten? Ik heb een angst voor sportdagen... is daar ook een gaaf woord voor? Dan lijkt het alsof ik medisch praat en zo als ik zeg dat ik niet mee kan doen...), heb ik veel tijd om te schrijven! :D
Dus, wat ik tot nu toe heb van Made in Heaven: (1) een nieuwe verhaallijn (complex maar duidelijk; veel beter dan de vorige) inclusief verschillende tijdbalken, (2) een herschreven samenvatting, proloog en eerste hoofdstuk, en (3) een lijst met wanneer welke hoofdstukken komen (dingen die eerst in het eerste hoofdstuk voorkomen komen nu bijvoorbeeld pas in het vierde hoofdstuk voor).
Wat De 25ste Hongerspelen betreft: als ik wat ik tot nu toe al heb geschreven heb herschreven (dus geen nieuwe dingen schrijven) ga ik het verhaal helemaal overlezen (verbeteren en misschien sommige stukjes herschrijven (kleine stukjes, onmerkbaar kleine stukjes, dat wel)) en hopelijk een hoofdstuk schrijven. Mijn prioriteit ligt echter nu bij Made in Heaven, omdat De 25ste Hongerspelen meer een experiment was in de tijd dat ik geen inspiratie en zin had in schrijven voor Made in Heaven.
Lots of Love,
Juliette
P.s. binnenkort komt er een boekrecensie van Als Ik Blijf en hopelijk ook van Wacht Op Mij, beiden van Gayle Forman. :)
Vandaag is het (hoe onvoorspelbaar?): mijn verjaardag! Jeej! Helemaal fantastisch en zo: taart, cadeaus, feest, vrienden, familie, gezelligheid... maar néé, laat ik nu weer eens op de ongeluksdag van het jaar verjaren (en nee, het is niet vrijdag de dertiende. Althans... het is een week daarna...). Ik bedoel: wiskundetoets, vijf kilometer hardlopen (waardoor ik niet kan avondeten: ik moet om vijf uur vertrekken en ik ben om tien uur pas weer thuis. O- en, én ik heb last van mijn vergroeide bot in mijn linkervoet, mijn kuitspieren, en gisteren toen ik door mijn hurken ging om mijn tas voor school in te pakken voelde ik een soort bliksemschichtsteek in mijn enkels waardoor ik achterover met mijn stuitje op de grond viel (ware dat mijn reflexen niet zo snel zijn en dat de grond íéts te dichtbij was)), vroeg opstaan (vijf voor half zeven is niet prettig). En mijn oma dacht dat ik zondag pas jarig zou zijn (omdat ik het dan vier) en belde ons, om toen ik opnam te vragen of ze met mijn moeder kon praten, zonder mij te feliciteren of zo iets... *zucht* Vandaag is (hoe onvoorspelbaar?) perfect.
Nu, laten we overgaan op het leuke gedeelte (dus: buiten dat ik waarschijnlijk flauw ga vallen tijdens het rennen terwijl iedereen toekijkt (18.600 mensen wonen in die stad, mensen, het is oneerlijk!)): nu de toetsweek voorbij is en we alleen maar een paar (stomme) dingen over hebben (waarom moeten er nou weer twee sportdagen in één schooljaar zitten? Ik heb een angst voor sportdagen... is daar ook een gaaf woord voor? Dan lijkt het alsof ik medisch praat en zo als ik zeg dat ik niet mee kan doen...), heb ik veel tijd om te schrijven! :D
Dus, wat ik tot nu toe heb van Made in Heaven: (1) een nieuwe verhaallijn (complex maar duidelijk; veel beter dan de vorige) inclusief verschillende tijdbalken, (2) een herschreven samenvatting, proloog en eerste hoofdstuk, en (3) een lijst met wanneer welke hoofdstukken komen (dingen die eerst in het eerste hoofdstuk voorkomen komen nu bijvoorbeeld pas in het vierde hoofdstuk voor).
Wat De 25ste Hongerspelen betreft: als ik wat ik tot nu toe al heb geschreven heb herschreven (dus geen nieuwe dingen schrijven) ga ik het verhaal helemaal overlezen (verbeteren en misschien sommige stukjes herschrijven (kleine stukjes, onmerkbaar kleine stukjes, dat wel)) en hopelijk een hoofdstuk schrijven. Mijn prioriteit ligt echter nu bij Made in Heaven, omdat De 25ste Hongerspelen meer een experiment was in de tijd dat ik geen inspiratie en zin had in schrijven voor Made in Heaven.
Lots of Love,
Juliette
P.s. binnenkort komt er een boekrecensie van Als Ik Blijf en hopelijk ook van Wacht Op Mij, beiden van Gayle Forman. :)
dinsdag 3 juni 2014
Druk, druk, druk... alles is zo onuitsprekelijk vermoeiend...
Hallo Luitjes! :D
Wel, niet dat ik überhaupt nog veel heb geplaatst de laatste tijd (ahum, kuch, kuch, eigenlijk helemaal niet...) maar ik wilde even laten weten dat ik de komende tijd (nog) minder ga plaatsen dan eerst. Dus: nog minder dan 0,0001 bericht per week. Nu is het niet dat ik niets doe, dat is het helemaal niet. Ik ben namelijk aan het herschrijven van Made in Heaven en ben bezig aan een nieuw verhaal dat overigens, voor hoever ik tot nu toe weet, niet op mijn blog komt, én de grote week komt eraan. Dat betekent: leren, leren, leren, leren, toetsen maken, toetsen maken, leren, leren, leren, leren. En daar heb ik het dus erg druk mee. Plus mijn verjaardag (die én in de toetsweek is, én op de dag van IRun2BFit. Goden, wat haat ik dat project...), waarvoor ik nog niets nuttigs als cadeau heb kunnen verzinnen. Wat is het leven toch druk, is het niet? O, en we moeten ook nog een vakantie boeken (voor hoever er nog vakanties zijn om te boeken), en we moeten nog héél veel andere dingen doen... dus... xd
Maar ik beloof het jullie, ik zweer het op LOST, dat ik na de toetsweek (en voornamelijk in de zomervakantie) weer zal posten. En dan post ik veel. *grijnst* :D
Lots of Love,
Juliette
Wel, niet dat ik überhaupt nog veel heb geplaatst de laatste tijd (ahum, kuch, kuch, eigenlijk helemaal niet...) maar ik wilde even laten weten dat ik de komende tijd (nog) minder ga plaatsen dan eerst. Dus: nog minder dan 0,0001 bericht per week. Nu is het niet dat ik niets doe, dat is het helemaal niet. Ik ben namelijk aan het herschrijven van Made in Heaven en ben bezig aan een nieuw verhaal dat overigens, voor hoever ik tot nu toe weet, niet op mijn blog komt, én de grote week komt eraan. Dat betekent: leren, leren, leren, leren, toetsen maken, toetsen maken, leren, leren, leren, leren. En daar heb ik het dus erg druk mee. Plus mijn verjaardag (die én in de toetsweek is, én op de dag van IRun2BFit. Goden, wat haat ik dat project...), waarvoor ik nog niets nuttigs als cadeau heb kunnen verzinnen. Wat is het leven toch druk, is het niet? O, en we moeten ook nog een vakantie boeken (voor hoever er nog vakanties zijn om te boeken), en we moeten nog héél veel andere dingen doen... dus... xd
Maar ik beloof het jullie, ik zweer het op LOST, dat ik na de toetsweek (en voornamelijk in de zomervakantie) weer zal posten. En dan post ik veel. *grijnst* :D
Lots of Love,
Juliette
vrijdag 16 mei 2014
Goden, ik moet echt een keer mijn vastgeplakte luie achterwerk los maken...
Oké, ten eerste: sorry voor de vreemde titel. Ten eerste: de titel is Nederlands, en ten tweede: het was een gedachtegang van mij. Ik bedoel, het is een vreemde titel, is het niet? En ik heb een gruwelijke hekel aan Nederlandse titels, wel, ik houd van mijn moedertaal, maar titels en optisch gezien alle andere dingen ook, eigenlijk, klinken veel en veel beter in het Engels.
