Terug van Vakantie

Guten Tag, meine lieben Leser,
Klinkt dat niet zo... zo... aardig? Ik weet niet. Ik vond Duits eerder een gromtaal, maar als je het op een vriendelijke, zachte manier zegt, klinkt het heel mooi. Ik weet niet wat ik later ga kiezen, aangezien je maar één "vreemde" taal mag uitkiezen. Persoonlijk vind ik Italiaans mooier dan Frans, maar ik vind Duits even mooi als Frans. Afijn, ik kies sowieso Latijn, want ik heb zo'n vermoeden dat ik een artsenopleiding wil gaan doen. Zomaar een vermoeden. Niets staat vast.

Vakantie
Volgens mij heb ik iets met Duitsers op campings. Om de één of andere reden sluit ik veel gemakkelijker vriendschappen met Duitsers dan met Nederlanders. Vreemd, want ik heb maar 25% Duits bloed, en iets van 72% Nederlands. De overige drie procent zijn Frans (2%) en Italiaans (1%).
Maar, dus, twee jaar geleden was ik op vakantie in Italië, aan het Gardameer. Daar raakten mijn zus en ik bevriend met twee Duitse jongens die neven van elkaar waren nadat ze ons met water bekogelden en eentje per ongeluk (dat hoop ik maar) een flesje naar mijn hoofd gooide (ik ben goed in ontwijken (dat is één van mijn weinige kwaliteiten als het komt op lichamelijke beweging), dus hij raakte me niet (gelukkig)). Merel had voorgesteld dat ik een privé-detective of een spion kon worden, en dat kan best kloppen, want ik weet altijd alles van iedereen zonder dat zij ook maar iets over mij weten. Ghe, sneaky. Dus, ik kwam er diezelfde dag achter dat ze achter ons "woonden", en de dag daarna stuurde mijn moeder ons erop uit om aan te "kloppen" bij hun "deur" (ze hadden een tent (eentje die al vooropgezet was), dus drukten we onze vuisten in het vak dat je kon openritsen). Ik vluchtte weg. Ha, sneaky. En mijn zus stond daar voor hun "deur". Ik ben sneaky, weet je nog? Ik stond aan de andere kant van de weg, zodat ik kon horen wat ze zeiden, plus dat ik ze kon zien, maar dat ze mij niet konden zien. Ha, sneaky, ik zei het toch? Oké, ze spraken geen Engels. En mijn zus maakte vreemde armbewegingen terwijl ze duidelijk articulerend (of stotterend) zei: "Do you (de wijsvinger werd priemend uitgestoken) want to... swim (rondcirkelende armgebaren die de schoolslag voor moesten stellen)...?". Nou, dat wilden ze wel. En toen werd ik verplicht gesteld mee te gaan. En ik vluchtte weer weg, vaak. Nou ja, ik vond het nogal beschamend. Omdat ze mijn naam niet goed uit konden spreken (Julieh?), had ik duidelijk articulerend de 't' herhaald, een aantal keer. Vanaf toen was ik omgedoopt tot 'Juliet-t-t-t-t'. Waar dit hele verhaal op slaat is dat het een inleiding is, op het verhaal van dit jaar. Dus: ik moet niet zoveel onzin uitkramen (het was werkelijk gebeurd, dus eigenlijk is het geen onzin, maar het is wel onzinnig), en overgaan op het verhaal.
Dit jaar waren we op vakantie in Nederland, dit was omdat het de eerste keer in tijden was dat we gingen kamperen, en als er iets fout zou gaan zouden we nog terug naar huis kunnen, overnachten bij kennissen, vrienden of familie of hulp zoeken bij winkels die ze in het buitenland niet hebben. Eerst gingen we naar Texel, daar hadden we hele leuke buren. Zij kwamen niet uit Duitsland, maar toch. Ze waren leuk. De eerste dag hadden we de zonsondergang gezien (zonder hun), en de tweede dag gingen we eerst lopen door de Slufter (getderrie, eerst was het heide en toen zakten mijn prachtige *kuch* voeten weg in zwarte modder (ik geloof dat er vogelpoep in zat) en was ik "Big Black Foot"), en 's avonds (of eigenlijk 's nachts) gingen we samen met onze buurtjes zeevonk bezichtigen. Dat was gaaf. Het is een natuurverschijnsel dat maar eens in de zoveel tijd voorkomt. De wind moet uit het Noorden of uit het Noord-Oosten komen, de maan moet in zijn laatste kwartier zijn en het water moet warm zijn. Dan, dan, mijn liefste lezers, dan verschijnt het wonder. Het zijn algen. Groene algen die lijken te sprankelen, die een groen of blauw licht geven als de golven op het wateroppervlak of op het strand neerslaan. We gingen zwemmen, en het leek alsof je groene glitters op je lichaam had. Ik voelde me een discobal. Een lachende, gelukkige discobal. Want het was prachtig. De derde dag huurden we fietsen en fietsten we door de zuidkant van Texel. We begonnen bij de Koog (daar stond ook onze camping) en eindigden uiteindelijk bij Den Burg. De fietstocht was 32 kilometer lang, en ik had zonnebrandcrème en zweet in mijn ogen waardoor ik niets kon zien. Het was ondraaglijk. Maar ook leuk. De vierde dag hebben we niet zoveel gedaan. Mijn vader wel. Hij ging de noordkant van Texel doorfietsen, maar mijn moeder, zus en ik bleven in de tent. De dag daarna regende het, en de volgende dag vertrokken we.
