The Maze Runner Trilogy by James Dashner – Review

WAARSCHUWING: SPOILERS NA "MEER LEZEN".
O, en: geëindigde levens en verscheurde harten zijn onvermijdelijk.

The Trilogy:
Mijn Gemiddelde Waardering inclusief "The Kill Order": ★ ★ ★ ★ ☆ – 4,2
Mijn Gemiddelde Waardering exclusief "The Kill Order": ★ ★ ★ ★ ☆ – 4,7
Gemiddelde Waardering inclusief "The Kill Order" Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 3,9
Gemiddelde Waardering exclusief "The Kill Order" Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4

The Maze Runner (Deel 1):
"You are the shuckiest shuck faced shuck in the world!"
Mijn Waardering: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4,5
Gemiddelde Waardering Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4
WAARSCHUWING: in dit boek komen zwaar emotionele momenten voor, wees voorbereid op tranen die de wonderschone pagina's van je boek ruïneren.
Bezit
Engels – Ook beschikbaar in het Nederlands als "De Labyrintrenner"
Als Thomas ontwaakt in een lift is het enige wat hij kan herinneren zijn naam. Hij is omringd door vreemdelingen, jongens, die in de 'Glade' wonen, het middelpunt van een labyrint dat na twee jaar nog steeds onopgelost is.

The Scorch Trials (Deel 2):
"Rose took my nose, I suppose."
Mijn Waardering: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4,5
Gemiddelde Waardering Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4
WAARSCHUWING: lees dit boek niet als je het voorgaande deel niet hebt gelezen; je hart zal in twintigduizend stukken breken door de stompen die dit boek aan je uitdeelt.
Bezit
Engels – Vanaf november ook beschikbaar in het Nederlands als "De Schroeiproeven"
Ik ga hier verder niet op in want: spoilers.

The Death Cure (Deel 3):
"Minho looked at Thomas, a serious expression on his face. "If I don't see you on the other side," he said in a sappy voice, "remember that I love you."
Mijn Waardering: ★ ★ ★ ★ ★ – 5
Gemiddelde Waardering Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 3,8
WAARSCHUWING: lees dit boek niet als je de voorgaande delen niet hebt gelezen; dit boek zal je hart aan stukken scheuren en het voor je ogen verbranden in de hete as van de gestorven fictieve personages.
Bezit
Engels
Ik ga hier verder niet op in want: spoilers.

The Kill Order (Deel 0,5):
"Oh, I'm good. Seriously, after all these years, you'd think I would stop amazing myself. But here I am, still doing it."
Mijn Waardering: ★ ★ ★ ★ ☆ – 3,5
Gemiddelde Waardering Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 3,7
WAARSCHUWING: dit boek kan spoilers bevatten voor "The Death Cure". Mijn recommandatie is dan ook om dit boek als laatste te lezen.
Bezit
Engels
Mark en Trina waren erbij wanneer de zonnevlammen de Aarde raakten, het overgrote deel van de bevolking doodden. Nu is er een virus dat zich verspreidt, een virus dat mensen vult met moorddadige woede.