Nu, de reden van de vreemde titel komt er eigenlijk op neer dat ik een heel lange tijd niets heb gedaan wat betreft bloggen. En dat, mijn liefste lezers, is vreselijk, verschrikkelijk, afschuwelijk, afgrijselijk, catastrofaal. Nou ja, wat betreft bloggen niet echt, want ik heb nooit echt heel veel geblogd, maar ik heb al drie maanden geen verhalen meer geschreven. Dàt, is pas erg.
Mais bon, ik ben nog steeds even lui als altijd, want ik had een trainingsschema gemaakt en de bedoeling was dat ik vandaag zou gaan hardlopen, wel, met nadruk op de bedoeling. Ik heb het gedaan, ik heb het gedaan! Ik had namelijk gezworen op LOST dat ik zou gaan hardlopen en dat ik me aan het schema zou houden, en als ik op LOST zweer, is het ernstig. En het is schandalig als ik me dan niet aan mijn belofte houd. Wel, mijn zus en mijn hond gingen met me mee, en na een tijdje namen we even een pauze en gingen we selfies maken, of hoe ik ze graag wil noemen: zelfjes. Dat klinkt zo schattig. Maar eigenlijk maakten we geen zelfjes, maar onsjes, want we stonden er samen op. En ik ben erachter gekomen dat ik er fotogenieker uitzie als ik blij ben. Of dat lijkt alleen maar zo... xd
Mààààr.... ik ben zo ontzettend trots op mezelf! :p
Ik heb namelijk weer inspiratie! Yeey! :D
Ik had het al op Wattpad gezegd, maar nu ga ik het ook hier zeggen: ik ga Made in Heaven herschrijven en daarna schrijf ik een hoofdstuk verder, als ik daarmee klaar ben schrijf ik hopelijk ook nog een hoofdstuk of het begin van een hoofdstuk voor De 25ste Hongerspelen. Ik begin er dit weekend mee, hopelijk, ondanks dat ik naar mijn oma ga. (:
Ik hoop dat jullie het weer (of nog steeds) gaan lezen! ^-^
Lots of Love,
Juliette
Nu, de reden van de vreemde titel komt er eigenlijk op neer dat ik een heel lange tijd niets heb gedaan wat betreft bloggen. En dat, mijn liefste lezers, is vreselijk, verschrikkelijk, afschuwelijk, afgrijselijk, catastrofaal. Nou ja, wat betreft bloggen niet echt, want ik heb nooit echt heel veel geblogd, maar ik heb al drie maanden geen verhalen meer geschreven. Dàt, is pas erg.
Mais bon, ik ben nog steeds even lui als altijd, want ik had een trainingsschema gemaakt en de bedoeling was dat ik vandaag zou gaan hardlopen, wel, met nadruk op de bedoeling. Ik heb het gedaan, ik heb het gedaan! Ik had namelijk gezworen op LOST dat ik zou gaan hardlopen en dat ik me aan het schema zou houden, en als ik op LOST zweer, is het ernstig. En het is schandalig als ik me dan niet aan mijn belofte houd. Wel, mijn zus en mijn hond gingen met me mee, en na een tijdje namen we even een pauze en gingen we selfies maken, of hoe ik ze graag wil noemen: zelfjes. Dat klinkt zo schattig. Maar eigenlijk maakten we geen zelfjes, maar onsjes, want we stonden er samen op. En ik ben erachter gekomen dat ik er fotogenieker uitzie als ik blij ben. Of dat lijkt alleen maar zo... xd
Mààààr.... ik ben zo ontzettend trots op mezelf! :p
Ik heb namelijk weer inspiratie! Yeey! :D
Ik had het al op Wattpad gezegd, maar nu ga ik het ook hier zeggen: ik ga Made in Heaven herschrijven en daarna schrijf ik een hoofdstuk verder, als ik daarmee klaar ben schrijf ik hopelijk ook nog een hoofdstuk of het begin van een hoofdstuk voor De 25ste Hongerspelen. Ik begin er dit weekend mee, hopelijk, ondanks dat ik naar mijn oma ga. (:
Ik hoop dat jullie het weer (of nog steeds) gaan lezen! ^-^
Lots of Love,
Juliette
woensdag 16 april 2014
Interview: Jackie van DutchStoryBlog
Oké, omdat Jackie mij ook interviewde (lees het maar niet, het is nogal beschamend, met héle vreemde vragen...), had ik besloten haar ook te interviewen, met nogal... abnormale vragen... *grijnst* zodat ik haar terug kan pakken. ;)
Interview van Jackie
Jackie, bereidt je voor op een aanval van vragen... ^-^
1. Hoe krijg je het voor elkaar om in zestien dagen achtendertig berichten te posten?
That my dear Watson is elementary
En ze weet niet eens wat dat betekent... Wat nou als 'elementary' "ik ben een draak en ik ga je vermoorden" betekent...
2. Wat is je favoriete boek/verhaal-gedoe-ding-jij-mag-kiezen-hoe-je-het-wilt-noemen?
De kinderdief
Omy... Een echte boekenwurm zou niet kunnen kiezen omdat je favoriete boek kiezen voor een boekenwurm hetzelfde is voor een moeder als je vraagt wie haar favoriete kind is. *kijkt onschuldig* Niet mijn woorden...
3. Wanneer ben je begonnen met schrijven?
Eeeuuuh op mijn beter gezegd in groep 5 ben ik begonnen alleen om mijn handschrift te verbeteren maar nu doe ik het echt als hobby
4. Wanneer begon je in aliens te geloven?
Ik geloof er niet in. Aliens zijn bedacht door de media om mensen bang te maken en ervoor te zorgen dat mensen hun producten kopen.
Hm... *kijkt bedenkelijk* Dat hoop je maar... Misschien bestaan ze wel en hebben ze je gehersenspoeld (waardoor je niet in ze gelooft) toen ze je ontvoerden zodat je het geheim van hun bestaan niet door zou vertellen...
5. Geloof je in eenhoorns?
Half....
Je bedoelt: ik geloof eigenlijk niet in eenhoorns omdat ik ze nog nooit gezien heb, maar misschien ben ik een dreuzel en woon ik in de dreuzelwereld en kom ik nooit achter het bestaan van eenhoorns omdat die alleen leven in de tovenaarswereld, toch?
6. Marsmannetjes hebben je hersenen gehackt. Ik heb het ze zien doen toen ik inbrak in je huis om een paaseitje te stelen.
Ok
Oké... dat was mijn innerlijke marsman. Of moet ik zeggen: marsvrouw? *grijnst geheimzinnig*
7. Kan je alle getallen van pi opnoemen?
Wie of wat is Pi
O mijn dancing disco-dude... o.O Pi is... hoe zeg je dat ook alweer? Oja, de wiskundige term voor een getal dat de verhouding tussen de omtrek van een cirkel en zijn diameter aangeeft. Eigenlijk was het een strikvraag, want alle getallen van pi zijn nog lang niet ontdekt...
8. Op welk fictief personage ben jij verliefd/verliefd geweest? *wenkbrauwwiebel*
Sorry ik moet even bijkomen bij de uitleg van Pi maar ik ben... ja.. dat was één van mijn eigen verhalen. Ziekenhuis Eisen en dan Mikhail. In het verhaal klinkt hij niet super maar hoe ik hem had bedacht.... *dramatische zucht*
:p Sorry, dat was mijn eigen toevoeging aan je liefdesverklaring. Dat klinkt zo wel veel schattiger, toch? (;
9. Vond je mijn eerste (en laatste) interview leuk?
sorry ben in de war van pi. Weet het niet... NEE TROLL het is leuk :D
10. Ghe... Ik ben een troll. Dat vat ik op als een compliment. (:
Kan je beter doen ja... DOEI
Groetjes
Jackie
JACKIE! Beledigde je me nou? Ga niet weg, Jackie! Ik ben sloom en ga je nooit inhalen als je voor me wegrent, maar ik krijg je nog wel te pakken. Je bent nog niet van me af... *TAMTAMTAMTAM*
IKKEIKEIKKEIKE IKKEIKE IKKEIKE IKKEIKE IKKEIKE IKKEIKE IKKEIKE IKKEIKE IKKEIKE IKKEIKE woeoeoe
Jackie, ik wilde net gaan afsluite- biepbiepbiepbiepbiepbiepviepviepbipvie Jackie... *kijkt beschuldigend* Voordat Jackie nog meer onzin uit gaat kramen: dah *grijnst*
See you later, alligator! ;)
Bye! IK NEEM HET BLOG EVEN OVER>
DOEI<
GROETJES
WAAAAH
Interview van Jackie
Jackie, bereidt je voor op een aanval van vragen... ^-^
1. Hoe krijg je het voor elkaar om in zestien dagen achtendertig berichten te posten?
That my dear Watson is elementary
En ze weet niet eens wat dat betekent... Wat nou als 'elementary' "ik ben een draak en ik ga je vermoorden" betekent...
