Made in Heaven + Een Roman die ik misschien ooit zal gaan schrijven

Omdat mijn vorige begroeting in het Duits was, zal ik deze keer met iets anders beginnen. :)
Bonjour, mon chers lecteurs,
Ik zal het niet zo langdradig maken als in het vorige bericht, maar er zijn wat dingen die ik jullie wil vertellen. In het vorige bericht had ik het over wat ik in de vakantie had gedaan, maar er is iets wat ik ook in de vakantie heb gedaan, maar waar ik niet over heb verteld en waar ik stiekem heel trots op ben en jullie stiekem ook trots op zouden moeten zijn. Dus, laat ik maar beginnen. ^-^

Made in Heaven
Zoals jullie weten was ik van plan om Made in Heaven te herschrijven, en ik ben elke dag van de vakantie bezig geweest met het herschrijven van Made in Heaven. Ik heb de Samenvatting, de Proloog (ik weet niet zeker of ik hem erin ga houden, en anders kies ik een ander moment uit, want nu is het een beetje zinloos omdat het niets toevoegt aan het verhaal... ik zat te denken aan een kort fragment uit de Bijbel over Lucifer of zoiets...), een deel van Hoofdstuk 1 en heel Hoofdstuk 2 al herschreven. Dus, is dat niet fantastisch? In de twee weken die nu nog resten totdat ik weer naar school ga, wil ik alles herschreven hebben, en dan zal ik de herschreven versie op Wattpad én op mijn blog posten. Ik hoop dat jullie het zullen lezen, want ik vind persoonlijk de herschreven versie veel en veel beter dan de oudere. Serieus, ik had koolstofdioxide opgeschreven in plaats van oxygenium. *slaat zichzelf op voorhoofd* Koolstofdioxide bestaat uit 1 koolstof-atoom en 2 zuurstof-atomen. Oxygenium bestaat uit 2 zuurstof-atomen. Zonder het koolstof-atoom! *slaat zichzelf nog eens op voorhoofd*

Een Roman die ik misschien ooit zal gaan schrijven
Oké, ik ben niet zo van de romantiek, maar dit... nou ja... Jackie, als je dit leest, je weet waarschijnlijk nog wel hoe ik erop gekomen was. We gingen dus naar het Archeon (ja, toch?), en op de terugweg zat ik naast Jackie. We deden een soort spel waarbij we moesten schrijven. De ene keer was het dat je een idee voor een verhaal moest verzinnen en dat de ander daar een hoofdstuk van moest schrijven (ik heb mijn idee gehouden, misschien ga ik die ook nog wel eens gebruiken), en de andere keer was dat je een stuk van het verhaal schreef en de ander het af moest maken. Het stuk van het verhaal dat ik toen had geschreven, heb ik ook bewaard, en ik keek er naar in mijn vakantie, veranderde het een klein beetje, voegde mijn eigen einde toe en gaf de mannelijke personage een naam en uiterlijk. Over de vrouwelijke personage ben ik nog niet uit... ik dacht aan Luce of Lucy, maar dan Luce meer als bijnaam, maar ik vond ook dat Lucille dan bij haar zou kunnen passen. Afijn, de mannelijke personage heet Noël, en zijn oogkleur wordt ontrafeld in het verhaal. De rest houd ik geheim. :3

"Gaat het?" Hij steekt zijn hand uit, en nadat ik mijn hand in die van hem leg, trekt hij me op zodat ik recht sta. Ik knik, nog steeds verward en in een trance waaruit ik niet kan ontsnappen.
"Bedankt..." Een gemompelde fluistering verlaat mijn lippen en ik klop voorzichtig de modder van mijn spijkerbroek af.
"Graag gedaan. Het was een voorrecht om je te helpen." Hij glimlacht naar me, en nog steeds niet helemaal terug in de realiteit glimlach ik zwakjes terug.
"Laten we... gaan..." Ik maak aanstalten om te vertrekken, maar hij pakt mijn arm stevig vast zodat ik niet terug kan.
Waarom?, is zijn vraag die hij me stelt terwijl hij me naar zich toekeert zodat ik gedwongen ben in zijn nachtblauwe ogen te kijken.
"Waarom? Waarom doe je zo? Waarom lijkt het alsof alles is veranderd, alsof niets meer is wat het bedoeld was om te zijn?"
"Het was nooit de bedoeling geweest dat wij elkaar hadden ontmoet. Het was nooit de bedoeling geweest dat wij elkaar liefhadden. Alles is een vergissing! Ik houd niet van je, ik heb nooit van je gehouden! Wij waren nooit bedoeld om samen te zijn!" Een snik verlaat mijn lippen, en hij kijkt me gebroken aan. "Het- het spijt me... ik had nooit-"
"Het is oké. Ik begrijp het." Hij draait zich om en verwijdert zich langzaam van me. Stap voor stap een ruimte creërend die ons voor altijd van elkaar zal scheiden. Flitsen van herinneringen schieten voorbij aan mijn netvlies, als een sneltrein die voorbij raast om alles wat me ooit lief was mee te nemen naar een plek die ik nooit zal weten te traceren. Weg van me, totdat ik alleen achterblijf in een wereld vol eenzaamheid en verdriet.

Oké, Jackie, weet je het nog? Dat in de oorspronkelijke versie zijn oogkleur zeegroen was en dat het waarom?-gedeelte in de verleden tijd geschreven was? Vast niet, maar dat maakt ook niet uit.
Wat ik vooral wilde weten is of het jullie interessant zou lijken om een verhaal te lezen dat dit als proloog heeft. Of als epiloog. Voor het dramatische effect dat je de wetenschap bezit dat het nooit meer goed zal komen tussen die twee. Serieus, ik heb een heel dramatisch verhaal in mijn hoofd. *wrijft handen grijnzend samen* (oké, dat deed me denken aan Xanten toen ik met Amber de hele tijd heel eng aan het doen was... xd)
Maar goed, als jullie het heel lief vragen onthul ik misschien een klein gedeelte van mijn hersenspinsels. Over de verhaallijn, over de mannelijke personage, en, als ik eindelijk beslist heb hoe de vrouwelijke personage in elkaar zit en wat haar naam is, ook wat over haar.

Toedels! :D (ik heb een hekel aan dat woord, waarom gebruik ik het dan? *slaat zichzelf op voorhoofd*, en ik heb begroet in het Frans, dus waarom eindig ik niet in het Frans?)
Gros bisous! ;)