Lees alleen verder als je alle vier de boeken hebt gelezen. Serieus. Anders moet je gaan.
NU. NU METEEN. GA WEG. IK WIL JE HIER NIET MEER ZIEN.
WACHT EVEN. NOG NIET METEEN.
IK MOET EVENTJES ZEGGEN
DAT IK ONGEDULDIG BEN.
EN DAT IK NIET KAN WACHTEN
TOT 2016
OP "THE FEVER CODE".
IK KAN HET NIET.
DAAR BEN IK NIET TOE IN STAAT.
O GOD.
IK WIL HEM HEBBEN.
NU METEEN.
EN NU MAG JE OOK METEEN GAAN.
NA DIT BUITENGEWOON INTERESSANTE NIEUWS.
EN IK HOUD HET NIET LANGER VOL.
*RENT RONDJES DOOR DE KAMER MET ARMEN IN DE LUCHT*
The Maze Runner (Deel 1):
"It was you and me, Tom. We did this to them. To us."
Mijn Waardering: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4,5
Gemiddelde Waardering Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4
Beschrijving staat in het spoiler-vrije gedeelte.
Mening: Het verhaal voor de lezer begint als het verhaal voor Thomas begint. Dit is iets wat bijdraagt aan het mysterie en het inlevingsvermogen. Jijzelf weet niet wat er aan de hand is, Thomas weet niet wat er aan de hand is, niemand in de Glade weet wat er aan de hand is. Ook kom je direct in het verhaal en blijf je erin hangen.
De slang-woorden waren iets wat mijn aandacht greep, en om eerlijk te zijn zijn ze in mijn hersenen opgeslagen als normale woorden in mijn vocabulaire.
Er waren een paar dingen waar ik wat problemen mee had, maar dat waren er niet heel erg veel en de positieve dingen overstegen de negatieve.
De telepathie. Ik denk dat de band tussen Teresa en Thomas duidelijker en mooier zou zijn als het niet alleen zou komen door hun mogelijkheid om telepathisch te praten. In de film vond ik hun speciale band beter uitkomen doordat ze het telepathie-gedeelte achterwege hebben gelaten.
Thomas' empathievermogen is niet uitzonderlijk geweldig. Chuck was een schat. Dat vond ik, in ieder geval. Thomas leek soms van de jongen te houden, maar soms vond hij hem "irritant" en wilde hij dat hij weg zou gaan en zou stoppen met praten. Ook leek hij op sommige momenten niet echt mee te leven met de anderen. Waarom zou je alleen bezorgd zijn om iemand die al dagen in coma ligt omdat je diegene vaag lijkt te herkennen? Ikzelf ben al bezorgd om een wildvreemde die duizelig lijkt.
Er was niet echt karakterontwikkeling. Ik begrijp dat als je aankomt in een onbekende plek met onbekende mensen en onbekende woorden je veel vragen stelt, dat zou ik ook doen. Maar dat Thomas vaak dezelfde vragen blijft herhalen en al snel als een soort zelfverzekerde, standvastige held wordt die door de Glade loopt en door het Labyrint rent en alles oplost vond ik wat minder. Vooral dat hij direct een Renner werd, terwijl hij niet eens alle andere opties bij langs was gegaan (wat in de film nog erger was – ik bedoel, te snel; haastige spoed is zelden goed).

The Scorch Trials (Deel 2):
"No. I kind of accepted it, in a way. That saving you was worth losing what we might've had."
Mijn Waardering: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4,5
Gemiddelde Waardering Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 4 
Beschrijving: Nadat Thomas en de andere Gladers uit het Labyrint zijn ontsnapt en zijn gered krijgen ze te eten en een slaapplaats van de mensen die hun van W.I.C.K.E.D. hebben gered. De ochtend dat ze wakker worden is Teresa weg, is er een vreemde jongen in haar kamer in plaats van zij, hebben alle Gladers en de vreemde jongen een tattoo op hun nek, bonzen er Cranks op de ramen en hangen er lijken aan het plafond. Er is geen eten en alleen water, maar na een paar dagen verschijnt er een vreemde man en een tafel met eten. De man vertelt ze dat ze door de Flat Trans naar de Scorch moeten, het meest verschroeide stuk op Aarde. Daar is een andere groep, groep B, die bestaat uit meisjes en die van plan zijn ze te vermoorden.
Mening: Slangwoorden. Wat houd ik ervan. Jullie stelletje sticks.
De herinneringen die bij Thomas langzaam naar voren komen gedurende zijn slaap vind ik prachtig. Sommigen zijn interessant, andere hartverscheurend. Zijn verleden wordt stukje bij beetje ontrafeld, en ik vond het makkelijker om van Thomas te houden nu ik zijn verleden wist. Ik kon hem, zijn acties, zijn doen, beter begrijpen.
Ik vind Jorge en Brenda geweldige personages. En Janson ook. Terwijl hij een antagonist is, vind ik hem een geweldig karakter (wat niet betekent dat ik van hem houd – ik veracht hem – maar dat ik vind dat hij op een goede manier beschreven is). En Harriet en Sonya. Ik mag hen ook wel. En Aris. Hij is geweldig. Op een goede manier. Ondanks dat hij mijn hart verkruimelde tussen zijn vingers tijdens de samenwerking met Teresa.
Goden, de samenwerking met Teresa. Dat was zo ontzettend pijnlijk. Ik geloof dat ik tranen in mijn ogen voelde opkomen toen ik het las. Het voelde gewoon als een mes in mijn hart. Verraden, bedrogen, worden is gewoon alsof iemand een mes in je rug steekt en je dan grijnzend aankijkt terwijl diegene hem ronddraait. Alsof iemand geniet van jouw pijn. En het was zo verwarrend. Want het ene moment had ik medelijden met Thomas, dan met Teresa, en dan weer met Thomas én Teresa. Het deed gewoon zeer, oké. Te veel gevoelens.