Diezelfde dag kwamen we aan in Maarn, bij de camping Laag Kanje. De eerste dag hebben we niet echt wat gedaan, alleen maar wat gezwommen in het Henschotermeer, de tweede dag was hetzelfde, maar de derde dag begonnen we aan onze sportiefste ervaring van de vakantie. Serieus, nee, echt waar, serieus. We hebben zeven uur achter elkaar, zonder pauzes, zonder eten, met maar weinig water, gekanood, en we hebben die vierpersoons-kano over bruggen en sluizen getild en getakeld. We hebben door dikke lagen kroos gepeddeld en we hebben tegen de wind in gevaren. Daarna, na die vermoeiende, overweldigende lichamelijke inspanning, hebben we een shoarma-broodje gegeten in Amersfoort. Mijn moeder dacht dat het ketchup was, die rode fles. Ze spoot hem zowat helemaal leeg op haar broodje. Ghe. Het was sambal. De vierde dag hebben we niet echt wat gedaan, we hebben tapas gegeten in Utrecht, bij Winkel van Sinkel, en de vijfde dag heb ik samen met mijn vader (mijn moeder en zus gingen niet mee, zij gingen een twee uur-durende yoga-cursus doen in Amsterdam) 35 kilometer gefietst door storm en regen. Serieus, het onweerde en het water regende met bakken uit de hemel. Maar het was wel gezellig. Want na regen komt zonneschijn! Jup. De volgende dag vertrokken we.
Misschien was "zonneschijn" een synoniem voor "noodweer". Toen we in Noord-Holland bij de Kennemer Duincamping aankwamen, was het nog lekker, zonnig weer. We hebben de tent opgezet en we hebben geslapen. Rond middernacht schrok ik wakker. Daarna had ik ook niet meer geslapen. Ik hoorde onweer, en de regen denderde neer op ons dak. 's Ochtends was het hetzelfde verhaal, er was geen verandering in gekomen. De bodem om onze tent stond onder water en het dak lekte door (een klein beetje maar). We hebben alle tassen afgedekt met plastic zakken, en nadat mijn moeder had beslist dat wij (de "vrouwen") gezellig naar Haarlem zouden gaan om te gaan shoppen, lieten we mijn vader achter in de tent. Waarom zouden we ook gaan shoppen? Ik had er ook geen zin in. Noch had ik zin in een kopje koffie (mijn moeder's woorden) in een "leuk, gezellig" cafeetje. Het was nog een hele opgave om überhaupt bij onze auto aan te komen (ze hadden een aparte parkeerplaats buiten de camping), en toen we onder het afdakje van de receptie stonden te wachten hing de donderwolk boven ons hoofd. We waren nog niet eens één minuut onderweg of we zagen de ramp al. De straten stonden helemaal blank, onze wielen waren helemaal verdronken onder water, en bij elke millimeter die we vorderden ontstond er een levensgrote fontein. Mijn moeder had maar één hand voor het stuur, omdat ze de andere voor haar hand hield en jammerde ("o- o mijn god... mijn god... o mijn god... OH! OH! OH! Ooooo mijn GOD!" ze is niet eens gelovig). Bij de eerste rotonde die we zagen keerden we ons om, en reden we over het fietspad (dat ze daar geen boete voor heeft gekregen) terug naar de camping. Mijn moeder schreeuwde in de microfoon dat we "onze spullen op gingen halen" en na overleg van de jongedame in de receptie met haar oudere collega (ze was nog zo jong... en verward, volgens mij) werd de slagboom geopend en reden we naar onze tent. Daar vond een kleine discussie plaats. Tussen mijn moeder en vader. Maar het komt erop neer dat we onze spullen inlaadden (niet alle) en mijn vader ons naar zijn moeder reed, aangezien we daar al zouden gaan eten 's avonds, en we hadden al overlegd en we konden ook al om twaalf uur komen. We hebben daar gegeten, spelletjes gespeeld, en daarna zijn we weer terug gegaan. Niet veel bijzonders. Er dreven geen dode muizen door onze tent en onze spullen