2. Wat is je favoriete boek/verhaal-gedoe-ding-jij-mag-kiezen-hoe-je-het-wilt-noemen?
De kinderdief
Omy... Een echte boekenwurm zou niet kunnen kiezen omdat je favoriete boek kiezen voor een boekenwurm hetzelfde is voor een moeder als je vraagt wie haar favoriete kind is. *kijkt onschuldig* Niet mijn woorden...
3. Wanneer ben je begonnen met schrijven?
Eeeuuuh op mijn beter gezegd in groep 5 ben ik begonnen alleen om mijn handschrift te verbeteren maar nu doe ik het echt als hobby
4. Wanneer begon je in aliens te geloven?
Ik geloof er niet in. Aliens zijn bedacht door de media om mensen bang te maken en ervoor te zorgen dat mensen hun producten kopen.
Hm... *kijkt bedenkelijk* Dat hoop je maar... Misschien bestaan ze wel en hebben ze je gehersenspoeld (waardoor je niet in ze gelooft) toen ze je ontvoerden zodat je het geheim van hun bestaan niet door zou vertellen...
5. Geloof je in eenhoorns?
Half....
Je bedoelt: ik geloof eigenlijk niet in eenhoorns omdat ik ze nog nooit gezien heb, maar misschien ben ik een dreuzel en woon ik in de dreuzelwereld en kom ik nooit achter het bestaan van eenhoorns omdat die alleen leven in de tovenaarswereld, toch?
6. Marsmannetjes hebben je hersenen gehackt. Ik heb het ze zien doen toen ik inbrak in je huis om een paaseitje te stelen.
Ok
Oké... dat was mijn innerlijke marsman. Of moet ik zeggen: marsvrouw? *grijnst geheimzinnig*
7. Kan je alle getallen van pi opnoemen?
Wie of wat is Pi
O mijn dancing disco-dude... o.O Pi is... hoe zeg je dat ook alweer? Oja, de wiskundige term voor een getal dat de verhouding tussen de omtrek van een cirkel en zijn diameter aangeeft. Eigenlijk was het een strikvraag, want alle getallen van pi zijn nog lang niet ontdekt...
8. Op welk fictief personage ben jij verliefd/verliefd geweest? *wenkbrauwwiebel*
Sorry ik moet even bijkomen bij de uitleg van Pi maar ik ben... ja.. dat was één van mijn eigen verhalen. Ziekenhuis Eisen en dan Mikhail. In het verhaal klinkt hij niet super maar hoe ik hem had bedacht.... *dramatische zucht*
:p Sorry, dat was mijn eigen toevoeging aan je liefdesverklaring. Dat klinkt zo wel veel schattiger, toch? (;
9. Vond je mijn eerste (en laatste) interview leuk?
sorry ben in de war van pi. Weet het niet... NEE TROLL het is leuk :D
10. Ghe... Ik ben een troll. Dat vat ik op als een compliment. (:
Kan je beter doen ja... DOEI
Groetjes
Jackie
JACKIE! Beledigde je me nou? Ga niet weg, Jackie! Ik ben sloom en ga je nooit inhalen als je voor me wegrent, maar ik krijg je nog wel te pakken. Je bent nog niet van me af... *TAMTAMTAMTAM*
IKKEIKEIKKEIKE IKKEIKE IKKEIKE IKKEIKE IKKEIKE IKKEIKE IKKEIKE IKKEIKE IKKEIKE IKKEIKE woeoeoe
Jackie, ik wilde net gaan afsluite- biepbiepbiepbiepbiepbiepviepviepbipvie Jackie... *kijkt beschuldigend* Voordat Jackie nog meer onzin uit gaat kramen: dah *grijnst*
See you later, alligator! ;)
Bye! IK NEEM HET BLOG EVEN OVER>
DOEI<
GROETJES
WAAAAH
maandag 7 april 2014
OV-uitdaging
Jackie van DutchStoryBlog heeft zelf een uitdaging bedacht. Hierbij ga je proberen te raden over wat voor onderwerp degene die je heeft uitgedaagd heeft geschreven. Daarna schrijf je zelf een verhaal zoals hieronder of in een andere versie over een bepaald en bekend onderwerp. Je moet het onderwerp schrijven alsof het een persoon is. Daarna daag je drie nieuwe mensen uit die moeten raden wat je onderwerp was. Je hebt de uitdaging voltooid als je het onderwerp van de uitdager goed hebt en het verhaal hebt gepost.
Eva is de naam, was wat zij zei,
En ze glimlachte er vrolijk bij.
Eva was haar naam, één die niemand zou vergeten,
Want het moment dat ze haar naam uitsprak, hebben we allemaal geweten.
Haar glimlach die de wereld opfleurt,
Haar glinsterende ogen die de regenboog kleurt.
Haar glanzende haar dat straalde in de zonneschijn,
Haar geweldige stem die zei dat ze altijd gelukkig zou zijn.
Eva is de naam, was wat zij zei,
En ze glimlachte er zwakjes bij.
Eva was haar naam, één die niemand zou vergeten,
Want op het moment dat ze voor ons stond, werd ze ons geweten.
Haar sprankelende ogen wanneer ze naar ons keek,
Haar schitterende uitstraling waardoor iedereen bezweek.
Haar spontaniteit die ze vertoonde als ze lachte,
Haar stralende persoonlijkheid, een heldere, maar ook zachte.
Eva is de naam, was wat zij zei,
En ze glimlachte er niet eens bij.
Eva was haar naam, één die niemand zou vergeten,
Iets wat zijzelf nooit heeft geweten.
Haar glimlach wanneer de waterdruppels stroomden over haar gezicht,
Haar glinsterende ogen wanneer de waterdruppels werden gereflecteerd door het licht.
Haar glanzende haar dat dof zichtbaar was in de maneschijn,
Haar geweldige stem die zei dat ze nooit gebroken zou zijn.
Eva is de naam, was wat zij zei,
En ze huilde erbij.
Eva was haar naam, één die niemand zou vergeten,
Want iedereen hoorde haar naam, zelfs toen de herinneringen aan haar waren versleten.
Haar sprankelende ogen wanneer ze met verdriet naar ons keek,
Haar schitterende uitstraling die verdween, toen ze ons achterliet, in de steek.
Haar spontaniteit die ze vertoonde als ze met tegenzin ons vertelde dat ze altijd van ons zou houden,
Haar stralende persoonlijkheid die we herinnerden terwijl we rouwden.
Eva is mijn naam, was wat zij had geschreven,
En als jullie dit nu lezen, zullen jullie mijn gezelschap niet meer beleven.
Eva was haar naam, één die iedereen zou onthouden,
Haar naam was Eva, en we zullen altijd van haar blijven houden.
Ik wist eigenlijk niet waar ik op het eerste gezicht met deze uitdaging naartoe wilde gaan, maar nadat ik een brief had gelezen van een vriendin van mij die ik al twee jaar ken via internet, kwam dit ineens in me op. De laatste tijd schrijf ik wel meer gedichten, en ik vond deze op zich wel... toepasselijk is waarschijnlijk het verkeerde woord, maar dit was de beste...
Als je denkt te weten wat het is, plaats een reactie met jouw idee. Als je niet denkt te weten wat het is, plaats dan alsnog een reactie, misschien heb je het, als je het gokt, wel goed. ;)
Degenen die ik uitdaag zijn: Femke van GirlsLoveFashionn, Roos van Roozie's Life en Elize van Storybook. Veel succes! (:
Eva is de naam, was wat zij zei,
En ze glimlachte er vrolijk bij.
Eva was haar naam, één die niemand zou vergeten,
Want het moment dat ze haar naam uitsprak, hebben we allemaal geweten.