The Death Cure (Deel 3):
"Please, Tommy, please."
Mijn Waardering: ★ ★ ★ ★ ★ – 5
Gemiddelde Waardering Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 3,8
Beschrijving: Thomas wordt opgesloten in een lege kamer voor zijn derde fase. De anderen ondergaan allen een andere vorm hiervan. Als hij eindelijk bevrijd wordt uit de kamer, krijgen ze te horen wie wel en niet immuun zijn voor de Flare. Vervolgens mogen ze kiezen of ze hun herinneringen terug willen krijgen of niet, en dan ontsnappen ze en gaan ze naar Denver. Hier werken ze samen met de Rechterarm om W.I.C.K.E.D. naar hun ondergang te brengen.
Mening: Ik kan gewoon niet- nee, ik kan het niet. Mijn hart is gewoon kapot. In twintigduizend stukjes gebroken en in de wind gegooid, meegenomen door de lucht naar het niets, en ik kan ze niet terugvinden, die onmogelijk kleine stukjes. Ik kan ze niet terugvinden. Ik kan mijn hart niet helen.
De dood van Newt was op een één of andere manier traumatisch. Ik heb het boek opzij moeten leggen, heb een nacht erover moeten slapen, en de enige reden waarom ik na achttien minuten stopte met huilen was omdat mijn vader riep dat we film gingen kijken en ik niet met rode en betraande ogen naar beneden wilde gaan. Ik weet het niet– elke keer als ik eraan denk, voel ik gewoon de tranen in mijn ogen en de brok in mijn keel opkomen. Het is ondraaglijk. Zo ondraaglijk.
Toen Teresa stierf brak mijn hart in stukjes, maar ik moest niet huilen. Ik hield van Teresa in het eerste boek, en ik voelde me verraden in het tweede boek, maar ik vergaf haar. En het gevoel dat het me gaf dat Thomas haar niet vergaf en zowat vlak na haar dood door de Flat Trans ging met Brenda... dat deed gewoon pijn. Toen had ik het gevoel dat Thomas me had verraden.
Iets wat ik geweldig vond was Gally. Gally. Je verklaart me zeker voor gek als ik zeg dat ik al vanaf The Maze Runner voor zijn personage was gevallen. Vast. En zeker. Maar ik vind hem tof. En ik was zo ontzettend blij toen hij wederkeerde. Je wilt het niet weten. En vooral toen hij uiteindelijk meeging terug naar het Labyrint en dat hij met de andere Munies door de Flat Trans ging: hij voelde aan als een held voor mij.
En ik weet dat het tweede gedeelte van het boek minder goed was dan het eerste, en dat het einde niet helemaal logisch, perfect-uitgedacht en bevredigend was, maar ik vond het gewoon fantastisch.

The Kill Order (Deel 0,5):
"Though he'd never know for sure what had happened to them, his mind was super talented at imagining the absolute worst."
Mijn Waardering: ★ ★ ★ ★ ☆ – 3,5
Gemiddelde Waardering Goodreads: ★ ★ ★ ★ ☆ – 3,7
Beschrijving staat in het spoiler-vrije gedeelte.
Mening: Ik denk dat één van de redenen dat ik dit boek minder vond, was omdat ik zo gehecht was geraakt aan de andere personages. Lezen over Mark en Trina en Alec en Lana was niet bepaald interessant of ontzettend leuk, naar mijn mening, en één van de dingen die me echt niet aanstond was al het geweld dat erin voorkwam. Dat was veel meer dan in de andere drie boeken, en ook in veel grotere mate.
Het enige personage die ik echt leuk vond was Deedee, ondanks dat ik Lana ook leuk vond. Het is moeilijk om iemand met de Flare leuk te vinden, al helemaal als je in zijn of haar hoofd zit en alle moordlustige dingen "meemaakt" die zij meemaken maar dat ze zich er niets van aantrekken omdat ze het niet doorhebben – maar voor je gevoel het ze gewoon niet kan schelen. Ik vond Mark één van de minste personages in dit boek, en tja... ik mocht hem niet. Vooral niet toen hij de Flare had en mensen gewoon roekeloos vermoordde.
Maar, goden, jongens. Het einde. Het einde was zo mooi.

Maar, zoals jullie waarschijnlijk al hebben gelezen: niet getreurd! "The Kill Order" mag dan wel een teleurstelling zijn (want dat was het, laten we eerlijk zijn), maar asdfghjkl: I am so shucking excited!
Ik bedoel: een sequel voor de prequel. Over de Gladers. Als in: Thomas, Teresa, Minho, Newt, Alby, Gally. Is dat niet G-E-W-E-L-D-I-G (ik heb dat woord echt al veel te vaak getypt in deze recensie maar... o my shucking shanks– I got to slim myself)? *klapt in handen en springt op en neer*
Ik weet het.
Ik zou niet zo hyperactief moeten zijn.
Maar ik kan het niet laten.
Ik moet.
Ik moet.
Hem.
Hebben.
2016. Dit is een kwelling.