waren niet doorweekt, want de tent had maar een klein plasje doorgelaten. En we hadden geen muizen in onze tent. Al waren er wel muizen op de camping. We hadden wel een muis in onze tent in Texel, maar dat is een ander verhaal. Nou ja, we hadden dus de tent gedroogd en hadden gewoon daar geslapen. De dag daarna miezerde het een beetje, maar dat was niet erg. Toch hebben we niet veel gedaan. We hebben überhaupt niet veel gedaan. We hebben een rondtochtje gemaakt langs Volendam, Edam, Monnickendam en Marken, we zijn naar Haarlem en Alkmaar geweest en naar het strand. Dat was alles wat we in Noord-Holland hebben gedaan. Dus, nu over naar het "Duitse" gedeelte. Want, nou ja, dat was het hele punt van dit verhaal. xd
We kwamen een Duits meisje tegen, en nou ja, zij was heel aardig. We hebben één avond met elkaar doorgebracht (driekwart Engels, dertien procent Nederlands en twaalf procent Duits pratend, met af en toe een "Scheiße" als we een woord niet wisten), maar dat was genoeg. Het was heel gezellig, echt waar, maar de dag daarna waren zij naar Alkmaar, en de dag daarna vertelde ze dat haar vader haar knie had gebroken tijdens het fietsen. Hij liep die dag langs ons, met zijn hele been verpakt in blauw verband, stap voor stap zich in moeizame bewegingen voortbewegend, maar hij hield het echt niet makkelijk vol. Die dag zijn ze naar huis gegaan.
's Avonds kwam er een Nederlands meisje langs bij onze tent om te vragen of wij wat "leuks" wilden gaan doen die avond. Oké, dat leek ons wel "leuk". Al vanaf het eerste moment dat ik haar stem hoorde wist ik dat ze meer een type zou zijn voor me zus, net zoals dat het Duitse meisje meer een type was voor mij. Ze hadden het heel gezellig, volgens mij, maar ik zat er maar een beetje nietsdoenend bij. De avond daarna hadden mijn zus en zij weer een groot plezier, en ik ook. Met mijn mobiel. Goddank, Hatice, dat jij er die avond voor mij was. We hebben gepraat over het feit dat ik dezelfde naam heb als Juliette, de hoofdpersonage van de boekenreeks 'Touching Juliette', en dat zij en ik er ook nog eens hetzelfde uitzien. We hadden het over het grote verschil tussen ons, dat Juliette in Breek Me voor Warner valt, en dat ik het liefst Warner vermoord zodra ik de kans heb. Dat Juliette Adam achter zich laat (waarom?! Waarom?!), terwijl ik Adam wil knuffelen. Hatice wil Adam ook knuffelen. En zeg nou zelf, wie wil je eerder knuffelen?: "ZE IS VAN MIJ" of "Ik raak haar niet kwijt" (in het Engels: "SHE WILL CHOOSE ME" of "I will not lose her"). Adam, serieus. Adam. Die lieverd. Ik wil hem knuffelen. Hoe dùrft Juliette Adam zomaar achter te laten en voor Wàrner *kijkt afkeurend* (die klootzak) te kiezen? Ik ga serieus de boeken tegen de muren smijten en bladzijden uit de boeken scheuren als Juliette voor Warner kiest. Serieus, straks vermoord ik mijn naamgenote nog.
Even een fragment uit het gesprek van Hatice en mij:
Ik: "Ik wil Adam knuffelen.
Serieus.
Ik meen het."
Hatice: "Ik heb de laatste deel nog niet gelezen."
Ik: ":O
Ik.
Wil.
Hem.
Knuffelen."
Hatice: "Ik ook!
Kunnen we hem niet klonen? Dan kunnen we hem beide knuffelen."
Ik: "Wat klinkt liever:
Ik zal haar niet verliezen,
of
Ze is van mij?
:p Ja. Kom. We gaan naar de toekomst reizen, ontvoeren hem en stelen een hypertechnologisch instrument om hem te vermenigvuldigen."
Hatice: "Ja! :D Wacht, we moeten ons eerst vermommen... Ik heb volgens mij wel ergens wat pruiken liggen. (:"
Ik: ":p Hij zal me toch niet proberen te kussen als ik mijn naam zeg? We zien er ook nog eens hetzelfde uit! :O
Serieus. Ik heb bruin haar en blauw/grijs met een klein beetje groene ogen..."