Haar glimlach die de wereld opfleurt,
Haar glinsterende ogen die de regenboog kleurt.
Haar glanzende haar dat straalde in de zonneschijn,
Haar geweldige stem die zei dat ze altijd gelukkig zou zijn.
Eva is de naam, was wat zij zei,
En ze glimlachte er zwakjes bij.
Eva was haar naam, één die niemand zou vergeten,
Want op het moment dat ze voor ons stond, werd ze ons geweten.
Haar sprankelende ogen wanneer ze naar ons keek,
Haar schitterende uitstraling waardoor iedereen bezweek.
Haar spontaniteit die ze vertoonde als ze lachte,
Haar stralende persoonlijkheid, een heldere, maar ook zachte.
Eva is de naam, was wat zij zei,
En ze glimlachte er niet eens bij.
Eva was haar naam, één die niemand zou vergeten,
Iets wat zijzelf nooit heeft geweten.
Haar glimlach wanneer de waterdruppels stroomden over haar gezicht,
Haar glinsterende ogen wanneer de waterdruppels werden gereflecteerd door het licht.
Haar glanzende haar dat dof zichtbaar was in de maneschijn,
Haar geweldige stem die zei dat ze nooit gebroken zou zijn.
Eva is de naam, was wat zij zei,
En ze huilde erbij.
Eva was haar naam, één die niemand zou vergeten,
Want iedereen hoorde haar naam, zelfs toen de herinneringen aan haar waren versleten.
Haar sprankelende ogen wanneer ze met verdriet naar ons keek,
Haar schitterende uitstraling die verdween, toen ze ons achterliet, in de steek.
Haar spontaniteit die ze vertoonde als ze met tegenzin ons vertelde dat ze altijd van ons zou houden,
Haar stralende persoonlijkheid die we herinnerden terwijl we rouwden.
Eva is mijn naam, was wat zij had geschreven,
En als jullie dit nu lezen, zullen jullie mijn gezelschap niet meer beleven.
Eva was haar naam, één die iedereen zou onthouden,
Haar naam was Eva, en we zullen altijd van haar blijven houden.
Ik wist eigenlijk niet waar ik op het eerste gezicht met deze uitdaging naartoe wilde gaan, maar nadat ik een brief had gelezen van een vriendin van mij die ik al twee jaar ken via internet, kwam dit ineens in me op. De laatste tijd schrijf ik wel meer gedichten, en ik vond deze op zich wel... toepasselijk is waarschijnlijk het verkeerde woord, maar dit was de beste...
Als je denkt te weten wat het is, plaats een reactie met jouw idee. Als je niet denkt te weten wat het is, plaats dan alsnog een reactie, misschien heb je het, als je het gokt, wel goed. ;)
Degenen die ik uitdaag zijn: Femke van GirlsLoveFashionn, Roos van Roozie's Life en Elize van Storybook. Veel succes! (:
maandag 17 maart 2014
Echo - an Inspirational Song and a Short Story
Het is een lang verhaal om te vertellen hoe ik uiteindelijk uitkwam bij het lied Echo van Jason Walker, want voor het ontdekken van nieuwe muziek is voor mij altijd wel een vreemde reden. Nu houd ik van liederen (of klinkt dat té ouderwets) die een diepgaande songtekst hebben, en daarom voelde ik me ook aangetrokken tot dit lied. Niet alleen vind ik de songtekst mooi, maar heeft het mij ook geïnspireerd voor een nieuw verhaal (een Short Story, dit keer), en ik dacht dat het wel aardig zou zijn om jullie deze te laten lezen. (:
Vergeet vooral niet om Echo op te zetten tijdens het lezen, dat geeft de sfeer een beetje mee (noch vergeten de songtekst op te zoeken, als je het leest zul je weten waar ik me tot aangetrokken voel, oh, en de songtekst past niet helemaal bij het verhaal, maar ik heb wel wat elementen ervan in verwerkt). ^-^
Lots of Love (en Reading Pleasure, ofcourse ;))
Juliette x
Alleen. De eenzaamheid vreet mijn hart uit mijn borstkas als een hongerige leeuw. Het doet pijn om zo, verlaten, te zijn. Niemand die van je houdt, niemand die ook maar iets om je geeft... Zelfs je ouders die niets met je te maken willen hebben, doet zeer. Het door donkere steegjes slenteren terwijl de maan op je neer schijnt met zo'n sadistische grijns 'zie je wel, nietsnut', doet zeer. Alles doet zeer. Het uit elkaar groeien met mensen waarvan je zielsveel houdt en waarvan je nooit zou hebben verwacht dat ze je zouden verlaten, maar dat toch doen, doet zeer. O zo'n zeer. En niemand lijkt ook maar te beseffen dat wat zij doen pijn doet, maar het doet zo ontzettend veel pijn. Om elke dag gelukkige gezinnen te zien picknicken in een weiland, oudere mensen, na vijftig jaar getrouwd te zijn, nog steeds zielsgelukkig met elkaar hand in hand te zien lopen, jonge koppels die elkaar knuffelen als ze elkaar bij de bushalte ontmoeten nadat ze de middag daarvoor afscheid van elkaar hebben genomen... en dan ik, die met moedeloze blik naar alle vreugde, geluk en liefde in de wereld staart, met de kans om het te grijpen, het vast te pakken en het nooit meer los te laten gaan, die zijn hoofd laat hangen en starend naar zijn versleten schoenpunten verder zijn dagelijkse wandeling loopt om uiteindelijk op precies dezelfde plek uit te komen als waar hij vertrok. Het heeft geen zin, rond lopen in cirkeltjes. Iedere dag mensen zien, en hoe gelukkig zij zijn, laat je alleen maar realiseren hoe slecht jij het wel niet hebt. Alleen, eenzaam, slapend op een bankje in het park waarbij koude windvlagen je kippenvel op je tere huid laten bezorgen... En elke dag weer dezelfde routine, elke dag weer pijn lijden... Elke dag weer schreeuwen in stilte, niemand die je hoort terwijl luide snikken zich in je slaap opwekken. Niemand die je ook maar een blik gunt, omdat je het toch niet waard bent. Dat, doet pijn. Niet alleen vanwege het doen en laten van de mensheid, maar het ergste is nog wel dat je je begint te realiseren dat het eigenlijk helemaal niet hun schuld is. Je begint te beseffen dat ze ergens wel gelijk hebben en goed handelen door jou geen blik waardig te gunnen. Ondanks dat het jou pijn doet, zal het hen misschien wel opvrolijken om eindelijk eens niemand te hebben die hen lastig valt, of hen irriteert... Misschien, ook niet. Maar de tweede optie is surreëel. Een droevige zucht verlaat mijn lippen wanneer ik een meisje van ongeveer mijn leeftijd alleen op een bankje zie zitten, voor zich uit starend, met een zwakke en nostalgische glimlach op haar gezicht. Misschien is het wel beter zo... Misschien is het wel beter, en wordt de wereld wel beter als ik me er niet mee bemoei. Ik werp nog een laatste blik op het meisje op het parkbankje waarna ik het park uit loop en me tegen de stenen muur, om het parkje heen gebouwd, aan laat zakken en aan de draadjes van mijn inmiddels kapotte hoodie begin te frunniken terwijl ik naar de stralende zon aan de azuurblauwe lucht staar. Ja, het is beter zo... Ik adem nog een keer diep in en sluit genietend van de warmte van de zon die mijn gezicht beschijnt mijn ogen. Al is het maar voor even, geniet ik van het moment waarop ik mijn eenzaamheid vergeet wanneer ik wegzak in een oneindige slaap. Misschien in de intentie om ooit weer wakker te worden. Misschien, ook niet.
Vergeet vooral niet om Echo op te zetten tijdens het lezen, dat geeft de sfeer een beetje mee (noch vergeten de songtekst op te zoeken, als je het leest zul je weten waar ik me tot aangetrokken voel, oh, en de songtekst past niet helemaal bij het verhaal, maar ik heb wel wat elementen ervan in verwerkt). ^-^
Lots of Love (en Reading Pleasure, ofcourse ;))
Juliette x
Alleen. De eenzaamheid vreet mijn hart uit mijn borstkas als een hongerige leeuw. Het doet pijn om zo, verlaten, te zijn. Niemand die van je houdt, niemand die ook maar iets om je geeft... Zelfs je ouders die niets met je te maken willen hebben, doet zeer. Het door donkere steegjes slenteren terwijl de maan op je neer schijnt met zo'n sadistische grijns 'zie je wel, nietsnut', doet zeer. Alles doet zeer. Het uit elkaar groeien met mensen waarvan je zielsveel houdt en waarvan je nooit zou hebben verwacht dat ze je zouden verlaten, maar dat toch doen, doet zeer. O zo'n zeer. En niemand lijkt ook maar te beseffen dat wat zij doen pijn doet, maar het doet zo ontzettend veel pijn. Om elke dag gelukkige gezinnen te zien picknicken in een weiland, oudere mensen, na vijftig jaar getrouwd te zijn, nog steeds zielsgelukkig met elkaar hand in hand te zien lopen, jonge koppels die elkaar knuffelen als ze elkaar bij de bushalte ontmoeten nadat ze de middag daarvoor afscheid van elkaar hebben genomen... en dan ik, die met moedeloze blik naar alle vreugde, geluk en liefde in de wereld staart, met de kans om het te grijpen, het vast te pakken en het nooit meer los te laten gaan, die zijn hoofd laat hangen en starend naar zijn versleten schoenpunten verder zijn dagelijkse wandeling loopt om uiteindelijk op precies dezelfde plek uit te komen als waar hij vertrok. Het heeft geen zin, rond lopen in cirkeltjes. Iedere dag mensen zien, en hoe gelukkig zij zijn, laat je alleen maar realiseren hoe slecht jij het wel niet hebt. Alleen, eenzaam, slapend op een bankje in het park waarbij koude windvlagen je kippenvel op je tere huid laten bezorgen... En elke dag weer dezelfde routine, elke dag weer pijn lijden... Elke dag weer schreeuwen in stilte, niemand die je hoort terwijl luide snikken zich in je slaap opwekken. Niemand die je ook maar een blik gunt, omdat je het toch niet waard bent. Dat, doet pijn. Niet alleen vanwege het doen en laten van de mensheid, maar het ergste is nog wel dat je je begint te realiseren dat het eigenlijk helemaal niet hun schuld is. Je begint te beseffen dat ze ergens wel gelijk hebben en goed handelen door jou geen blik waardig te gunnen. Ondanks dat het jou pijn doet, zal het hen misschien wel opvrolijken om eindelijk eens niemand te hebben die hen lastig valt, of hen irriteert... Misschien, ook niet. Maar de tweede optie is surreëel. Een droevige zucht verlaat mijn lippen wanneer ik een meisje van ongeveer mijn leeftijd alleen op een bankje zie zitten, voor zich uit starend, met een zwakke en nostalgische glimlach op haar gezicht. Misschien is het wel beter zo... Misschien is het wel beter, en wordt de wereld wel beter als ik me er niet mee bemoei. Ik werp nog een laatste blik op het meisje op het parkbankje waarna ik het park uit loop en me tegen de stenen muur, om het parkje heen gebouwd, aan laat zakken en aan de draadjes van mijn inmiddels kapotte hoodie begin te frunniken terwijl ik naar de stralende zon aan de azuurblauwe lucht staar. Ja, het is beter zo... Ik adem nog een keer diep in en sluit genietend van de warmte van de zon die mijn gezicht beschijnt mijn ogen. Al is het maar voor even, geniet ik van het moment waarop ik mijn eenzaamheid vergeet wanneer ik wegzak in een oneindige slaap. Misschien in de intentie om ooit weer wakker te worden. Misschien, ook niet.
zaterdag 15 maart 2014
How To Write A Story en Het Verfrommelde Papier
Zoals jullie misschien al hebben gezien (waarschijnlijk niet) heb ik twee "lessen" toegevoegd aan 'How To Write A Story'. Deze gaan over de omgeving en over kaarten. Het zou fijn zijn als jullie dat zouden willen bekijken. (:
Ik weet niet waarom, precies, maar ik dacht gisteravond terug aan iets dat ik in groep 8 bij mijn lerares had gedaan, en ik wilde het met jullie delen, gewoon, omdat het best, tja... indrukwekkend was, eigenlijk. Maar dat kwam waarschijnlijk ook omdat ik een soort van degene was waar het over ging en zo, dus had ik het gevoel dat iedereen me aankeek en ik heb er echt een verschrikkelijke hekel aan als meerdere mensen me "aanstaren"... Ik zou het enorm waarderen als jullie de tekst hieronder zouden willen lezen, want het betekent best veel voor me.
Lots of Love,
Juliette x
Het Verfrommelde Papier
Het was allang overduidelijk dat onze leraressen helemaal niet snel boos werd, maar dat ze laaiend kon worden als het ging over pesten. Ik herinner me nog die keer na kamp, in groep 7. We hadden een jongen in de klas, en tja, die was niet helemaal populair (ik was dat ook niet, maar op een andere manier). Hij had een ziekte dat hij zich niet goed kon concentreren en vaak boos werd op andere mensen en dan begon te schelden en te slaan. Nu was het zo, de dag na kamp, dat hij 's ochtends niet in de klas aanwezig was. Het gerucht ging dat hij, nadat iemand had gezegd dat we hem "toch niet zouden missen" als hij weg zou zijn gegaan, hij naar huis was gerend. Ik vond dit schandalig (nee, geen sarcasme, oké, ik heb gewoon een beetje een andere vocabulaire dan jullie), vooral omdat er zoveel jongens om moesten lachen. Als ik niet zo verlegen en stil was geweest, had ik hun werkelijk waar in hun gezicht geslagen en geschreeuwd dat ze "onacceptabel gedrag vertoonden dat ze zo immens slecht met hun medemens omgingen", om ze vervolgens verbluft achter te laten (ik had dat nóóit durven doen toen, maar nu zou ik er geen probleem van maken en rechtvaardig en met opgeheven hoofd hen in hun gezicht slaan). Toen de bel ging en we met zijn allen naar het klaslokaal liepen, merkte de lerares ook dat de jongen miste. We moesten allemaal in een kring gaan zitten, en er werd gebeld om te vragen waar die jongen was (die jongen typt zo lang en irritant, maar ik ga niet zijn eigen naam gebruiken... ik noem hem... Marcus...). Tien minuten later kwam Marcus samen met zijn moeder binnen, waar zijn moeder een preek gaf waarbij ik het niet droog kon houden. Ik ben overgevoelig, dat klopt, want ik was de enige die moest huilen (ik huil trouwens wel geluidloos). Maar het kwam gewoon ook doordat het zo verdrietig was wat ze zei (ik weet het niet meer precies, maar het was iets van 'Denk je dat ik, als zijn moeder, niet elke dag naar mijn werk ga, met angst dat hij deze keer misschien in elkaar geslagen wordt? Hij is uitgescholden, mentale pijn, maar het wordt steeds erger. Ik ga elke ochtend met angst naar mijn werk, bang dat ik 's middags een huilende zoon met blauwe plekken aantref, en dat hij het niet meer wil. Want met tegenzin gaat hij naar school, nu, en ik ben bang dat, als het zo door gaat, hij niet eens meer zijn huis uit durft te komen in de angst dat de pesterijen overnieuw beginnen. Denk je dat ik dat fijn vind?') en omdat ik zelf ook gepest was, dus ik wist hoe hij zich zou moeten voelen. Maar ik dwaal af, want ik moest vertellen over 'Het Verfrommelde Papier', wat we moesten maken in groep 8, één van de eerste weken. Van onze lerares kregen we allemaal een papier, die we moesten verkreukelen. Ik was verbaasd, en keek vreemd toe hoe alle jongens en vele meiden het papier verfrommelden en er zelfs op gingen stampen, terwijl ik met tegenzin het papier verkreukelde. Nadat we dat gedaan hadden, moesten we het papier weer openvouwen, zonder dat het papier zou scheuren, wat op zich niet zo moeilijk was. Hierna moesten we het papier glad proberen te strijken, en moesten we de verschillen opnoemen tussen het ene stuk papier, het gladde en ongekrenkte stuk papier, en het andere stuk papier, verfrommeld, verkreukeld, platgestampt. En daarna vertelde ze ons, dat het eerste papier de ziel is van een pasgeboren kind, glad, mooi, prachtig, in vergelijking met het tweede papier. En daarna vertelde ze, dat het verkreukelen van het papier hetzelfde was als het krenken van een tere ziel, pesten. Het uitvouwen en gladstrijken zou ervoor zorgen dat de ziel niet meer pijn zou laten, dat zij niet verder gekrenkt zou worden, maar je zou zien dat de vouwen altijd zichtbaar zouden blijven, en dat zij nooit meer hetzelfde als vroeger zou worden. Velen begrepen niet wat zij hiermee bedoelde, maar ik begreep het als één van de besten. Als een mes in je ziel snijdt, genezen op den duur de wonden, maar de littekens zullen nooit vervagen.