Hatice: "Hé, niet eerlijk! *overweegt haar naam en uiterlijk te veranderen.*"
Ik: ":p Ik vond het echt eng toen ik het las. Ik dacht dat Tahereh Mafi over mij aan het schrijven was... xd"
Hatice: "xD Ik moest ook steeds aan jou denken. :p"
Ik: ":p
STILTE
Alleen zou ik NOOIT voor Warner kiezen."
Oké, dames en heren. Was dat interessant, of niet? Nou ja, ik vind van wel. :p We hebben nog een tijdje zo doorgepraat, tot half twaalf, om precies te zijn, omdat mijn ouders het licht uit wilden hebben omdat ze wilden slapen. Ouders toch, ze slapen eerder dan hun kinders als ze op vakantie zijn. xp
Zaterdagavond hebben we alles ingepakt en hebben we nog even bij Castricum aan Zee gegeten (mijn moeder nam een "Kids Kroket". xd Ha, dat was echt geniaal. xp), waarna we naar huis zijn gereden. Aangezien ik mijn boek "Gevangen Vogel" zo snel mogelijk uit wilde lezen (het is een boek over de Tweede Wereldoorlog, het is gaaf, serieus, je moet het gaan lezen. Ik had toen al "Dodenrit" gelezen. Die is ook gaaf, serieus, het is een thriller, en ik heb gemengde gevoelens over Kit. Aan de ene kant is hij een klootzaak, aan de andere kant is hij een "best-wel-lieve-en-schattige klootzak", zoals ik het naar Hatice had geschreven.) heb ik met mijn zaklamp-app een lamp aangezet en met de laatste accu van mijn batterij mijn boek in licht gehuldigd zodat ik verder kon lezen. Ik had hem uitgelezen, ook dat nog. Om tien voor half twaalf was ik klaar.
Oké, er is nog zoveel dat ik jullie wil vertellen, maar ik zeg alleen maar dit:
"I've got some reading to do,
I've got some reading to do-ho! *doet vreugdedans*"
Dat is ook zoals ik het naar Hatice stuurde. Maar toen stond er een foto bij van alle boeken die ik van de bibliotheek heb geleend, en eentje van mijn oma die mijn zus heeft geleend (en ik weg heb gesneakt). Het zijn er zeven, oké, hier komen ze, van onder naar boven:
"De Linkerhand van God", Paul Hoffman -Science Fiction
"Samensmelting", Veronica Roth -Science Fiction
"Opstand", Veronica Roth -Science Fiction
"Verwoest Me", Tahereh Mafi -Science Fiction
"Waanzin", Mel Wallis de Vries -Detective
"Het Achterhuis", Anne Frank -Oorlog
"Verhaaltjes, en gebeurtenissen uit het Achterhuis", Anne Frank -Oorlog
Heb ik al gezegd dat Science Fiction en Fantasy mijn favoriete genres zijn? Volgens mijn blijkt dat ook wel. *grijnst*

Nou ja, Lots of Love,
Juliette (die Adam kiest, en Warner vermoordt)

P.s. Een fragment uit het gesprek van Hatice en mij van vandaag:
Ik: "I've got some reading to do,
I've got some reading to do-ho! *doet vreugdedans*"
Hatice: "Ziet er allemaal leuk uit. ^-^"
Ik: "Warner is een klootzak. Maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om deel 1,5 niet te lezen... xd"
Hatice: "Helemaal mee eens. :p Ik vind wel dat hij ergens... meevalt, maar hij blijft een stommeling."
Ik: "Als Juliette voor hem kiest moet ik me inhouden om het boek niet aan flarden te scheuren en tegen de muur aan te gooien... xd"
Hatice: "Wacht maar tot je Breek Me leest... Ik kreeg serieus woede-aanvallen toen ik dat las. *fronst*"
Ik: "Mu- als ik Juliette was (wie ik ben) had ik Warner direct vermoord..."
Hatice: "Als ik haar was (wie ik niet ben) had ik hem opgesloten en voor een lange tijd mishandeld."
Ik: "Als ik Juliette was (wie ik ben) zou ik Warner (zijn echte naam is Aaron! Waarom?! Waarom?! Die naam vond ik juist leuk... ): ) in zijn gezicht slaan en voor Adam kiezen *adem stokt*."
Hatice: "Dat sowieso. Ik begrijp haar niet. Ik vond Tahereh Mafi een heel goede schrijfster, nu nog steeds, maar nu vind ik haar gemeen."
Ik: "Jup. Heel gemeen. Alle schrijvers zijn gemeen. Ik ook. Wacht maar af. ^-^"
Hatice: ":O Wat - oh. Wheee. *huilende emoji*"
Ik: ":p No worries. Nu nog niet. Nog niet. ^-^"