Ik weet niet waarom, precies, maar ik dacht gisteravond terug aan iets dat ik in groep 8 bij mijn lerares had gedaan, en ik wilde het met jullie delen, gewoon, omdat het best, tja... indrukwekkend was, eigenlijk. Maar dat kwam waarschijnlijk ook omdat ik een soort van degene was waar het over ging en zo, dus had ik het gevoel dat iedereen me aankeek en ik heb er echt een verschrikkelijke hekel aan als meerdere mensen me "aanstaren"... Ik zou het enorm waarderen als jullie de tekst hieronder zouden willen lezen, want het betekent best veel voor me.
Lots of Love,
Juliette x
Het Verfrommelde Papier
Het was allang overduidelijk dat onze leraressen helemaal niet snel boos werd, maar dat ze laaiend kon worden als het ging over pesten. Ik herinner me nog die keer na kamp, in groep 7. We hadden een jongen in de klas, en tja, die was niet helemaal populair (ik was dat ook niet, maar op een andere manier). Hij had een ziekte dat hij zich niet goed kon concentreren en vaak boos werd op andere mensen en dan begon te schelden en te slaan. Nu was het zo, de dag na kamp, dat hij 's ochtends niet in de klas aanwezig was. Het gerucht ging dat hij, nadat iemand had gezegd dat we hem "toch niet zouden missen" als hij weg zou zijn gegaan, hij naar huis was gerend. Ik vond dit schandalig (nee, geen sarcasme, oké, ik heb gewoon een beetje een andere vocabulaire dan jullie), vooral omdat er zoveel jongens om moesten lachen. Als ik niet zo verlegen en stil was geweest, had ik hun werkelijk waar in hun gezicht geslagen en geschreeuwd dat ze "onacceptabel gedrag vertoonden dat ze zo immens slecht met hun medemens omgingen", om ze vervolgens verbluft achter te laten (ik had dat nóóit durven doen toen, maar nu zou ik er geen probleem van maken en rechtvaardig en met opgeheven hoofd hen in hun gezicht slaan). Toen de bel ging en we met zijn allen naar het klaslokaal liepen, merkte de lerares ook dat de jongen miste. We moesten allemaal in een kring gaan zitten, en er werd gebeld om te vragen waar die jongen was (die jongen typt zo lang en irritant, maar ik ga niet zijn eigen naam gebruiken... ik noem hem... Marcus...). Tien minuten later kwam Marcus samen met zijn moeder binnen, waar zijn moeder een preek gaf waarbij ik het niet droog kon houden. Ik ben overgevoelig, dat klopt, want ik was de enige die moest huilen (ik huil trouwens wel geluidloos). Maar het kwam gewoon ook doordat het zo verdrietig was wat ze zei (ik weet het niet meer precies, maar het was iets van 'Denk je dat ik, als zijn moeder, niet elke dag naar mijn werk ga, met angst dat hij deze keer misschien in elkaar geslagen wordt? Hij is uitgescholden, mentale pijn, maar het wordt steeds erger. Ik ga elke ochtend met angst naar mijn werk, bang dat ik 's middags een huilende zoon met blauwe plekken aantref, en dat hij het niet meer wil. Want met tegenzin gaat hij naar school, nu, en ik ben bang dat, als het zo door gaat, hij niet eens meer zijn huis uit durft te komen in de angst dat de pesterijen overnieuw beginnen. Denk je dat ik dat fijn vind?') en omdat ik zelf ook gepest was, dus ik wist hoe hij zich zou moeten voelen. Maar ik dwaal af, want ik moest vertellen over 'Het Verfrommelde Papier', wat we moesten maken in groep 8, één van de eerste weken. Van onze lerares kregen we allemaal een papier, die we moesten verkreukelen. Ik was verbaasd, en keek vreemd toe hoe alle jongens en vele meiden het papier verfrommelden en er zelfs op gingen stampen, terwijl ik met tegenzin het papier verkreukelde. Nadat we dat gedaan hadden, moesten we het papier weer openvouwen, zonder dat het papier zou scheuren, wat op zich niet zo moeilijk was. Hierna moesten we het papier glad proberen te strijken, en moesten we de verschillen opnoemen tussen het ene stuk papier, het gladde en ongekrenkte stuk papier, en het andere stuk papier, verfrommeld, verkreukeld, platgestampt. En daarna vertelde ze ons, dat het eerste papier de ziel is van een pasgeboren kind, glad, mooi, prachtig, in vergelijking met het tweede papier. En daarna vertelde ze, dat het verkreukelen van het papier hetzelfde was als het krenken van een tere ziel, pesten. Het uitvouwen en gladstrijken zou ervoor zorgen dat de ziel niet meer pijn zou laten, dat zij niet verder gekrenkt zou worden, maar je zou zien dat de vouwen altijd zichtbaar zouden blijven, en dat zij nooit meer hetzelfde als vroeger zou worden. Velen begrepen niet wat zij hiermee bedoelde, maar ik begreep het als één van de besten. Als een mes in je ziel snijdt, genezen op den duur de wonden, maar de littekens zullen nooit vervagen.
zondag 9 maart 2014
De Liebster Award
<a href="http://www.bloglovin.com/blog/13608709/?claim=xwfzcedtccs">Follow my blog with Bloglovin</a>
Ik ben door Jackie van DutchStoryBlog genomineerd voor de Liebster Award. Eerst had ik geen idee wat het was, maar nadat ik op haar blog en wat andere genomineerde blogs had gekeken, begreep ik het allemaal wel. Voor jullie zal ik het nog even uitleggen:
De Liebster Award is voor bloggers met minder dan 200 volgers. Als je genomineerd bent moet je 11 vragen beantwoorden die degene die je heeft genomineerd heeft bedacht. Daarna nomineer je 5 of 9 (sommigen doen ook 1, dus ik weet niet helemaal precies hoe het in elkaar zit) andere blogs die 11 vragen die jij hebt bedacht moeten beantwoorden. Als jullie het niet begrijpen, zoek maar op op Google. Ik denk dat die het beter uit kan leggen... xd
De vragen die ik van Jackie heb gekregen zijn:
1. Welk moment uit je leven blijft je voor altijd bij?
Ik denk de vakantie van vorig jaar, 2013, toen we een vakantie van Spanje en Frankrijk samen deden. Op de heen- en terugweg maakten we stops in leuke plaatsjes, en op de heenweg gingen we ook naar een plaatsje. Er was zo'n heel mooi en groot gebouw en daarvoor waren fonteintjes. Voor het eerst in een hele lange tijd durfde ik gewoon 'vreemd' en 'mezelf' te zijn, en ging ik samen met mijn moeder en zus (mijn vader filmde) door de fonteintjes heen rennen om helemaal nat te worden. Vervolgens liep ik op blote voeten verder, en toen we even later bij een verlicht gebouw aankwamen, en mijn moeder een demonstratie deed van haar 'balletsprong', en die aardig faalde, ging ik op blote voeten, in een kort broekje en een shirt met korte mouwen, helemaal kleddernat, door een drukke straat met allemaal mensen, 'balletsprongen' maken. Ik weet nog hoe hard ik gelachen heb toen. (:
2. Waar ben je echt trots op?
Sinds ik op de Middelbare School zit heb ik mezelf voorgenomen een nieuwe start te maken en alles van de Basisschool waar ik gepest werd achter me te laten. Ik ben veel meer mezelf geworden, doe gekke en vreemde dingen, en laat mijn gekke en vreemde ik de controle over me nemen. Ik voel me veel meer op mijn gemak en ben er eigenlijk echt trots op dat ik mezelf durf te zijn.
3. Wat is je lievelingsgenre qua verhalen?
Ik zou zeggen Science Fantasy. Eerlijk gezegd heb ik nog nooit een verhaal gelezen met het genre Science Fantasy, wat heel vreemd klinkt, maar ik zal het uitleggen. Mijn favoriete genres zijn namelijk Science Fiction en Fantasy, en ik ben er laatst achtergekomen dat die twee ook gecombineerd zijn in één genre, dus dan kan het niet anders dat dat mijn favoriete genre is, toch? ^-^
4. Wat is je lievelingskleur?
Eén kleur... Pfoe. Eigenlijk vind ik elke kleur wel mooi... Maar als ik zou moeten kiezen zou ik waarschijnlijk gaan voor zonsondergang oranje op de eerste plaats, lavendel op de tweede plaats en hemelsblauw op de derde plaats. Of gewoon allemaal op de eerste plaats... ;3
5. Wat kan jij wat weinig mensen kunnen?
Wat kan ik wat weinig mensen kunnen? Ik denk dat niemand zo vreemd kan zijn als ik, en ik denk ook dat niemand op zoveel fictieve personages te gelijk een crush kan hebben als ik. Is het trouwens vreemd om op 30 fictieve personages te gelijk verliefd te zijn? :O
6. Wat raad je mensen af om te doen?
Indruk maken op mensen die eigenlijk toch geen interesse in je hebben, en al helemaal: jezelf voordoen als iemand die totaal iemand anders is dan jijzelf bent. Ik heb de nodige ervaring met mensen die indruk proberen te maken op mensen die toch geen interesse in hen hebben, en door dat te doen laat je eigenlijk degene die wel écht om je geven in de steek. Ikzelf heb me jaren voorgedaan als een persoon die ik eigenlijk helemaal niet was, aangezien ik dacht dat ze die persoon niet leuk vonden. Inmiddels durf ik meer mezelf te zijn, maar toch ben ik altijd nog wel het meisje dat ik toen was, dat kan ik gewoon niet meer wegstoppen.
7. Wat raad je mensen aan om te doen?
Jezelf zijn. Waarschijnlijk val ik in herhaling, maar sinds ik mezelf durf te zijn ben ik veel gelukkiger. Ik lach om de meest humorloze dingen die volgens mijn mening ontzettend grappig zijn, ik ben verliefd op fictieve personages (dat was ik trouwens altijd al), ik durf mijn ouders te vertellen hoe het met me gaat, ik praat meer dan eerder (eerst praatte ik gewoonweg nooit) en ik durf mijn mening te geven over dingen waar ik het niet mee eens ben. Ook durf ik mijn typische eigenwijze opmerkingen te maken, terwijl ik dat eerder nooit zou hebben gedurfd. Ik voel me veel beter nu ik mezelf ben, en ik weet zeker dat anderen dat ook zo zouden ervaren.
8. Hoe lang blog je al?
Sinds dinsdag 29 oktober 2013, 16:28. Ghe... Ik houd van overbodige details. ^-^ Ik weet namelijk 100% zeker dat anderen gewoon oktober zouden zeggen... (:
9. Beantwoord je graag vragen?
Ja! Ik houd van vragen, vooral vreemde vragen, want die passen bij mijn persoonlijkheid. ;D
10. Waar ben je het liefst?
Ik ben een enorme huismus, dat is een feit. Maar ik geniet er enorm van om in de lente (overigens mijn favoriete seizoen) en de zomer in de mega grote tuin van de buren (en ja, ik heb permissie) te zitten en van madeliefjes een krans te maken. Dus tja, ik ben het vaakst in mijn huis, maar ik houd ervan en voel me ook beter als ik gewoon rustig in de natuur ben.
11. Wanneer lach je het vaakst?
Als wij (ik, mijn zus, mijn vader, en soms ook mijn moeder) grappen maken over mijn moeder. Ze maakt zich namelijk nooit druk over wat anderen over haar vinden, en danst daarom ook door de tuin van de buren als de overburen daar tegenover zitten te dineren met bezoek. Ook kwam zij met het idee om te gaan dansen in de fonteintjes, en heeft ze heel vaak gekke ideeën. Ook lach ik ontzettend vaak als ik op WattPad mega lange gesprekken heb met FictionalStates (aka Merel), of wanneer ik WhatsApp of gesprekken heb op WattPad met HayalTrue_x (aka Hatice). Dan zit ik altijd met zo'n big smile voor de laptop of voor mijn mobiel te lezen en barst ik vaak in schaterlach uit. (:
-
Aangezien ik niet heel veel bloggers ken, en degene die ik ken al genomineerd zijn, nomineer ik één iemand, als dat ook mag. :p
Mijn genomineerde is Elize van Storybook
De vragen voor jou zijn:
1. Hoe lang blog je al?
2. Welke onderwerpen vind je het leukst om over te schrijven?
3. Wat is je geheime talent?
4. Wat is je passie?
5. Wat is je favoriete genre qua verhalen?
6. Wat is je grootste droom?
7. Wat is je lievelingskleur?
8. Wat is de beste openingszin ooit? Heb je die ooit gebruikt?
9. Waar ben je het liefst?
10. Wat is je bekendste bericht dat je hebt gepost?
11. Wanneer moest je voor het laatst huilen van het lachen?
Ik ben door Jackie van DutchStoryBlog genomineerd voor de Liebster Award. Eerst had ik geen idee wat het was, maar nadat ik op haar blog en wat andere genomineerde blogs had gekeken, begreep ik het allemaal wel. Voor jullie zal ik het nog even uitleggen:
De Liebster Award is voor bloggers met minder dan 200 volgers. Als je genomineerd bent moet je 11 vragen beantwoorden die degene die je heeft genomineerd heeft bedacht. Daarna nomineer je 5 of 9 (sommigen doen ook 1, dus ik weet niet helemaal precies hoe het in elkaar zit) andere blogs die 11 vragen die jij hebt bedacht moeten beantwoorden. Als jullie het niet begrijpen, zoek maar op op Google. Ik denk dat die het beter uit kan leggen... xd
De vragen die ik van Jackie heb gekregen zijn:
1. Welk moment uit je leven blijft je voor altijd bij?
Ik denk de vakantie van vorig jaar, 2013, toen we een vakantie van Spanje en Frankrijk samen deden. Op de heen- en terugweg maakten we stops in leuke plaatsjes, en op de heenweg gingen we ook naar een plaatsje. Er was zo'n heel mooi en groot gebouw en daarvoor waren fonteintjes. Voor het eerst in een hele lange tijd durfde ik gewoon 'vreemd' en 'mezelf' te zijn, en ging ik samen met mijn moeder en zus (mijn vader filmde) door de fonteintjes heen rennen om helemaal nat te worden. Vervolgens liep ik op blote voeten verder, en toen we even later bij een verlicht gebouw aankwamen, en mijn moeder een demonstratie deed van haar 'balletsprong', en die aardig faalde, ging ik op blote voeten, in een kort broekje en een shirt met korte mouwen, helemaal kleddernat, door een drukke straat met allemaal mensen, 'balletsprongen' maken. Ik weet nog hoe hard ik gelachen heb toen. (:
2. Waar ben je echt trots op?
Sinds ik op de Middelbare School zit heb ik mezelf voorgenomen een nieuwe start te maken en alles van de Basisschool waar ik gepest werd achter me te laten. Ik ben veel meer mezelf geworden, doe gekke en vreemde dingen, en laat mijn gekke en vreemde ik de controle over me nemen. Ik voel me veel meer op mijn gemak en ben er eigenlijk echt trots op dat ik mezelf durf te zijn.
3. Wat is je lievelingsgenre qua verhalen?
Ik zou zeggen Science Fantasy. Eerlijk gezegd heb ik nog nooit een verhaal gelezen met het genre Science Fantasy, wat heel vreemd klinkt, maar ik zal het uitleggen. Mijn favoriete genres zijn namelijk Science Fiction en Fantasy, en ik ben er laatst achtergekomen dat die twee ook gecombineerd zijn in één genre, dus dan kan het niet anders dat dat mijn favoriete genre is, toch? ^-^
4. Wat is je lievelingskleur?
Eén kleur... Pfoe. Eigenlijk vind ik elke kleur wel mooi... Maar als ik zou moeten kiezen zou ik waarschijnlijk gaan voor zonsondergang oranje op de eerste plaats, lavendel op de tweede plaats en hemelsblauw op de derde plaats. Of gewoon allemaal op de eerste plaats... ;3
5. Wat kan jij wat weinig mensen kunnen?
Wat kan ik wat weinig mensen kunnen? Ik denk dat niemand zo vreemd kan zijn als ik, en ik denk ook dat niemand op zoveel fictieve personages te gelijk een crush kan hebben als ik. Is het trouwens vreemd om op 30 fictieve personages te gelijk verliefd te zijn? :O
6. Wat raad je mensen af om te doen?
Indruk maken op mensen die eigenlijk toch geen interesse in je hebben, en al helemaal: jezelf voordoen als iemand die totaal iemand anders is dan jijzelf bent. Ik heb de nodige ervaring met mensen die indruk proberen te maken op mensen die toch geen interesse in hen hebben, en door dat te doen laat je eigenlijk degene die wel écht om je geven in de steek. Ikzelf heb me jaren voorgedaan als een persoon die ik eigenlijk helemaal niet was, aangezien ik dacht dat ze die persoon niet leuk vonden. Inmiddels durf ik meer mezelf te zijn, maar toch ben ik altijd nog wel het meisje dat ik toen was, dat kan ik gewoon niet meer wegstoppen.
7. Wat raad je mensen aan om te doen?
Jezelf zijn. Waarschijnlijk val ik in herhaling, maar sinds ik mezelf durf te zijn ben ik veel gelukkiger. Ik lach om de meest humorloze dingen die volgens mijn mening ontzettend grappig zijn, ik ben verliefd op fictieve personages (dat was ik trouwens altijd al), ik durf mijn ouders te vertellen hoe het met me gaat, ik praat meer dan eerder (eerst praatte ik gewoonweg nooit) en ik durf mijn mening te geven over dingen waar ik het niet mee eens ben. Ook durf ik mijn typische eigenwijze opmerkingen te maken, terwijl ik dat eerder nooit zou hebben gedurfd. Ik voel me veel beter nu ik mezelf ben, en ik weet zeker dat anderen dat ook zo zouden ervaren.
8. Hoe lang blog je al?
Sinds dinsdag 29 oktober 2013, 16:28. Ghe... Ik houd van overbodige details. ^-^ Ik weet namelijk 100% zeker dat anderen gewoon oktober zouden zeggen... (:
9. Beantwoord je graag vragen?
Ja! Ik houd van vragen, vooral vreemde vragen, want die passen bij mijn persoonlijkheid. ;D
10. Waar ben je het liefst?
Ik ben een enorme huismus, dat is een feit. Maar ik geniet er enorm van om in de lente (overigens mijn favoriete seizoen) en de zomer in de mega grote tuin van de buren (en ja, ik heb permissie) te zitten en van madeliefjes een krans te maken. Dus tja, ik ben het vaakst in mijn huis, maar ik houd ervan en voel me ook beter als ik gewoon rustig in de natuur ben.
11. Wanneer lach je het vaakst?
Als wij (ik, mijn zus, mijn vader, en soms ook mijn moeder) grappen maken over mijn moeder. Ze maakt zich namelijk nooit druk over wat anderen over haar vinden, en danst daarom ook door de tuin van de buren als de overburen daar tegenover zitten te dineren met bezoek. Ook kwam zij met het idee om te gaan dansen in de fonteintjes, en heeft ze heel vaak gekke ideeën. Ook lach ik ontzettend vaak als ik op WattPad mega lange gesprekken heb met FictionalStates (aka Merel), of wanneer ik WhatsApp of gesprekken heb op WattPad met HayalTrue_x (aka Hatice). Dan zit ik altijd met zo'n big smile voor de laptop of voor mijn mobiel te lezen en barst ik vaak in schaterlach uit. (:
-
Aangezien ik niet heel veel bloggers ken, en degene die ik ken al genomineerd zijn, nomineer ik één iemand, als dat ook mag. :p
Mijn genomineerde is Elize van Storybook
De vragen voor jou zijn:
1. Hoe lang blog je al?
2. Welke onderwerpen vind je het leukst om over te schrijven?
3. Wat is je geheime talent?
4. Wat is je passie?
5. Wat is je favoriete genre qua verhalen?
6. Wat is je grootste droom?
7. Wat is je lievelingskleur?
8. Wat is de beste openingszin ooit? Heb je die ooit gebruikt?
9. Waar ben je het liefst?
10. Wat is je bekendste bericht dat je hebt gepost?
11. Wanneer moest je voor het laatst huilen van het lachen?
zaterdag 8 maart 2014
De 25ste Hongerspelen - Proloog + Hoofdstuk 1 + Hoofdstuk 2 Online
Zoals ik jullie waarschijnlijk al heb verteld zal ik De 25ste Hongerspelen sneller op mijn WattPad account posten, dan op mijn blog. Nu heb ik echter de Proloog, hoofdstuk 1 en hoofdstuk 2 online gezet. Ik hoop dat jullie het gaan lezen! :D
En, gewoon, omdat het kan, post ik hier alvast de Proloog:
En, gewoon, omdat het kan, post ik hier alvast de Proloog:
Prologue (Proloog)
Een fel licht begroet
mijn ogen als de metalen plaat tot stilstand komt. Het duurt even voordat mijn
ogen gewend zijn aan het felle licht, aangezien ik daarnet nog in het
aardedonker heb gestaan. Na een aantal keer knipperen bestudeer ik mijn
omgeving. Tegenover me staat de Hoorn des Overvloeds, omringd met rugzakken en
wapens, hoe dichterbij de Hoorn, hoe belangrijker de voorwerpen. De grond
waarop de metalen gevestigd zijn bestaat uit een modderige bodem, verderop is
de rand van het bos dat, zo ver ik kan zien, oneindig ver doorgaat, en aan het
einde van de horizon is een as-zwarte berg te zien. Ondertussen is de
ingesproken mannenstem aan het aftellen. Nog dertig seconden de gaan voordat ik
mijn dood tegemoet ren. Met mijn blik bestudeer ik de andere tributen, de Beroeps
in aanvalspositie, gefocust op de wapens bij de Hoorn. Loreana, het 12-jarige
meisje uit District 4, angstig om zich heen kijkend, waarschijnlijk opzoek naar
een uitweg uit deze verschrikkelijke Spelen, of ze zoekt mij, haar enige
bondgenoot. En tot slot wordt mijn blik aangetrokken tot Vincent, mijn
medetribuut die een pact met de Beroeps heeft gesloten. Hij zoekt iets, of
iemand, en na een paar seconden blijft zijn blik hangen in die van mij. 5… Ik
probeer mijn blik uit die van hem te haken. 4… Maar mijn ogen blijven op hem
gefocust. 3… Zijn lippen vormen een woord. 2… Hij schudt zijn hoofd. 1… Wacht!
Wat probeerde hij me duidelijk te maken, hij zou me toch niet willen helpen?
Hij heeft een pact gesloten met de Beroeps. Nog steeds staar ik verward naar
hem, proberend om zijn actie te doorgronden door naar zijn lichaamshouding te
kijken, maar het lukt me niet. Hij is inmiddels alweer gefocust op de Hoorn. En
nog voordat ik het door heb weerklinkt de gong door de arena. Direct stormen de
tributen van hun plaat af, rennend richting de Hoorn des Overvloeds, of
richting het bos, terwijl ik in alle verwarring naar Vincent blijf staren, of
in ieder geval, de plek waar Vincent stond. Zodra er een mes in mijn richting
komt suizen, en ik deze op maar een haar na ontwijk, keer ik terug naar de
realiteit.
Dames en heren, de
Hongerspelen zijn begonnen!
-
Ik zou het ontzettend leuk vinden als jullie het gaan lezen! :D
Lots of Love,
Juliette x
-
Ik zou het ontzettend leuk vinden als jullie het gaan lezen! :D
Lots of Love,
Juliette x
Abonneren op:
Posts (Atom)